Religies worden over het algemeen gedefinieerd door een van twee dingen: geloof of praktijk. Dit zijn de concepten van orthodoxie (geloof in een leer) en orthopraxy (nadruk op oefening of actie). Dit contrast wordt vaak 'correct geloof' versus 'correct oefenen' genoemd.
Hoewel het mogelijk en uiterst gebruikelijk is om zowel orthopraxy als orthodoxie in één religie te vinden, concentreren sommigen zich meer op het een of het ander. Laten we, om de verschillen te begrijpen, een paar voorbeelden van beide onderzoeken om te zien waar ze liggen.
De orthodoxie van het christendom
Het christendom is zeer orthodox, vooral onder protestanten. Voor protestanten is redding gebaseerd op geloof en niet op werken. Spiritualiteit is grotendeels een persoonlijke kwestie, zonder het voorgeschreven ritueel. Protestanten geven er grotendeels niet om hoe andere christenen hun geloof praktiseren zolang ze bepaalde centrale overtuigingen aanvaarden.
Het katholicisme heeft een paar meer orthopraxische facetten dan het protestantisme. Ze benadrukken acties zoals bekentenis en boetedoening, evenals rituelen zoals de doop om belangrijk te zijn in redding.
Toch gaan katholieke argumenten tegen "ongelovigen" vooral over geloof, niet over praktijk. Dit geldt met name in de moderne tijd waarin protestanten en katholieken elkaar niet langer ketters noemen.
Orthopraxische godsdiensten
Niet alle religies benadrukken 'correct geloof' of meten een lid op basis van hun geloof. In plaats daarvan richten ze zich primair op orthopraxy, het idee van 'juiste oefening' in plaats van correct geloof.
Jodendom. Hoewel het christendom sterk orthodox is, is zijn voorganger, het jodendom, sterk orthopraxisch. Religieuze joden hebben natuurlijk wel een aantal gemeenschappelijke overtuigingen, maar hun primaire zorg is correct gedrag: koosjer eten, verschillende zuiverheidstaboes vermijden, de sabbat respecteren, enzovoort.
Het is onwaarschijnlijk dat een Jood wordt bekritiseerd omdat hij verkeerd gelooft, maar hij kan ervan worden beschuldigd zich slecht te gedragen.
Santeria. Santeria is een andere orthopraxische religie. Priesters van de religies staan bekend als santeros (of santeras voor vrouwen). Degenen die gewoon in Santeria geloven, hebben echter helemaal geen naam.
Iedereen van elk geloof kan een Santero benaderen voor hulp. Hun religieuze opvattingen zijn onbelangrijk voor de Santero, die zijn verklaringen waarschijnlijk zal aanpassen in religieuze termen die zijn cliënt kan begrijpen.
Om een santero te zijn, moet je specifieke rituelen hebben doorgemaakt. Dat is wat een Santero definieert. Vanzelfsprekend zullen de santeros ook een aantal overtuigingen gemeen hebben, maar wat ze tot een santero maakt, is ritueel, geen geloof.
Het gebrek aan orthodoxie is ook zichtbaar in hun pataki's of verhalen over de orisha's. Dit is een brede en soms tegenstrijdige verzameling verhalen over hun goden. De kracht van deze verhalen zit in de lessen die ze leren, niet in een letterlijke waarheid. Je hoeft er niet in te geloven om spiritueel significant te zijn
Scientology. Scientologen beschrijven Scientology vaak als "iets wat je doet, niet iets waar je in gelooft." Natuurlijk zou je niet door acties gaan waarvan je dacht dat het zinloos was, maar de focus van Scientology ligt op acties, niet op overtuigingen.
Alleen al denken dat Scientology correct is, bereikt niets. Verwacht wordt echter dat het doorlopen van de verschillende procedures van Scientology, zoals auditing en stille geboorte, een aantal positieve resultaten zal opleveren.
