HOE EUSEBIUS VAN CAESAREA DE GESCHIEDENIS VAN HET VROEGE CHRISTENDOM HEEFT BEHOUDEN - CHRISTENDOM

Eusebius staat bekend als de vader van de kerkgeschiedenis en maakte uitgebreide verslagen over de eerste drie eeuwen van het christendom. Hij bewaarde een schat aan vroege documentatie die anders verloren zou zijn gegaan. Eusebius 'uitgebreide onderzoek en nauwgezette zorg voor het identificeren van originele bronnen waren vrijwel ongekend onder oude historici. Zonder het werk van Eusebius zou onze kennis van de vroegste dagen van het christendom uiterst beperkt zijn, inclusief die van de vervolging van de kerk en het bewind van Constantijn.

Snelle feiten: Eusebius van Caesarea

Ook bekend als : Eusebius Pamphili
Bekend om : een ervaren historicus evenals de bisschop van Caesarea, Eusebius creëerde, catalogiseerde en bewaarde historische verslagen en documentatie van de eerste drie eeuwen van het christendom.
Geboren : de exacte datum van zijn geboorte is onbekend; meest waarschijnlijk in Palestina rond 260 na Christus
Overleden : 339 of 340 na Christus
Gepubliceerde werken : Historia Ecclesiastica (kerkgeschiedenis), Chronicle, Life of Constantine, Preparation of the Gospel
Opmerkelijk citaat : Ik voel me onvoldoende om [kerkgeschiedenis] recht te doen als de eerste die zich op zo'n onderneming begeeft, een reiziger op een eenzaam en onbetreden pad. Maar ik bid dat God mij mag leiden en dat de kracht van de Heer mij helpt, want ik heb zelfs de voetsporen van voorgangers op dit pad niet gevonden, alleen sporen waarin sommigen verschillende verslagen hebben achtergelaten over de tijd waarin zij leefden.

Vroege leven

In tegenstelling tot de oude geschiedenissen die hij zo goed bewaarde, is het verslag van Eusebius s leven grotendeels verloren gegaan. Zijn ouders zijn volledig onbekend en er is weinig gedocumenteerd over zijn jeugd. Eusebius werd vrijwel zeker rond 260 AD in Palestina geboren en bracht het grootste deel van zijn leven daar door.

Als een jonge man assisteerde en studeerde Eusebius onder de bekende christelijke leraar Pamphilius, bisschop van Caesarea, die later de beste vriend van Eusebius werd. Eusebius werd in Caesarea gedoopt en diende als presbyter of ouderling onder Pamphilius.

Eusebius kende ook de presbyter Dorotheus in Antiochië en ontving waarschijnlijk ook vroege instructie van hem. Maar Eusebius volgde Pamphilius veel nauwer. (Zijn genegenheid voor zijn mentor was zo groot dat, nadat Pamphilius was gemarteld, Eusebius de naam Eusebius Pamphili aannam, wat son van Pamphilius betekent . )

Als bisschop van Caesarea was Pamphilius de belangrijkste bijbelgeleerde en leraar van zijn generatie en een toegewijde discipel van de briljante theoloog Origenes. Voordat Origenes stierf, schonk hij zijn persoonlijke bibliotheek aan de christelijke gemeenschap in Caesarea. Pamphilius bouwde die bibliotheek in Caesarea in een van de grootste christelijke collecties in de antieke wereld. Met de invloed van de belangrijkste beurs van het christendom, werd Caesarea het epicentrum van christelijk leren en een primair doelwit van Romeinse vervolging.

De grote vervolging

In 303 na Christus begon de Romeinse keizer Diocletianus een wrede vervolging van christenen in het Romeinse rijk. Eusebius schreef als een ooggetuige van de vreselijke onderdrukking:

We zagen met onze eigen ogen de gebedshuizen die tot op de grondslagen waren neergeworpen, en de goddelijke en heilige Geschriften die waren toegewijd aan de vlammen op de marktplaatsen, en de herders van de kerken die hier en daar grotendeels verborgen waren, en sommige van hen oneervol gevangen en bespot door hun vijanden.

Tegen het einde van wat de Grote Vervolging werd genoemd, werd Pamphilius in de gevangenis gegooid en uiteindelijk gemarteld in 310 na Christus. Tijdens deze periode reisde Eusebius naar Egypte, waar hij ook voor een korte tijd gevangenzat maar aan zijn mentor ontsnapte Het lot.

Eusebius, bisschop van Caesarea

Kort nadat de Grote Vervolging eindigde, rond de tijd van de bekering van Constantijn en het Edict van Milaan, werd Eusebius gekozen tot bisschop van Caesarea (rond 315 n.Chr.), Waar hij vele jaren tot zijn dood diende. Eusebius ging door met het vastleggen van kerkgeschiedenis, waarmee hij was begonnen in de periode van vervolging.

