In de afgelopen jaren is het woord jihad in veel geesten synoniem geworden met een vorm van religieus extremisme dat veel angst en achterdocht veroorzaakt. Er wordt algemeen gedacht dat het "heilige oorlog" betekent, en in het bijzonder om de inspanningen van extremistische islamgroepen tegen anderen te vertegenwoordigen. Omdat begrip de beste manier is om angst te bestrijden, laten we eens kijken naar de geschiedenis en de ware betekenis van het woord jihad in de context van de islamitische cultuur. We zullen zien dat de huidige moderne definitie van jihad in strijd is met de taalkundige betekenis van het woord, en ook in strijd met de overtuigingen van de meeste moslims.
Het woord Jihad komt van het Arabische woord JHD, wat 'streven' betekent. Andere woorden afgeleid van deze wortel omvatten "inspanning", "arbeid" en "vermoeidheid." In wezen is Jihad een poging om religie te beoefenen in het licht van onderdrukking en vervolging. De inspanning kan komen in het bestrijden van het kwaad in je eigen hart, of in het opkomen tegen een dictator. Militaire inspanning is inbegrepen als een optie, maar moslims beschouwen dit als een laatste redmiddel, en het is geenszins bedoeld als "de islam verspreiden met het zwaard", zoals het stereotype nu suggereert.
Cheques en saldi
De heilige tekst van de islam, de koran, beschrijft Jihad als een systeem van checks and balances, als een manier die Allah heeft opgezet om "het ene volk te controleren door middel van een ander." Wanneer een persoon of groep zijn grenzen overschrijdt en de rechten van anderen schendt, hebben moslims het recht en de plicht om hen te "controleren" en weer in lijn te brengen. Er zijn verschillende verzen van de koran die de jihad op deze manier beschrijven. Een voorbeeld:
"En heeft Allah de ene groep mensen niet gecontroleerd door een andere,
de aarde zou inderdaad vol kattenkwaad zijn;
maar Allah is vol van milddadigheid voor alle werelden "
- Koran 2: 251
Gewoon oorlog
Islam tolereert nooit uitgelokte agressie geïnitieerd door moslims; in feite worden moslims in de koran bevolen geen vijandelijkheden te beginnen, agressie te ondernemen, de rechten van anderen te schenden of onschuldigen te schaden. Zelfs het kwetsen of vernietigen van dieren of bomen is verboden. Oorlog wordt alleen gevoerd als dat nodig is om de religieuze gemeenschap te verdedigen tegen onderdrukking en vervolging. De koran zegt dat "vervolging erger is dan slachten" en "laat er geen vijandigheid zijn behalve voor degenen die onderdrukking beoefenen" (Koran 2: 190-193). Daarom, als niet-moslims vreedzaam of onverschillig staan tegenover de islam, is er nooit een gerechtvaardigde reden om de oorlog aan hen te verklaren.
De koran beschrijft die mensen die mogen vechten:
"Zij zijn degenen die uit hun huizen zijn verdreven
in strijd met het recht, zonder reden, behalve dat zij zeggen:
'Onze Heer is Allah.'
Heeft Allah de ene groep mensen niet gecontroleerd door middel van een andere,
er zouden zeker kloosters, kerken zijn neergehaald,
synagogen en moskeeën, waarin de naam van God in overvloed wordt herdacht. . ."
- Koran 22:40
Merk op dat het vers specifiek de bescherming van alle huizen van aanbidding beveelt.
Ten slotte zegt de koran ook: "Er is geen dwang in religie" (2: 256). Iemand op het punt van een zwaard dwingen om de dood of de islam te kiezen is een idee dat geestelijk en in de historische praktijk vreemd is aan de islam. Er is absoluut geen legitiem historisch precedent voor het voeren van een 'heilige oorlog' om 'het geloof te verspreiden' en mensen te dwingen de islam te omarmen. Een dergelijk conflict zou een onheilige oorlog vormen, volledig tegen islamitische principes zoals uiteengezet in de koran
Het gebruik van de term jihad door sommige extremistische groepen als rechtvaardiging voor wijdverspreide wereldwijde agressie is daarom een corruptie van het echte islam-principe en de praktijk.
