Vasten en vasten lijken op natuurlijke wijze samen te gaan in sommige christelijke kerken, terwijl anderen deze vorm van zelfontkenning beschouwen als een persoonlijke, privékwestie.
Het is gemakkelijk om voorbeelden van vasten te vinden in zowel het Oude als het Nieuwe Testament. In tijden van het Oude Testament werd vasten waargenomen om verdriet uit te drukken. Vanaf het Nieuwe Testament kreeg vasten een andere betekenis, als een manier om zich op God en gebed te concentreren.
Zo'n focus was de bedoeling van Jezus Christus tijdens zijn 40-dagen vasten in de woestijn (Mattheüs 4: 1-2). Als voorbereiding op zijn openbare bediening intensiveerde Jezus zijn gebed met de toevoeging van vasten.
Tegenwoordig associëren veel christelijke kerken Lent met de 40 dagen van Mozes op de berg met God, de 40-jarige reis van de Israëlieten in de woestijn en de 40-daagse periode van vasten en verleiding van Christus. De vastentijd is een periode van somber zelfonderzoek en boetvaardigheid ter voorbereiding op Pasen.
Lenten Fasting in de katholieke kerk
De rooms-katholieke kerk heeft een lange traditie van vasten voor de vastentijd. In tegenstelling tot de meeste andere christelijke kerken, heeft de katholieke kerk specifieke voorschriften voor haar leden met betrekking tot vasten in vasten.
Niet alleen vasten katholieken op Aswoensdag en Goede Vrijdag, maar ze onthouden zich ook van vlees op die dagen en alle vrijdagen tijdens de vastentijd. Vasten betekent echter geen volledige ontkenning van voedsel.
Op vastendagen mogen katholieken één volledige maaltijd en twee kleinere maaltijden eten die samen geen volledige maaltijd vormen. Jonge kinderen, ouderen en personen van wie de gezondheid zou worden aangetast, zijn vrijgesteld van de nuchtere voorschriften.
Vasten wordt geassocieerd met gebed en aalmoes geven als spirituele disciplines om de gehechtheid van een persoon van de wereld weg te nemen en het te richten op God en het offer van Christus aan het kruis.
Vasten voor de vastentijd in de Oosters-orthodoxe kerk
De Oosters-orthodoxe kerk legt de strengste regels op voor de vasten. Vlees en andere dierlijke producten zijn verboden in de week voor de vastentijd. De tweede week van de vastentijd worden er slechts twee volledige maaltijden gegeten, op woensdag en vrijdag, hoewel veel leken zich niet aan de volledige regels houden. Weekdagen tijdens de vastentijd worden leden gevraagd om vlees, vleesproducten, vis, eieren, zuivelproducten, wijn en olie te vermijden. Op Goede Vrijdag worden leden aangespoord helemaal niet te eten.
Vasten en vasten in protestantse kerken
De meeste protestantse kerken hebben geen voorschriften over vasten en vasten. Tijdens de Reformatie werden veel praktijken die mogelijk als 'werken' konden worden beschouwd, geëlimineerd door hervormers Martin Luther en John Calvin, om gelovigen niet te verwarren die alleen door genade redding werd geleerd.
In de bisschoppelijke kerk worden leden aangemoedigd om te vasten op Aswoensdag en Goede Vrijdag. Vasten moet ook worden gecombineerd met gebed en aalmoes geven.
De Presbyteriaanse kerk maakt vasten vrijwillig. Het doel is om een afhankelijkheid van God te ontwikkelen, de gelovige voor te bereiden op verleiding en wijsheid en leiding van God te zoeken.
De Methodistenkerk heeft geen officiële richtlijnen voor het vasten, maar moedigt het aan als privéaangelegenheden. John Wesley, een van de grondleggers van het Methodisme, vastte twee keer per week. Vasten of zich onthouden van activiteiten zoals televisie kijken, favoriete gerechten eten of hobby's doen wordt ook aangemoedigd tijdens de vastentijd.
De Baptistenkerk moedigt vasten aan als een manier om dichter bij God te komen, maar beschouwt het als een privékwestie en heeft geen vaste dagen waarop leden moeten vasten.
De Assemblies of God beschouwen vasten als een belangrijke praktijk, maar puur vrijwillig en privé. De kerk benadrukt dat het geen verdienste of gunst van God oplevert, maar een manier is om de focus te vergroten en zelfbeheersing te verkrijgen.
De Lutherse kerk moedigt het vasten aan, maar stelt haar leden geen eisen om tijdens de vasten te vasten. De Augsburgse bekentenis verklaart:
"We veroordelen het vasten op zichzelf niet, maar de tradities die bepaalde dagen en bepaald vlees voorschrijven, met gewetensgevaar, alsof dergelijke werken een noodzakelijke dienst waren."
bronnen
catholicanswers.com, abbamoses.com, episcopalcafe.com, fpcgulfport.org, umc.org, namepeoples.imb.org, ag.org en cyberbrethren.com.
