Over het algemeen zijn orthodoxe joden volgelingen die geloven in een vrij strikte naleving van de regels en leerstellingen van de Thora, in vergelijking met de meer liberale praktijken van leden van het moderne hervormingsjodendom. Binnen de groep die bekend staat als orthodoxe joden, is er echter zijn graden van conservatisme
In de late 19e en vroege 20e eeuw probeerden sommige orthodoxe joden enigszins te moderniseren door moderne technologieën te accepteren. Die orthodoxe joden die zich stevig aan de gevestigde tradities hielden, werden bekend als Haredi-joden en werden soms 'ultraorthodox' genoemd. De meeste Joden van deze overtuiging houden echter niet van beide termen en beschouwen zichzelf als de echt "orthodoxe" Joden in vergelijking met die modern-orthodoxe groepen die volgens hen zijn afgedwaald van Joodse principes.
Haredi en chassidische joden
Haredi-joden verwerpen veel van de attributen van technologie, zoals televisie en internet, en scholen zijn naar geslacht gescheiden. Mannen dragen witte shirts en zwarte pakken, en zwarte fedora of Homburg-hoeden over zwarte doodshoofden. De meeste mannen dragen baarden. Vrouwen kleden zich bescheiden, met lange mouwen en hoge halslijnen, en de meeste dragen haardeksels
Een verdere subset van de Heredische Joden is de chassidische joden, een groep die zich richt op de vreugdevolle spirituele aspecten van religieuze praktijken. Chassidische joden leven mogelijk in speciale gemeenschappen en, Heredics, staan bekend om het dragen van speciale kleding. Ze kunnen echter onderscheidende kledingkenmerken hebben om aan te geven dat ze tot verschillende Hasadische groepen behoren. Mannelijke chassidische joden dragen lange, onbesneden zijsloten, payot genoemd . Mannen kunnen uitgebreide hoeden van bont dragen.
Chassidische joden worden in het Hebreeuws Hasidim genoemd. Dit woord is afgeleid van het Hebreeuwse woord voor liefderijke goedheid ( chesed ). De chassidische beweging is uniek in zijn focus op de vreugdevolle naleving van Gods geboden ( mitswot ), oprecht gebed en grenzeloze liefde voor God en de wereld die Hij schiep. Veel ideeën voor chassidisme zijn afgeleid van de joodse mystiek ( Kabbalah ).
Hoe de chassidische beweging begon
De beweging ontstond in de 18e eeuw in Oost-Europa, in een tijd waarin Joden grote vervolging leden. Terwijl de Joodse elite zich concentreerde op en troost vond in de Talmoedstudie, zochten de verarmde en ongeschoolde Joodse massa's naar een nieuwe aanpak.
Gelukkig voor de Joodse massa, vond rabbijn Israel ben Eliezer (1700-1760) een manier om het jodendom te democratiseren. Hij was een arme wees uit Oekraïne. Als jonge man reisde hij door Joodse dorpen, genas de zieken en hielp de armen. Nadat hij trouwde, ging hij in afzondering in de bergen en concentreerde hij zich op mystiek. Naarmate zijn aanhang groeide, werd hij bekend als de Baal Shem Tov (afgekort als Besht), wat Master of the Good Name betekent .
Een nadruk op mystiek
Kort gezegd leidde de Baal Shem Tov het Europese jodendom weg van het rabbinisme en naar mystiek. De vroege chassidische beweging moedigde de arme en onderdrukte joden in het 18e-eeuwse Europa aan om minder academisch en emotioneler te zijn, minder gefocust op het uitvoeren van rituelen en meer gefocust op het ervaren ervan, minder gefocust op het verkrijgen van kennis en meer gefocust op een verheven gevoel. De manier waarop iemand bad, werd belangrijker dan iemands kennis van de betekenis van het gebed. De Baal Shem Tov heeft het Jodendom niet gewijzigd, maar hij suggereerde wel dat Joden het Jodendom vanuit een andere psychologische staat benaderden.
Ondanks de verenigde en vocale oppositie ( mitnagdim ) onder leiding van de Vilna Gaon van Litouwen, bloeide het chassidische jodendom. Sommigen zeggen dat de helft van de Europese joden ooit chassidisch was.
Chassidische leiders
Chassidische leiders, genaamd tzadikim, wat Hebreeuws is voor righteous mannen, werd het middel waardoor de ongeschoolde massa's meer Joodse levens konden leiden. De tsaddiek was een spirituele leider die zijn volgelingen hielp een nauwere relatie met God te bereiken door namens hen te bidden en advies te geven over alle zaken.
Na verloop van tijd viel het chassidisme uiteen in verschillende groepen met aan het hoofd de verschillende tsaddiem. Enkele van de grotere en meer bekende Hasidische sekten zijn Breslov, Lubavitch (Chabad), Satmar, Ger, Belz, Bobov, Skver, Vizhnitz, Sanz (Klausenberg), Puppa, Munkacz, Boston en Spinka Hasidim.
Net als andere Haredim, dragen chassidische joden een kenmerkende kleding die vergelijkbaar is met die van hun voorouders in het Europa van de 18e en 19e eeuw. En de verschillende sekten van Hasidim dragen vaak een vorm van onderscheidende kleding zoals verschillende hoeden, gewaden of sokken om hun specifieke sekte te identificeren.
Chassidische gemeenschappen over de hele wereld
Tegenwoordig bevinden de grootste chassidische groepen zich in Israël en de Verenigde Staten. Chassidische joodse gemeenschappen bestaan ook in Canada, Engeland, België en Australië.
