Is er een boeddhistische bijbel? Niet precies. Het boeddhisme heeft een enorm aantal geschriften, maar weinig teksten worden door elke boeddhistische school als authentiek en gezaghebbend geaccepteerd.
Er is nog een andere reden dat er geen boeddhistische bijbel is. Veel religies beschouwen hun geschriften als het geopenbaarde woord van God of goden. In het boeddhisme wordt echter begrepen dat de geschriften leringen zijn van de historische Boeddha - die geen god was - of andere verlichte meesters.
De leringen in boeddhistische geschriften zijn aanwijzingen voor de praktijk, of hoe je verlichting voor jezelf kunt realiseren. Wat belangrijk is, is om te begrijpen en te oefenen wat de teksten leren, niet alleen om er in te 'geloven'.
Soorten boeddhistische geschriften
Veel geschriften worden "soetra's" genoemd in het Sanskriet of "soetra" in Pali. Het woord soetra of soetra betekent "draad". Het woord 'sutra' in de titel van een tekst geeft aan dat het werk een preek is van de Boeddha of een van zijn belangrijkste discipelen. Zoals we later zullen uitleggen, hebben veel soetra's waarschijnlijk een andere oorsprong.
Sutra's zijn er in vele maten. Sommige zijn boeklengte, sommige zijn slechts enkele regels. Niemand lijkt bereid te raden hoeveel soetra's er zouden kunnen zijn als je elk individu uit elke canon en verzameling op een stapel stapelt. Veel.
Niet alle geschriften zijn soetra's. Naast de soetra's zijn er ook commentaren, regels voor monniken en nonnen, fabels over het leven van de Boeddha en vele andere soorten teksten die ook als 'schrift' worden beschouwd.
Canavada Theravada en Mahayana
Ongeveer twee millennia geleden splitste het boeddhisme zich op in twee grote scholen, tegenwoordig Theravada en Mahayana genoemd. Boeddhistische geschriften worden geassocieerd met het een of het ander, verdeeld in kanunniken van Theravada en Mahayana.
Theravadins beschouwen de Mahayana-geschriften niet als authentiek. Mahayana-boeddhisten beschouwen de Theravada-canon over het algemeen als authentiek, maar in sommige gevallen denken Mahayana-boeddhisten dat sommige van hun geschriften de Theravada-canon met autoriteit hebben vervangen. Of ze gaan door verschillende versies dan de versie die Theravada doorgeeft.
Theravada Boeddhistische Geschriften
De geschriften van de Theravada-school zijn verzameld in een werk genaamd de Pali Tipitaka of Pali Canon. Het Pali-woord Tipitaka betekent "drie manden", wat aangeeft dat de Tipitaka in drie delen is verdeeld en elk deel een verzameling werken is. De drie secties zijn de mand met soetra's ( Sutta-pitaka ), de mand met discipline ( Vinaya-pitaka ) en de mand met speciale leringen ( Abhidhamma-pitaka ).
De Sutta-pitaka en Vinaya-pitaka zijn de opgenomen preken van de historische Boeddha en de regels die hij heeft vastgesteld voor de kloosterorden. De Abhidhamma-pitaka is een werk van analyse en filosofie dat wordt toegeschreven aan de Boeddha, maar waarschijnlijk een paar eeuwen na zijn Parinirvana werd geschreven.
De Theravadin Pali Tipitika zijn allemaal in de Pali-taal. Er zijn versies van dezelfde teksten die ook in het Sanskriet zijn opgenomen, hoewel het grootste deel van wat we hiervan hebben Chinese vertalingen zijn van verloren Sanskriet-originelen. Deze Sanskriet / Chinese teksten maken deel uit van de Chinese en Tibetaanse canons van het Mahayana-boeddhisme.
Mahayana Boeddhistische Geschriften
Ja, om de verwarring nog groter te maken, zijn er twee kanunniken van de Mahayana-geschriften, de Tibetaanse Canon en de Chinese Canon. Er zijn veel teksten die in beide canons verschijnen, en veel die dat niet doen. De Tibetaanse Canon wordt duidelijk geassocieerd met het Tibetaanse boeddhisme. De Chinese Canon is meer gezaghebbend in Oost-Azië - China, Korea, Japan, Vietnam.
Er is een Sanskriet / Chinese versie van de Sutta-pitaka genaamd de Agamas. Deze zijn te vinden in de Chinese Canon. Er zijn ook een groot aantal Mahayana-soetra's die geen tegenhangers hebben in Theravada. Er zijn mythen en verhalen die deze Mahayana-soetra's associëren met de historische Boeddha, maar historici vertellen ons dat de werken meestal zijn geschreven tussen de 1e eeuw v.Chr. En de 5e eeuw CE, en een paar zelfs later. Voor het grootste deel zijn de herkomst en het auteurschap van deze teksten onbekend.
De mysterieuze oorsprong van deze werken roept vragen op over hun autoriteit. Zoals ik heb gezegd, negeren boeddhisten van Theravada de geschriften van Mahayana volledig. Onder de Mahayana-boeddhistische scholen blijven sommigen de Mahayana-soetra's associëren met de historische Boeddha. Anderen erkennen dat deze teksten door onbekende auteurs zijn geschreven. Maar omdat de diepe wijsheid en spirituele waarde van deze teksten voor zoveel generaties duidelijk is geweest, worden ze toch bewaard en vereerd als soetra's.
Men denkt dat de Mahayana-soetra's oorspronkelijk in het Sanskriet zijn geschreven, maar meestal zijn de oudste nog bestaande Chinese vertalingen en gaat het oorspronkelijke Sanskriet verloren. Sommige geleerden beweren echter dat de eerste Chinese vertalingen in feite de originele versies zijn, en hun auteurs beweerden ze uit het Sanskriet te hebben vertaald om ze meer autoriteit te geven.
Deze lijst met belangrijke Mahayana Sutra's is niet volledig maar geeft een korte uitleg van de belangrijkste Mahayana Sutra's.
Mahayana-boeddhisten accepteren over het algemeen een andere versie van de Abhidhamma / Abhidharma, de Sarvastivada Abhidharma. In plaats van de Pali Vinaya, volgt het Tibetaanse boeddhisme meestal een andere versie, de Mulasarvastivada Vinaya, en de rest van Mahayana volgt meestal de Dharmaguptaka Vinaya. En dan zijn er commentaren, verhalen en verhandelingen die niet te tellen zijn.
De vele scholen van Mahayana beslissen zelf welke delen van deze schatkamer het belangrijkst zijn, en de meeste scholen benadrukken slechts een klein handvol soetra's en commentaren. Maar het is niet altijd hetzelfde handjevol. Dus nee, er is geen 'Boeddhistische Bijbel'.