Er is een wijdverbreide mythe dat atheïsme gevaarlijker is dan religie, omdat atheïsten zoals Adolf Hitler miljoenen doden in naam van atheïstische ideologieën (zoals het nazisme). Dat zijn veel meer mensen dan mensen die zijn gedood in naam van religie.
Een populair beeld van de nazi's is dat ze in wezen anti-christelijk waren, terwijl vrome christenen anti-nazi waren. De waarheid is dat Duitse christenen de nazi-partij steunden omdat ze geloofden dat Adolf Hitler een geschenk aan het Duitse volk van God was.
Was Adolf Hitler een atheïst?
Adolf Hitler werd gedoopt in een katholieke kerk in 1889. Hij werd nooit geëxcommuniceerd of op enige andere manier officieel gecensureerd door de katholieke kerk. Hitler verwees vaak naar en het christendom in zijn toespraken en geschriften. In de proclamatie van de Duitse natie toespraak van 1933 zei hij: "Om recht te doen aan God en ons eigen geweten, hebben we ons opnieuw tot de Duitse Volk gewend." In een andere zei hij: "We waren ervan overtuigd dat de mensen dit geloof nodig hebben en nodig hebben. We hebben daarom de strijd tegen de atheïstische beweging gevoerd, en dat niet alleen met een paar theoretische verklaringen: we hebben het uitgeroeid."
In een toespraak van 1922 zei hij:
"Mijn gevoel als christen verwijst naar mijn Heer en Verlosser als een jager. Het verwijst naar de man die eens in eenzaamheid, omringd door slechts enkele volgelingen, deze Joden herkende voor wat ze waren en mannen opriep tegen hen te vechten en die Gods waarheid! was het grootst niet als een lijder maar als een strijder. macht en greep de gesel om het broed van adders en adders uit de tempel te verdrijven. Hoe geweldig was zijn gevecht tegen het Joodse gif. Vandaag, na tweeduizend jaar, herken ik met diepste emotie meer dan ooit tevoren het feit dat het was hiervoor dat Hij zijn bloed aan het Kruis moest vergieten. Als christen heb ik geen plicht om mezelf te laten bedriegen, maar ik heb de plicht om een strijder te zijn voor waarheid en gerechtigheid. '
"... En als er iets is dat kan aantonen dat we correct handelen, is het de nood die dagelijks groeit. Want als christen heb ik ook een plicht jegens mijn eigen volk. En als ik naar mijn volk kijk, zie ze werken en werken en zwoegen en werken, en aan het einde van de week hebben ze alleen voor hun loon ellende en ellende. Als ik 's morgens naar buiten ga en deze mannen in hun wachtrijen zie staan en in hun geknepen gezichten kijken, dan geloof ik dat ik geen christen zou zijn, maar een zeer duivel, als ik geen medelijden met hen zou hebben.Als ik me niet, zoals onze Heer tweeduizend jaar geleden deed, tegen de mensen door wie vandaag deze arme mensen worden geplunderd en uitgebuit. "
Nazi's en atheïsme
Het NSDAP-partijprogramma verklaarde:
Wij eisen vrijheid voor alle religieuze bekentenissen in de staat, voor zover deze het bestaan ervan of het conflict met de gebruiken en morele sentimenten van het Germaanse ras niet in gevaar brengen. De partij als zodanig vertegenwoordigt het standpunt van een positief christendom, zonder zichzelf te danken aan een bepaalde bekentenis
Het positieve christendom hield zich aan de elementaire orthodoxe doctrines en beweerde dat het christendom een praktisch, positief verschil moet maken in het leven van mensen. Het is moeilijk te volhouden dat de nazi-ideologie atheïstisch was toen het christendom expliciet werd onderschreven en gepromoot in het partijplatform.
