Verslagen van ooggetuigen spelen een belangrijke rol bij de ontwikkeling en verspreiding van zowel religieuze als paranormale overtuigingen. Mensen staan vaak klaar om de persoonlijke rapporten te geloven van wat anderen zeggen dat ze hebben gezien en ervaren. Het is dus belangrijk om te overwegen hoe betrouwbaar het geheugen van mensen en hun getuigenis kunnen zijn.
Ooggetuigen getuigenis en strafrechtelijke processen
Misschien is het belangrijkste om op te merken dat, hoewel er een populaire perceptie is dat ooggetuigenverklaringen tot de meest betrouwbare beschikbare vormen van bewijs behoren, het strafrechtelijk systeem dergelijke getuigenissen beschouwt als een van de meest kwetsbare en zelfs onbetrouwbare die beschikbaar zijn. Overweeg het volgende citaat uit Levin en Cramer's "Problemen en materialen bij bepleiten van beproevingen:"
Getuigenis van ooggetuigen is in het beste geval een bewijs van wat de getuige denkt te hebben plaatsgevonden. Het kan wel of niet vertellen wat er daadwerkelijk is gebeurd. De bekende problemen van perceptie, van peiltijd, snelheid, lengte, gewicht, van nauwkeurige identificatie van personen die van misdaad worden beschuldigd, dragen allemaal bij aan het maken van eerlijke getuigenissen iets minder dan volledig geloofwaardig. (nadruk toegevoegd)
Officieren van justitie erkennen dat ooggetuigenverklaringen, zelfs als ze in alle eerlijkheid en oprechtheid worden afgelegd, niet noodzakelijkerwijs geloofwaardig zijn. Alleen omdat een persoon beweert iets te hebben gezien, betekent dit niet dat wat hij zich herinnert echt is gebeurd - een reden waarom is dat niet alle ooggetuigen hetzelfde zijn. Om eenvoudig een bekwame getuige te zijn (bekwaam, wat niet hetzelfde is als geloofwaardig), moet een persoon over voldoende waarnemingsvermogen beschikken, in staat zijn zich te herinneren en goed te rapporteren, en moet en in staat en bereid zijn om de waarheid te vertellen.
Kritiek Ooggetuigen getuigenis
Getuigenis van ooggetuigen kan dus op verschillende gronden worden bekritiseerd: een verminderde perceptie, een verminderd geheugen, een inconsistente getuigenis, vooringenomenheid of vooroordelen en geen reputatie voor het vertellen van de waarheid. Als een van die kenmerken kan worden aangetoond, is de competentie van een getuige twijfelachtig. Zelfs als geen van hen van toepassing is, betekent dit echter niet automatisch dat de getuigenis geloofwaardig is. Het feit is dat ooggetuigen van bekwame en oprechte mensen onschuldige mensen in de gevangenis hebben gezet.
Hoe kunnen ooggetuigenverklaringen onnauwkeurig worden? Vele factoren kunnen een rol spelen: leeftijd, gezondheid, persoonlijke vooringenomenheid en verwachtingen, kijkomstandigheden, perceptieproblemen, latere discussies met andere getuigen, stress, enz. Zelfs een slecht zelfgevoel kan een rol spelen - studies wijzen uit dat mensen met een arm gevoel van eigenwaarde; meer moeite hebben om gebeurtenissen uit het verleden te onthouden.
Al deze dingen kunnen de nauwkeurigheid van getuigenissen ondermijnen, inclusief die van deskundige getuigen die probeerden op te letten en te onthouden wat er gebeurde. De meest voorkomende situatie is die van een gemiddelde persoon die geen moeite deed om belangrijke details te onthouden, en dat soort getuigenissen is nog gevoeliger voor fouten.
Ooggetuigen getuigenis en menselijk geheugen
De belangrijkste basis voor ooggetuigenverklaringen is het geheugen van een persoon. Immers, welke getuigenverklaring wordt gerapporteerd, komt van wat een persoon zich herinnert. Om de betrouwbaarheid van het geheugen te evalueren, is het opnieuw leerzaam om naar het strafrechtsysteem te kijken. Politie en officieren van justitie doen er alles aan om iemands getuigenis 'puur' te houden door het niet te laten besmet door informatie van buitenaf of de rapporten van anderen.
Als officieren van justitie niet alles in het werk stellen om de integriteit van dergelijke getuigenissen te behouden, wordt het een gemakkelijk doelwit voor een slimme advocaat. Hoe kan de integriteit van herinnering en getuigenis worden ondermijnd? Heel gemakkelijk, in feite - er is een populaire perceptie van geheugen dat zoiets is als een bandopname van gebeurtenissen terwijl de waarheid alles behalve is.
Zoals Elizabeth Loftus beschrijft in haar boek 'Geheugen: verrassende nieuwe inzichten in hoe we ons herinneren en waarom we vergeten:'
Geheugen is onvolmaakt. Dit komt omdat we dingen in de eerste plaats vaak niet nauwkeurig zien. Maar zelfs als we een redelijk nauwkeurig beeld van een bepaalde ervaring maken, blijft deze niet noodzakelijk perfect intact in het geheugen. Een andere kracht is aan het werk. De geheugensporen kunnen daadwerkelijk vervorming ondergaan. Met het verstrijken van de tijd, met de juiste motivatie, met de introductie van speciale soorten storende feiten, lijken de geheugensporen soms te veranderen of getransformeerd te worden. Deze vervormingen kunnen behoorlijk beangstigend zijn, omdat ze ervoor kunnen zorgen dat we herinneringen hebben aan dingen die nooit zijn gebeurd. Zelfs in de meest intelligente onder ons is geheugen dus vervormbaar.
Geheugen is niet zozeer een statische toestand als wel een continu proces - en een die nooit twee keer op dezelfde manier gebeurt. Dit is de reden waarom we een sceptische, kritische houding moeten hebben ten opzichte van alle ooggetuigenverklaringen en alle rapporten uit het geheugen - zelfs die van onszelf en ongeacht het onderwerp, hoe alledaags ook.