Hoewel niet gerekend tot de meest begaafde theologen in de geschiedenis, was Eusebius waarschijnlijk de meest ontwikkelde en capabele kerkhistoricus van zijn generatie. Met zekerheid putte hij uit de overvloedige bronnen van de kerkbibliotheek in Caesarea.

Kerkgeschiedenis schrijven

Eusebius grootste bijdrage is Historia Ecclesiastica (kerkgeschiedenis), een uitgebreide geschiedenis van de christelijke kerk vanaf de tijd van de apostelen tot ongeveer AD 323, net voor het Concilie van Nicea. Het werk was oorspronkelijk in het Grieks geschreven, hoewel de Latijnse, Armeense en Syrische versies ook werden bewaard. Een ander van zijn historische werken, Chronicle, bevat een uitgebreide geschiedenis met betrekking tot de oude heerschappijen van de wereld vanaf de tijd van Abraham tot Constantijn.

In aanvulling op de kerkgeschiedenis, omvatten Eusebius >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> />>>>>>>>>>>>>>>>>> Eusebius favoriete thema concentreerde zich op de verhalen van vroege christelijke martelaren zoals die te zien zijn in Palestijnse martelaren, die de vervolging van christenen in de vierde eeuw in het oosten omvatten.

Gedurende de tijd dat Pamphilius gevangen zat, bezocht Eusebius hem vaak, en samen schreven ze vijf delen van A Defense of Origen .

Waarschijnlijk was de op een na beroemdste, of misschien beruchte, van Eusebius s zijn leven van Constantijn, een aanbiddende biografie van de politieke leider. Hoewel Eusebius door de eeuwen heen sterk is bekritiseerd vanwege zijn steun aan Constantijn, is de stelling van de historicus redelijk logisch. Na getuige te zijn geweest en gruwelijke vervolging te hebben overleefd, dacht Eusebius naïef dat de bekering van Constantijn tot het christendom de kerk zou versterken en een einde zou maken aan de terreur. Eusebius verdiende Constantijns vertrouwen en werd daarmee chroniqueur van zijn familiegeschiedenis.

Hoewel zijn beste werken historisch van genre waren, blonk Eusebius ook uit als apoloog. Zijn geschriften gingen vaak over problemen in de bijbelse tekst en streden om de waarheid van het christendom. In Preparation of the Gospel, een van de belangrijkste verontschuldigende werken van Eusebius, citeerde hij de woorden van Griekse auteurs om het heidendom te weerleggen. In Bewijs van het Evangelie onderzocht hij hoe Christus als Messias de profetie van het Oude Testament vervulde en hoe het christendom het geloof van de vroege Joodse patriarchen voortzette.

Controverses van zijn dag

Eusebius erfenis aan de kerk reikte verder dan het bijhouden van historische archieven. Hij speelde een belangrijke rol in de theologische controverses en kerkelijke politiek van zijn tijd. Als de leidende spirituele adviseur van Constantijn, hielp Eusebius bij het vormen van het orthodoxe begrip van de relatie tussen kerk en staat, een nauw met elkaar verweven band die het Constantijnse concept van een christelijk rijk werd.

Eusebius was invloedrijk bij het bereiken van een compromis op het Concilie van Nicea in 325 n.Chr., Bemiddelde het debat tussen de Ariërs en de orthodoxe positie met betrekking tot de aard van Christus. In dit vroege christologische debat zagen Ariërs Jezus Christus als God de Vader, maar niet van dezelfde substantie als God de Vader. Kerkleiders verzetten zich tegen het Arianisme omdat het de volledige goddelijkheid van Jezus Christus ontkende. Voorafgaand aan het Concilie van Nicea had de kerk Eusebius tijdelijk geëxcommuniceerd vanwege zijn steun aan de Ariaanse christologie. Maar aan het Concilie van Nicea nam Eusebius een middenstand in de Ariaanse controverse en bevestigde het credo van de concilie.

Eusebius bleef tot zijn dood actief in kerkenraden. In 335 na Christus nam Eusebius deel aan de synode van Tyrus, waarbij Athanasius, bisschop van Alexandrië, werd geëxcommuniceerd voor een aantal valse beschuldigingen met betrekking tot de Arische controverse en zijn verdediging van het trinitarisme. Constantijn liet later veel van de beschuldigingen vallen, maar Athanasius werd nooit volledig vrijgesproken. Eusebius nam ook deel aan de concilies die Marcellus van Ancyra afzetten in 336 na Christus en Eustathius van Antiochië in 337 na Christus.

Eusebius weigerde een promotie om bisschop van Antiochië te worden en verbleef in Caesarea tot zijn dood in het jaar 339 na Christus of begin 340.