Chaosmagie is moeilijk te definiëren omdat definities zijn samengesteld uit gemeenschappelijke componenten. Chaosmagie heeft per definitie geen gemeenschappelijke componenten. Chaos-magie gaat over het gebruiken van alle ideeën en praktijken die u op dit moment nuttig zijn, zelfs als ze in tegenspraak zijn met de ideeën en praktijken die u eerder gebruikte.
Chaos Magic versus Eclectic Systems
Er zijn veel eclectische magische beoefenaars en religieuze praktijken. In beide gevallen leent een persoon uit meerdere bronnen om een nieuw, persoonlijk systeem te bouwen dat specifiek tot hen spreekt. In chaosmagie wordt nooit een persoonlijk systeem ontwikkeld. Wat gisteren van toepassing was, kan vandaag irrelevant zijn. Het enige dat vandaag telt, is wat vandaag wordt gebruikt. Ervaring kan chaosgoochelaars helpen uit te vinden wat waarschijnlijk nuttig zou zijn, maar ze worden nooit beperkt door het concept van traditie of zelfs van samenhang.
Iets ongewoons proberen, zonder verpakking, buiten het paradigma waarbinnen je normaal werkt, dat is chaosmagie. Maar als dat resultaat gecodificeerd wordt, dan houdt het op chaosmagie te zijn.
Kracht van Geloof
De kracht van geloof is belangrijk in veel magische denkrichtingen. Goochelaars leggen hun wil op aan het universum, ervan overtuigd dat de magie zal werken om het daadwerkelijk te laten werken. Deze benadering van magie houdt in dat het universum wordt verteld wat het zal doen. Het is niet zo eenvoudig als alleen maar vragen of hopen dat het iets doet.
Chaostovenaars moeten geloven in welke context ze ook gebruiken en dat geloof later opzij zetten zodat ze openstaan voor nieuwe benaderingen. Maar geloof is niet iets dat je bereikt na een reeks ervaringen. Het is een voertuig voor die ervaringen, zelf gemanipuleerd om een doel te bevorderen.
Eclectische beoefenaars kunnen bijvoorbeeld een athame, een ritueel mes gebruiken, omdat ze putten uit systemen die over het algemeen athames gebruiken. Er zijn standaarddoelen voor athames, dus als de goochelaar een van die acties wil doen, zou het logisch zijn om een athame te gebruiken omdat ze geloven dat dat het doel van een athame is.
Een chaos-goochelaar daarentegen besluit dat een athame voor zijn huidige onderneming zal werken. Hij omarmt dat fact met volledige overtuiging voor de duur van de onderneming.
Eenvoud in vorm
Chaosmagie is over het algemeen veel minder complex dan ceremoniële magie, die afhankelijk is van specifieke overtuigingen en oude occulte leringen over hoe het universum werkt, hoe dingen zich tot elkaar verhouden, hoe verschillende machten te benaderen, enz. Het verwijst vaak naar gezaghebbende stemmen uit de oudheid, zoals passages uit de Bijbel, leringen van Kabbalah (Joodse mystiek), of de wijsheid van de oude Grieken.
Niets doet ertoe in chaosmagie. Het aanboren van magie is persoonlijk, opzettelijk en psychologisch. Ritueel brengt de werknemer in de juiste gemoedstoestand, maar daarbuiten heeft het geen waarde. Woorden hebben geen inherente kracht voor hen.
Belangrijke bijdragers
Peter J. Carroll wordt vaak gecrediteerd met venting chaosmagie, of op zijn minst het concept ervan. Hij organiseerde eind jaren zeventig en tachtig verschillende chaos-magische groepen, hoewel hij zich uiteindelijk van hen scheidde. Zijn boeken over het onderwerp worden als standaardlezen beschouwd voor diegenen die geïnteresseerd zijn in het onderwerp.
De werken van Austin Osman Spare worden ook beschouwd als fundamenteel lezen voor diegenen die geïnteresseerd zijn in chaosmagie. Spare stierf in de jaren 1950 voordat Carroll begon te schrijven. Spare ging niet in op een entiteit die chaos magie wordt genoemd maar veel van zijn magische overtuigingen zijn opgenomen in de theorie van chaos magie. Spare was vooral geïnteresseerd in de invloed van psychologie op de magische praktijk toen de psychologie net serieus begon te worden genomen.
Tijdens zijn magische studies kruiste Spare paden met Aleister Crowley, die enkele eerste stappen zette van ceremoniële magie, het traditionele systeem van intellectuele magie (dwz niet-volksmagie) tot de 20e eeuw. Crowley, zoals Spare, beschouwd als traditionele vormen van magie opgeblazen en bezwarend. Hij ontdeed een aantal ceremonies en benadrukte de wilskracht in zijn eigen praktijken, hoewel ze zelf een school van magie vormden.
