In het jodendom bedekken orthodoxe vrouwen hun haar vanaf het moment dat ze trouwen. Hoe vrouwen hun haar bedekken is een ander verhaal, en het begrijpen van de semantiek van het bedekken van het haar versus het bedekken van het hoofd is ook een belangrijk aspect van de halakha (wet) van bedekken
In het begin
Bedekken vindt zijn wortels in de sotah , de vermeende overspelige vrouw, het verhaal van Numeri 5: 11-22. Deze verzen beschrijven wat er gebeurt wanneer een man zijn vrouw van overspel vermoedt
En God sprak tot Mozes, zeggende: "Spreek tot de kinderen van Israël en zeg tot hen:" Als de vrouw van een man dwaalt en ontrouw is tegen hem, en een man bij haar ligt vleselijk en het is verborgen voor de ogen van haar man en zij wordt onrein of onzuiver ( tameh ) ecreté, en er zijn geen getuigen tegen haar of zij wordt betrapt, en de geest van jaloezie komt op hem en hij is jaloers op zijn vrouw en zij is of als de geest van jaloezie over hem komt en hij jaloers op haar is en zij niet onrein of onzuiver is, dan zal de man zijn vrouw naar de Heilige Priester brengen en hij zal een offer voor haar brengen, een tiende deel van een efa van gerstmeel, en hij zal er geen olie op gieten noch wierook daarop doen, want het is een graanoffer van jaloezie, een graanoffer ter nagedachtenis, ter herinnering brengen. En de Heilige Priester zal haar nabij brengen en stellen haar voor God en de Heilige Priester zal heilig water in een aarden vat nemen en van het stof dat ligt op de vloer van het offer dat de Heilige Priester het in het water zal zetten. De Heilige Priester zal de vrouw voor God plaatsen en haar haar parah stellen en een herdenkingsoffer in haar handen leggen, het graanoffer van jaloezie, en in de hand van de priester zal het water van bitterheid zijn dat brengt een vloek met zich mee. En zij zal door de Heilige Priester onder ede worden gezet en zeggen: "Als niemand bij u heeft gelegd en u niet onrein of onzuiver bent geworden met een ander naast uw echtgenoot, zult u immuun zijn voor dit water van bitterheid. Maar als u zijn afgedwaald en onrein of onzuiver zijn, de wateren zullen u doen wegkwijnen, en zij zal zeggen amen, amen.
In dit gedeelte van de tekst is het haar van de verdachte echtgenote parah, dat veel verschillende betekenissen heeft, waaronder niet-gevlochten of ongebonden. Het kan ook in de steek gelaten, onbedekt of verward zijn. In beide gevallen wordt het publieke imago van de verdachte overspelige veranderd door een verandering in de manier waarop haar haar op haar hoofd wordt gebonden.
De rabbijnen begrepen dan uit deze passage uit de Thora dat hoofd- of haarbedekking een wet was voor de 'dochters van Israël' ( Sifrei Bamidbar 11) rechtstreeks van God. In tegenstelling tot andere religies, waaronder de islam waarvan meisjes hun haar bedekken voor het huwelijk, kwamen de rabbijnen erachter dat de betekenis van dit gedeelte van de sotah betekent dat haar en hoofdbedekking alleen van toepassing waren op getrouwde vrouwen.
Laatste beslissing
Veel wijzen in de loop van de tijd hebben gedebatteerd of deze uitspraak Dat Moshe (Thora-wet) was of Dat Yehudi, in wezen een gewoonte van het Joodse volk (afhankelijk van de regio, familiale gewoonten, enz.) is wet geworden. Evenzo maakt het gebrek aan duidelijkheid over de semantiek in de Thora het moeilijk de stijl of het type hoofd- of haarbedekking dat werd gebruikt te begrijpen.
De overweldigende en geaccepteerde mening over hoofdbedekking stelt echter dat de verplichting om iemands haar te bedekken onveranderlijk is en niet aan verandering onderhevig is ( Gemara Ketubot 72a-b ), waardoor het Dat Moshe, of een goddelijk besluit. Daarom is een Tora - opmerkzame Joodse vrouw verplicht om haar haar te bedekken bij het huwelijk. Wat dat betekent, is echter iets heel anders
Wat te dekken
In de Torah staat dat het "haar" van de verdachte overspelige parah was . In de stijl van de rabbijnen is het belangrijk om de volgende vraag te overwegen: wat is haar?
haar (n) een slanke draadachtige uitgroei van de opperhuid van een dier; vooral: een van de meestal gepigmenteerde filamenten die de karakteristieke vacht van een zoogdier vormen (www.mw.com)
In het jodendom staat hoofd- of haarbedekking bekend als kisui rosh (key-sue-ee rowsh), wat zich letterlijk vertaalt als het bedekken van het hoofd. Door dit account, zelfs als een vrouw haar hoofd scheert, is ze nog steeds vereist om haar hoofd te bedekken. Op dezelfde manier bedoelen veel vrouwen dat dit betekent dat u alleen uw hoofd hoeft te bedekken en niet het haar dat van het hoofd valt.
