Het uiteindelijke doel van alchemie is een proces dat bekend staat als het grote werk of het magnum opus in het Latijn. Dit omvat spirituele transformatie, het afwerpen van onzuiverheden, het samenvoegen van tegenstellingen en de verfijning van materialen. Precies wat het eindresultaat van deze ingrijpende transformatie is, varieert van auteur tot auteur; het kan zijn, zelfrealisatie, gemeenschap met goddelijkheid, vervulling van doel, etc.
Inderdaad, een deel van de transformatie kan een beter begrip van wat het einddoel zelfs is, inhouden. Het is tenslotte aanvaard dat maar weinig of geen alchemisten ooit hun doel hebben bereikt. Het nastreven van het doel is net zo belangrijk als het doel zelf.
Alchemie en Plato's allegorieën
Complexe filosofische overtuigingen worden vaak via allegorie gecommuniceerd. De Griekse filosoof Plato staat erom bekend dat hij allegorie herhaaldelijk in zijn werken gebruikt.
Plato geloofde dat de ultieme realiteit heel anders was dan wat de meeste mensen als realiteit zagen, en hij geloofde dat het eigenlijk een valse, misleidende en corrupte versie van de ware realiteit was. Hij vergeleek deze corrupte realiteit met wat mensen zouden zien als ze waren geketend tegenover een muur in een grot: flikkerende schaduwen. Vervolgens vergelijkt hij het begrip van de ultieme realiteit met, ten eerste, het begrip dat de schaduwen feitelijk werden gevormd door vuur en objecten die ervoor bewegen, en ten tweede het verlaten van de grot en het zien van de rest van de wereld. Dit vertelt je nog steeds niet wat de ultieme realiteit is, maar het geeft je wel een idee hoeveel complexer het is dan de alledaagse realiteit en hoe slecht Plato denkt over de perceptie van de gemiddelde persoon van de wereld.
Plato gebruikte allegorieën omdat zijn onderwerpen zeer complex en abstract waren. Hij kon niet eenvoudig de ultieme realiteit beschrijven. Het is niet alleen onbeschrijfelijk, maar zelfs Plato zou het niet eens volledig kunnen begrijpen, hoewel hij dacht dat hij er veel meer van begreep dan de gemiddelde persoon.
Hij kan zijn ideeën echter vergelijken met minder abstracte voorbeelden, waardoor lezers de basisbetekenis beginnen te begrijpen en vervolgens aan dat leren kunnen toevoegen door verder te studeren.
Alchemie werkt op dezelfde manier. Processen en resultaten zijn rijk aan allegorie, vergeleken met dieren, mensen, objecten, heidense goden en meer. Beeldmateriaal is gebruikelijk en produceert rijke afbeeldingen die willekeurig en bizar overkomen voor het ongetrainde oog.
Chemie en moderne alchemie
Alchemie wordt meestal in chemische termen beschreven en moderne alchemisten waren ook vaak chemici. Het gemeenschappelijke concept om lood in goud te veranderen, gaat bijvoorbeeld over het verfijnen van het grove en gewone in het zeldzame en het perfecte.
Nigredo, Albedo en Rubedo
Alchemisten schrijven over vele, vele processen die bij het grote werk betrokken zijn. Bovendien hebben verschillende alchemisten verschillende opvattingen over het onderwerp, zoals altijd het geval is in esoterische studies. Over het algemeen kunnen we de dingen echter in drie grote fasen samenvatten, met name bij het werken met materialen van rond de 16e eeuw, toen een grote hoeveelheid alchemistisch materiaal werd geproduceerd.
Nigredo, of zwart worden, is ontleding en reductie. Dit proces breekt complexe dingen terug tot de meest elementaire componenten.
Albedo, of whitening, is een zuiveringsproces dat de alchemisten alleen de zuiverste essenties geeft om mee te werken. Het proces van nigredo en albedo is een cyclus die mogelijk vele malen wordt uitgevoerd, omdat het zelf steeds weer wordt afgebroken en gezuiverd. Deze essenties worden uiteindelijk gereduceerd tot twee tegenstellingen, vaak beschreven als de rode koning en de witte koningin.
De rubedo of het rood wordende stadium is wanneer de ware transformatie plaatsvindt: de onthullingen die eerder werden ontdekt, worden werkelijkheid en een ware vereniging van tegenstellingen vindt plaats in een echt verenigd wezen dat zich uiteindelijk bewust is van en in harmonie is met alle aspecten van zichzelf. Het uiteindelijke resultaat hiervan is de rebis, beschreven als een spirituele hermafrodiet en vaak afgebeeld als een tweekoppig wezen.
