Het jodendom beschouwt het huwelijk als de ideale menselijke staat. Zowel de Thora als de Talmoed beschouwen een man zonder vrouw of een vrouw zonder echtgenoot als onvolledig. Dit wordt aangetoond in verschillende passages, waarvan er een zegt dat "Een man die niet trouwt geen volledige persoon is" (Lev. 34a), en een andere die zegt: "Elke man die geen vrouw heeft, leeft zonder de vreugde, zonder zegen en zonder goedheid "(B. Yev. 62b).
Bovendien beschouwt het jodendom het huwelijk als heilig en, als een heiliging van het leven. Het woord kiddushin, wat 'heiliging' betekent, wordt in de joodse literatuur gebruikt als het gaat om het huwelijk. Het huwelijk wordt gezien als een spirituele band tussen twee mensen en als de vervulling van Gods gebod.
Bovendien beschouwt het jodendom het huwelijk als doelgericht; de doelen van het huwelijk zijn zowel gezelschap als voortplanting. Volgens de Thora is de vrouw geschapen omdat "het niet goed is voor een man om alleen te zijn" (Genesis 2:18), maar het huwelijk maakt ook de vervulling van het eerste gebod "vruchtbaar en vermenigvuldigen" mogelijk (Gen. 1: 28).
Er is ook een contractueel element in de Joodse kijk op het huwelijk. Het jodendom beschouwt het huwelijk als een contractuele overeenkomst tussen twee mensen met wettelijke rechten en plichten. De Ketubah is een fysiek document dat het huwelijkscontract schetst.
Opgemerkt moet worden dat de verheffing van het jodendom van het instituut van het huwelijk in grote mate heeft bijgedragen aan het joodse overleven over de generaties. Ondanks de verspreiding van Joden over de hele wereld en de onderdrukking van Joden door andere naties, zijn Joden erin geslaagd om hun religieuze en culturele erfgoed voor duizenden jaren te behouden, deels vanwege de heiligheid van het huwelijk en de daaruit voortvloeiende stabiliteit van het gezin.
De joodse huwelijksceremonie
De Joodse wet ( Halacha ) vereist niet dat een rabbijn een Joodse huwelijksceremonie organiseert, omdat het huwelijk in wezen wordt beschouwd als een privé-contractuele overeenkomst tussen een man en een vrouw. Niettemin is het gebruikelijk dat rabbijnen zich vandaag bij huwelijksceremonies houden.
Hoewel een rabbijn niet verplicht is, vereist halacha dat ten minste twee getuigen, los van het paar, getuigen dat alle aspecten van het huwelijk hebben plaatsgevonden.
Op de sabbat voorafgaand aan de bruiloft is het in de synagoge gebruikelijk geworden om de bruidegom op te roepen om de Thora te zegenen tijdens gebedsdiensten. De zegen van de bruidegom over de Thora ( aliyah ) wordt een Aufruf genoemd. Deze gewoonte geeft de hoop weer dat de Torah een gids zal zijn voor het paar in hun huwelijk. Het biedt ook een kans voor de gemeenschap, die over het algemeen "Mazal Tov" zingt en snoep werpt, om hun opwinding over de aanstaande bruiloft te uiten.
De dag van de bruiloft is het gebruikelijk dat de bruid en bruidegom vasten. Ze reciteren ook psalmen en vragen God om vergeving voor hun overtredingen. Zo gaat het echtpaar volledig gereinigd in hun huwelijk.
Voordat de huwelijksceremonie zelf begint, zullen sommige bruidegoms de bruid versluieren in een ceremonie genaamd de Badeken . Deze traditie is gebaseerd op het bijbelverhaal van Jacob, Rachel en Lea.
De Chuppah op een joodse bruiloft
Vervolgens worden de bruid en bruidegom begeleid naar een huwelijkskap genaamd een Chuppah. Er wordt aangenomen dat op hun trouwdag de bruid en bruidegom als een koningin en koning zijn. Daarom moeten ze worden begeleid en niet alleen lopen.
Als ze eenmaal onder de Chuppah zijn, omcirkelt de bruid de bruidegom zeven keer. Twee zegeningen worden dan over wijn gereciteerd: de standaardzegen over wijn en een zegen in verband met Gods geboden over het huwelijk.
Na de zegeningen plaatst de bruidegom een ring op de wijsvinger van de bruid, zodat deze gemakkelijk door alle gasten kan worden gezien. Terwijl hij de ring aan haar vinger legt, zegt de bruidegom: "Wees geheiligd ( mekudeshet ) aan mij met deze ring in overeenstemming met de wet van Mozes en Israël." De uitwisseling van de trouwring is het hart van de huwelijksceremonie, het punt waarop het paar als getrouwd wordt beschouwd.
De et Ketubah wordt vervolgens hardop voorgelezen voor alle aanwezigen om ook te horen. De bruidegom geeft de Ketubah aan de bruid en de bruid aanvaardt, waardoor de contractuele overeenkomst tussen hen wordt gesloten.
Het is gebruikelijk om de huwelijksceremonie af te sluiten met het reciteren van de Zeven Zegeningen (Sheva Brachot), die God erkennen als de schepper van geluk, mensen, de bruid en de bruidegom.
Nadat de zegeningen zijn gereciteerd, drinkt het paar wijn uit een glas en vervolgens breekt de bruidegom het glas met zijn rechtervoet.
Onmiddellijk na de Chuppah gaat het echtpaar naar een privékamer ( Heder Yichud ) om hun vasten te verbreken. Naar de privékamer gaan is een symbolische voltooiing van het huwelijk alsof de man de vrouw naar zijn huis brengt.
Het is op dit moment traditioneel dat de bruid en bruidegom hun bruiloftsgasten vergezellen voor een feestelijke maaltijd met muziek en dans.
Huwelijk in Israël
Er is geen burgerlijk huwelijk in Israël. Aldus worden alle huwelijken tussen Joden in Israël volgens het orthodoxe jodendom gesloten. Veel seculiere Israëliërs reizen naar het buitenland om burgerlijke huwelijken buiten de staat te hebben. Hoewel deze huwelijken juridisch bindend zijn in Israël, erkent het rabbinaat ze niet als Joodse huwelijken