In Maimonides (ook bekend als Rambam) codificatie van de wet, maakt hij onderscheid tussen twee soorten onthullingen: volledig en gedeeltelijk, waarbij de eerste een overtreding is van Dat Moshe (Torah-wet). Hij zegt in wezen dat het een direct Torah-commando is voor vrouwen om te voorkomen dat hun haar in het openbaar wordt blootgesteld, en een gewoonte van Joodse vrouwen om die norm te halen in het belang van bescheidenheid en een intacte bedekking op hun hoofd te behouden bij alle tijden, ook binnenshuis ( Hilchot Ishut 24:12). Rambam zegt dan dat volledige bedekking wet is en gedeeltelijke bedekking gewoonte is. Uiteindelijk is zijn punt dat je haar niet in de steek moet worden gelaten [ parah ], noch blootgesteld.
In de Babylonische Talmoed wordt een milder patroon vastgesteld doordat minimale hoofdbedekking niet openbaar is in het openbaar, in het geval van een vrouw die via een steegje van haar binnenplaats naar een andere gaat, het voldoende is en niet overtreding Dat Yehudit, of aangepaste wet. De Jeruzalem Talmoed, daarentegen, staat op een minimale hoofdbedekking op de binnenplaats en een complete in een steeg.
Zowel de Babylonische als de Jeruzalemse Talmoed houden zich in deze uitspraken bezig met 'openbare ruimtes'.
Rabbi Shlomo ben Aderet, de Rashba, zei dat "haar dat zich normaal buiten de hoofddoek uitstrekt en haar echtgenoot eraan wordt gebruikt" niet als "sensueel wordt beschouwd. In Talmoedige tijden, de Maharam Alshakar zei dat het toegestaan was om enkele strengen aan de voorkant te laten bungelen (tussen het oor en het voorhoofd), ondanks het gebruik om elke laatste haarlok te bedekken. Deze uitspraak creëerde wat veel orthodoxe joden als regel beschouwen van de tefach, of handbreedte, van haar waardoor sommigen haar los in de vorm van een pony kunnen hebben
Rabbi Moshe Feinstein oordeelde in de 20e eeuw dat alle getrouwde vrouwen hun haar in het openbaar moeten bedekken en dat ze verplicht zijn om elke streng te bedekken, met uitzondering van de tefach. Hij pleitte voor volledige dekking als 'gepast', maar dat het onthullen van een ' tefach niet in strijd was met Dat Yehudit.
Hoe te dekken
Veel vrouwen bedekken met sjaals bekend als a tichel (uitgesproken als "kietelen") of een p.mpaha in Israël, terwijl anderen ervoor kiezen om te bedekken met een tulband of hoed. Er zijn er veel die er ook voor kiezen om een pruik te bedekken, in de Joodse wereld bekend als een ' sheitel ' (uitgesproken shay-tull) .
Het dragen van pruiken werd populair onder niet-joden voordat dit gebeurde onder oplettende joden. In Frankrijk in de 16e eeuw werden pruiken populair als een mode-accessoire voor mannen en vrouwen, en rabbijnen verwierpen pruiken als een optie voor Joden omdat het ongepast was om de "wegen van de naties" na te bootsen. Ook vrouwen beschouwden het als een maas in de hoofdbedekking. Pruiken werden met tegenzin omarmd, maar vrouwen bedekten hun pruiken meestal met een ander soort hoofdbedekking, zoals een hoed, zoals tegenwoordig in veel religieuze en chassidische gemeenschappen de traditie is.
Rabbi Menachem Mendel Schneerson, wijlen Lubavitcher Rebbe, geloofde dat een pruik de best mogelijke haarbedekking was voor een vrouw omdat het niet zo gemakkelijk te verwijderen was als een sjaal of hoed. Aan de andere kant noemde de voormalige Sefardische opperrabbijn van Israël Ovadiah Yosef pruiken een 'melaatse plaag', die zo ver ging dat hij zei dat 'zij die uitgaat met een pruik, de wet is alsof zij uitgaat met haar hoofd [onbedekt ]."
Ook, volgens Darkei Moshe, Orach Chaim 303, kun je je eigen haar afknippen en er een pruik van maken:
"Een getrouwde vrouw mag haar pruik blootleggen en er is geen verschil of het van haar eigen haar of van haar vrienden is gemaakt."
Culturele eigenaardigheden aan het dekken
In Hongaarse, Galicische en Oekraïense Chassidische gemeenschappen scheren getrouwde vrouwen gewoonlijk hun hoofd voordat ze zich bedekken en scheren ze elke maand voordat ze naar de mikva gaan . In Litouwen, Marokko en Roemenië hebben vrouwen hun haar helemaal niet bedekt. Uit de Litouwse gemeenschap kwam de vader van de moderne orthodoxie, Rabbi Joseph Soloveitchik, die vreemd genoeg zijn meningen over haarbedekking nooit opgeschreven had en wiens vrouw haar haar helemaal niet bedekte.
