- 14 En toen hij tot zijn discipelen kwam, zag hij een grote menigte om hen heen en de schriftgeleerden ondervroegen met hen. 15 En terstond waren alle mensen, toen zij hem zagen, zeer verbaasd en renden naar hem toe en groetten hem. 16 En hij vroeg de schriftgeleerden: Welke vraag hebt gij met hen? 17 En een uit de menigte antwoordde en zei: Meester, ik heb u mijn zoon gebracht, die een stomme geest heeft; 18 En waar hij hem ook heenhaalt, hij verscheurt hem; en hij schuimt en knarsetand met zijn tanden en speldt weg; en ik sprak tot uw discipelen dat zij hem zouden uitwerpen; en dat konden ze niet.
- 19 Hij antwoordt hem en zegt: o ongelovige generatie, hoe lang zal ik bij u zijn? hoe lang zal ik je lijden? breng hem tot mij. 20 En zij brachten hem tot hem; en toen hij hem zag, tarreerde de geest hem meteen; en hij viel op de grond en wentelde zich schuimend. 21 En hij vroeg zijn vader: hoe lang is het geleden geleden dat dit tot hem kwam? En hij zei: Van een kind. 22 En vaak heeft het hem in het vuur en in de wateren geworpen om hem te vernietigen; maar indien gij iets kunt doen, heb medelijden met ons en help ons.
- 23 Jezus zei tot hem: Als u kunt geloven, zijn alle dingen mogelijk voor hem die gelooft. 24 En terstond riep de vader van het kind en zei met tranen: Heere, ik geloof; help mijn ongeloof. 25 Toen Jezus zag dat de mensen samen kwamen rennen, bestrafte hij de vuile geest, zeggende tot hem: Gij stomme en dove geest, ik beveel u, kom uit hem en ga niet meer in hem binnen. 26 En de geest riep, en scheurde hem zeer, en ging uit hem; en hij was als een dode; zodat velen zeiden: Hij is dood.
- 27 Maar Jezus nam hem bij de hand en hief hem op; en hij stond op. 28 En toen hij in het huis was gekomen, vroegen zijn discipelen hem privé: Waarom kunnen we hem niet uitwerpen? 29 En hij zeide tot hen: Dit soort kan door niets voortkomen dan door gebed en vasten.
Jezus over epilepsie en geloof
In deze interessante scène slaagt Jezus erin om net op tijd aan te komen om de dag te redden. Blijkbaar, terwijl hij op de bergtop was met de apostelen Petrus en Jakobus en Johannes, bleven andere discipelen van hem achter om met de menigte om te gaan om Jezus te zien en te profiteren van zijn vermogens. Helaas lijkt het er niet op dat ze het goed deden.
In hoofdstuk 6 gaf Jezus zijn apostelen autoriteit over onreine geesten. Nadat ze naar buiten zijn gegaan, worden ze geregistreerd als hebben ze veel duivels uitgeworpen. Dus wat is hier het probleem? Waarom kunnen ze niet precies doen wat Jezus heeft aangetoond dat ze kunnen doen? Blijkbaar ligt het probleem bij de trouweloosheid van de mensen: bij gebrek aan voldoende geloof voorkomen ze het wonder van genezing.
Dit probleem heeft Jezus in het verleden opnieuw getroffen, in hoofdstuk 6 was hij zelf niet in staat om mensen in zijn huis te genezen omdat ze onvoldoende geloof hadden. Hier is echter de eerste keer dat een dergelijk gebrek Jezus discipelen heeft getroffen. Het is vreemd hoe Jezus in staat is het wonder te verrichten ondanks het falen van de discipelen. Immers, als een gebrek aan geloof dergelijke wonderen voorkomt en we weten dat dat Jezus in het verleden is overkomen, waarom kan hij dan het wonder verrichten?
Jezus en uitdrijvingen
In het verleden heeft Jezus exorcismen uitgevoerd en onreine geesten uitgeworpen. Dit specifieke geval lijkt een geval van epilepsie te zijn, nauwelijks de psychologische problemen waar Jezus eerder mee te maken had gehad. Dit creëert een theologisch probleem omdat het ons presenteert met God die medische aandoeningen geneest op basis van het geloof van de betrokkenen.
Wat voor soort God kan een lichamelijke kwaal niet genezen alleen omdat mensen in de menigte sceptisch zijn? Waarom zou een kind aan epilepsie moeten blijven lijden zolang zijn vader twijfelt? Dit soort scènes rechtvaardigen de hedendaagse geloofsgenezers die beweren dat mislukkingen van hun kant rechtstreeks kunnen worden toegeschreven aan een gebrek aan vertrouwen bij degenen die genezen willen worden, waardoor ze de last opleggen dat hun handicaps en ziekten zijn volledig hun schuld.
Lijdend aan een onreine geest
In het verhaal over Jezus die een jongen geneest die lijdt aan een onreine geest, zien we dat wat Jezus lijkt te zijn, debat, vragen en intellectuele discussie verwerpt. Volgens de Oxford Annotated Bible moet de uitspraak van Jezus dat krachtig geloof voortkomt uit gebed en vasten, worden afgezet tegen de argumentatieve houding die wordt getoond in vers 14. Dit plaatst religieus gedrag zoals gebed en vasten ver boven intellectueel gedrag zoals filosoferen en debatteren. De verwijzing naar gebed en vasten is trouwens vrijwel volledig beperkt tot de King James-versie, bijna elke andere vertaling heeft alleen gebed.
Sommige christenen hebben beweerd dat het falen van de discipelen om de jongen te genezen deels te wijten was aan het feit dat ze de kwestie met anderen bespraken in plaats van zich volledig over te geven aan het geloof en op die basis te handelen. Stel je voor dat artsen vandaag de dag zich op dezelfde manier zouden gedragen.
Problemen wanneer letterlijk genomen
Deze problemen zijn alleen van belang als we erop staan het verhaal letterlijk te lezen. Als we dit behandelen als een daadwerkelijke genezing van een werkelijke persoon die lijdt aan een lichamelijke aandoening, dan komen noch Jezus noch God weg om er heel goed uit te zien. Als het alleen maar een legende is die over spirituele aandoeningen zou moeten gaan, zien de dingen er anders uit.
Het verhaal wordt hier verondersteld om mensen te helpen begrijpen dat wanneer ze geestelijk lijden, dan voldoende geloof in God (bereikt door dingen als gebed en vasten) hun lijden kan verlichten en vrede kan brengen. Dit zou belangrijk zijn geweest voor Marks eigen gemeenschap. Als ze echter in hun ongeloof blijven, dan zullen ze blijven lijden en het is niet alleen hun eigen ongeloof dat belangrijk is. Als ze zich in een gemeenschap van ongelovigen bevinden, heeft dat invloed op anderen, omdat het voor hen moeilijker zal zijn om ook hun geloof vast te houden.