Communisme en traditioneel socialisme werden zowel gehaat als onderdrukt door de nazi-partij die beweerde dat zij, als atheïstische en joodse ideologieën, de toekomst van zowel de Duitse als de christelijke beschaving bedreigden. Hierin stemden de meeste christenen in Duitsland en elders in, en dit verklaart veel van de steun van de nazi's.
Christelijke reactie op de nazi's
Sleutel tot begrip van de populariteit van het nazisme bij christenen is de nazi-veroordeling van alles wat modern is. De Weimarrepubliek (een onofficiële titel voor Duitsland van 1918 tot 1933) werd door een groot percentage christenen in Duitsland beschouwd als goddeloos, seculier en materialistisch en verraadde alle traditionele waarden en religieuze overtuigingen van Duitsland. Christenen zagen het sociale weefsel van hun gemeenschap ontrafelen, en de nazi's beloofden de orde te herstellen door goddeloosheid, homoseksualiteit, abortus, liberalisme, prostitutie, pornografie, obsceniteit, enzovoort aan te vallen.
In het begin bekritiseerden veel katholieke leiders het nazisme. Na 1933 veranderde kritiek in steun en lof. Communiteiten tussen het nazisme en het Duitse katholicisme die hielpen bij het bevorderen van een nauwere werkrelatie omvatten anticommunisme, anti-atheïsme en anti-secularisme. Katholieke kerken hielpen bij het identificeren van Joden voor uitroeiing. Na de oorlog hebben sommige katholieke leiders veel voormalige nazi's geholpen weer aan de macht te komen of aan vervolging te ontsnappen.
Protestanten waren zelfs meer aangetrokken tot het nazisme dan katholieken. Zij, niet katholieken, produceerden een beweging die zich toelegde op het combineren van nazi-ideologie en christelijke doctrine.
Christelijk verzet was meestal tegen pogingen om meer controle over kerkactiviteiten uit te oefenen, niet tegen nazi-ideologie. Christelijke kerken waren bereid om wijdverbreid geweld tegen Joden te tolereren, militaire herbewapening, invasies van vreemde naties, het verbieden van vakbonden, gevangenneming van politieke dissidenten, detentie van mensen die geen misdaden hadden begaan, en meer. Waarom? Hitler werd gezien als iemand die traditionele christelijke waarden en moraliteit in Duitsland herstelde.
Christendom in privé en publiek
Er is geen bewijs dat Hitler en de top-nazi's het christendom alleen onderschreven uitsluitend voor openbare consumptie of als een politieke truc. Ze deden dit tenminste niet meer dan politieke partijen in het postmoderne tijdperk die hun steun voor traditionele religieuze waarden benadrukken en in hoge mate afhankelijk zijn van steun van religieuze burgers. Private opmerkingen over religie en christendom waren hetzelfde als publieke opmerkingen, wat aangeeft dat ze geloofden wat ze zeiden en van plan waren te handelen zoals ze beweerden. De weinige nazi's die het heidendom onderschreven deden dit publiekelijk, niet in het geheim en zonder officiële steun.
De acties van Hitler en de nazi's waren zo Christian als die van mensen tijdens de kruistochten of de inquisitie. Duitsland zag zichzelf als een fundamenteel christelijke natie en miljoenen christenen onderschreven enthousiast Hitler en de nazi-partij, die beide beschouwden als belichamingen van Duitse en christelijke idealen.
bronnen:
Hilter, Adolf. "Proclamatie aan de Duitse natie." Amazon Kindle, 11 oktober 2018.
Baynes, Norman H. "De redevoeringen van Adolf Hitler: april 1922-augustus 1939." Oxford University Press, 1942.
Hitler, Adolf (spreker). "Toespraak van 12 april 1922." Historisch museum van Hitler, 12 april 1922, München, Duitsland.
Steigmann-Gall, Richard. "Het Heilige Rijk: nazi-opvattingen over het christendom, 1919-1945." Eerste pocketeditie editie, Cambridge University Press, 12 juli 2004.
