De Rode Koning en de Witte Koningin zijn alchemistische allegorieën, en hun unie vertegenwoordigt het proces van het verenigen van tegenstellingen om een groter, volledig verenigd product van die unie te creëren.
Afbeeldingsoorsprong
Het Rosarium Philosophorum, of de rozenkrans van de filosofen, werd gepubliceerd in 1550 en bevat 20 illustraties.
Geslachtsdivisies
Het westerse denken heeft al lang een breed scala aan concepten geïdentificeerd als mannelijk of vrouwelijk. Vuur en lucht zijn mannelijk, terwijl aarde en water bijvoorbeeld vrouwelijk zijn. De zon is mannelijk en de maan is vrouwelijk. Deze basisideeën en associaties zijn te vinden in meerdere westerse denkrichtingen. De eerste en meest voor de hand liggende interpretatie is dus dat de Rode Koning mannelijke elementen vertegenwoordigt, terwijl de Witte Koningin vrouwelijke elementen vertegenwoordigt. Ze staan respectievelijk op een zon en een maan. In sommige afbeeldingen worden ze ook geflankeerd met planten met zonnen en manen op hun takken.
Het chemische huwelijk
De vereniging van Red King en White Queen wordt vaak het chemische huwelijk genoemd. In illustraties wordt het afgebeeld als verkering en seks. Soms zijn ze gekleed, alsof ze net bij elkaar zijn gebracht en elkaar bloemen aanbieden. Soms zijn ze naakt en bereiden ze zich voor op hun huwelijk dat uiteindelijk zal leiden tot een allegorisch nageslacht, de Rebis.
Zwavel en kwik
Beschrijvingen van alchemistische processen beschrijven vaak de reacties van zwavel en kwik. De Rode Koning is zwavel - het actieve, vluchtige en vurige principe - terwijl de Witte Koningin kwik is - het materiële, passieve, vaste principe. Kwik heeft substantie, maar het heeft op zichzelf geen definitieve vorm. Het heeft een actief principe nodig om het vorm te geven.
In de letters zegt de koning in het Latijn: "O Luna, laat mij uw man zijn", wat de beeldspraak van het huwelijk versterkt. De koningin zegt echter: "O Sol, ik moet u onderwerpen." Dit zou een standaardsentiment zijn geweest in een Renaissance-huwelijk, maar het versterkt de aard van het passieve principe. Activiteit heeft materiaal nodig om fysieke vorm aan te nemen, maar passief materiaal moet iets meer zijn dan potentieel.
De duif
Een persoon bestaat uit drie afzonderlijke componenten: lichaam, ziel en geest. Het lichaam is materieel en de ziel spiritueel. Spirit is een soort brug die de twee verbindt. De duif is een gemeenschappelijk symbool van de Heilige Geest in het christendom, in vergelijking met God de Vader (ziel) en God de Zoon (lichaam). Hier biedt de vogel een derde roos, die beide geliefden samen aantrekt en fungeert als een soort bemiddelaar tussen hun contrasterende aard.
Alchemistische processen
De stadia van alchemistische vooruitgang betrokken bij het grote werk (het uiteindelijke doel van alchemie, waarbij de perfectie van de ziel betrokken is, allegorisch weergegeven als de transmutatie van gemeenschappelijk lood in perfect goud) zijn nigredo, albedo en rubedo.
Het samenbrengen van de Rode Koning en de Witte Koningin wordt soms beschreven als een weerspiegeling van de processen van zowel albedo als rubedo.
