De meest gebruikelijke interpretatie van de Diamond Sutra is dat het gaat om vergankelijkheid. Maar dit is een veronderstelling gebaseerd op veel slecht vertalen. Dus wat betekent het?
De eerste aanwijzing over het thema, om zo te zeggen, van deze soetra, is te begrijpen dat het een van de Prajnaparamita is - perfectie van wijsheid - Sutra's. Deze soetra's worden geassocieerd met de tweede draaiing van het dharma-wiel. De betekenis van de tweede ommekeer is de ontwikkeling van de leer van sunyata en het ideaal van de bodhisattva die alle wezens tot verlichting brengt.
De soetra vertegenwoordigt een belangrijke mijlpaal in de ontwikkeling van Mahayana. In de eerste draaiende leringen van Theravada werd veel nadruk gelegd op individuele verlichting. Maar de Diamond neemt ons daar vanaf -
"... alle levende wezens zullen uiteindelijk door mij worden geleid naar het laatste Nirvana, het definitieve einde van de cyclus van geboorte en dood. En wanneer dit ondoorgrondelijke, oneindige aantal levende wezens allemaal zijn bevrijd, in werkelijkheid zelfs geen enkele zijn is eigenlijk bevrijd.
"Waarom Subhuti? Omdat als een bodhisattva nog steeds vasthoudt aan de illusies van vorm of fenomenen zoals een ego, een persoonlijkheid, een zelf, een afzonderlijke persoon of een eeuwig bestaand zelf, dan is die persoon geen bodhisattva."
Vergankelijkheid werd verklaard door de historische Boeddha in de eerste keer dat de leringen draaien, en de Diamant opent een deur naar iets dat verder gaat. Het zou zonde zijn om het te missen.
De verschillende Engelse vertalingen van de Diamond zijn van verschillende kwaliteit. Veel van de vertalers hebben geprobeerd het te begrijpen en hebben daarbij volkomen door elkaar gegooid wat het zegt. (Deze vertaling is een voorbeeld. De vertaler probeerde behulpzaam te zijn, maar in een poging iets intellectueel begrijpelijk te maken, wist hij de diepere betekenis weg.) Maar in de meer accurate vertalingen is iets dat je steeds weer ziet een gesprek als dit:
De Boeddha: Dus, Subhuti, is het mogelijk om van A te spreken?
Subhuti: Nee, er is geen A om over te spreken. Daarom noemen we het A.
Dit gebeurt niet één keer. Het gebeurt steeds weer (ervan uitgaande dat de vertaler zijn vak kende). Dit zijn bijvoorbeeld knipsels uit de vertaling van Red Pine:
(Hoofdstuk 30): "Bhagavan, als er een universum zou bestaan, zou er gehechtheid aan een entiteit bestaan. Maar wanneer de Tathagata spreekt over gehechtheid aan een entiteit, spreekt de Tathagata erover als geen gehechtheid. Zo wordt het 'gehechtheid aan een entiteit' genoemd. '"
(Hoofdstuk 31): "Bhagavan, wanneer de Tathagata spreekt over een beeld van een zelf, spreekt de Tathagtata erover als geen beeld. Zo wordt het een 'beeld van een zelf' genoemd."
Terwijl je de soetra leest (als de vertaling correct is), kom je dit vanaf hoofdstuk 3 steeds weer tegen. Als je het niet ziet in welke versie je ook leest, zoek dan een andere.
Om volledig te kunnen waarderen wat er in deze kleine knipsels wordt gezegd, moet je de grotere context zien. Mijn punt is dat om te zien waar de soetra naar verwijst, dit is waar het rubber zogezegd de weg ontmoet. Het heeft geen intellectuele betekenis, dus mensen peddelen door deze delen van de soetra totdat ze vaste grond vinden op de "bubble in a stream" -vers. En dan denken ze, oh! Dit gaat over vergankelijkheid! Maar dit maakt een grote fout, omdat de delen die geen intellectuele betekenis hebben cruciaal zijn voor het waarnemen van de Diamond.
Hoe interpreteren we deze "A is geen A, daarom noemen we het A" leringen? Ik aarzel om te veronderstellen om het uit te leggen, maar ik ben het deels eens met deze professor godsdienstwetenschappen:
De tekst daagt de algemene overtuiging uit dat in ieder van ons een onbeweeglijke kern of ziel is - ten gunste van een meer vloeiende en relationele kijk op het bestaan. Negatieve of schijnbaar paradoxale uitspraken van de Boeddha zijn in overvloed aanwezig in de tekst, zoals: "De perfectie van inzicht die de Boeddha heeft gepredikt, is zelf perfectieloos".
Professor Harrison lichtte toe: "Ik denk dat de Diamond Sutra onze perceptie ondermijnt dat er essentiële eigenschappen zijn in de objecten van onze ervaring.
"Mensen nemen bijvoorbeeld aan dat ze" zelf "hebben. Als dat het geval is, is verandering onmogelijk of illusoir." zei Harrison. "Je zou inderdaad dezelfde persoon zijn die je gisteren was. Dit zou een gruwelijke zaak zijn. Als zielen of" zelven "niet zouden veranderen, dan zou je op dezelfde plaats vastzitten en zijn zoals je was toen je bijvoorbeeld was, twee [jaar oud], wat als je erover nadenkt, belachelijk is. "
Dat is veel dichter bij de diepere betekenis dan zeggen dat de soetra gaat over vergankelijkheid. Maar ik weet niet zeker of ik het eens ben met de interpretatie van de professor van de "A is geen A" -uitspraken, dus ik zal me hierover tot Thich Nhat Hanh wenden. Dit komt uit zijn boek The Diamond That Cuts Through Illusion :
"Wanneer we dingen waarnemen, gebruiken we over het algemeen het zwaard van de conceptualisering om de realiteit in stukjes te snijden, zeggend: 'Dit stuk is A en A kan geen B, C of D zijn.' Maar wanneer A wordt bekeken in het licht van afhankelijke mede-opkomst, zien we dat A bestaat uit B, C, D en al het andere in het universum. 'A' kan nooit alleen bestaan. Als we diep in A kijken, zien we B, C, D, enzovoort. Zodra we begrijpen dat A niet alleen A is, begrijpen we de ware aard van A en zijn we gekwalificeerd om te zeggen "A is A" of "A is geen A." Maar tot die tijd is de A die we zien slechts een illusie van de ware A. "
Zenleraar Zoketsu Norman Fischer sprak hier niet specifiek over de Diamond Sutra, maar het lijkt verband te houden met -
In het boeddhistische denken verwijst het begrip 'leegte' naar de gedeconstrueerde realiteit. Hoe beter je naar iets kijkt, hoe meer je ziet dat het er niet op een substantiële manier is, dat zou het niet kunnen zijn. Uiteindelijk is alles slechts een aanduiding: dingen hebben een soort realiteit in hun benaming en geconceptualiseerd, maar anders zijn ze eigenlijk niet aanwezig. Niet te begrijpen dat onze benamingen aanduidingen zijn, dat ze niets in het bijzonder verwijzen, betekent een vergissing met leegte.
Dit is een zeer grove poging om een zeer diepe en subtiele soetra te verklaren, en ik ben niet van plan het te presenteren als de ultieme wijsheid over de Diamant. Het lijkt meer op proberen ons allemaal in de goede richting te duwen.
