Beltane is een tijd van grote vruchtbaarheid voor de aarde zelf, voor dieren, en natuurlijk ook voor mensen. Dit seizoen werd gevierd door culturen die duizenden jaren teruggaan op verschillende manieren, maar bijna allemaal de vruchtbaarheid delen. Meestal is dit een sabbat om goden van de jacht of van het bos te vieren, en godinnen van passie en moederschap, evenals agrarische goden. Hier is een lijst met goden en godinnen die kunnen worden geëerd als onderdeel van de Beltane-rituelen van je traditie.
Artemis (Grieks)
De maangodin Artemis werd geassocieerd met de jacht en werd gezien als een godin van bossen en heuvels. Deze pastorale connectie maakte haar een deel van de lentevieringen in latere periodes.
Bes (Egyptisch)
Bes werd aanbeden in latere dynastieën, was een god van de huishoudelijke bescherming en waakte over moeders en jonge kinderen. Hij en zijn vrouw, Beset, werden in rituelen gekoppeld om problemen met onvruchtbaarheid te genezen.
Bacchus (Romeins)
Beschouwd als het equivalent van de Griekse god Dionysus, was Bacchus de partijgod Druiven, wijn en algemene losbandigheid waren zijn domein. In maart van elk jaar konden Romeinse vrouwen geheime ceremonies bijwonen die de bacchanalia worden genoemd, en hij wordt geassocieerd met seksuele free-for-alls en vruchtbaarheid.
Cernunnos (Celtic)
Cernunnos is een gehoornde god gevonden in de Keltische mythologie. Hij is verbonden met mannelijke dieren, met name het hert in sleur, en dit heeft ertoe geleid dat hij wordt geassocieerd met vruchtbaarheid en vegetatie. Afbeeldingen van Cernunnos zijn te vinden in vele delen van de Britse eilanden en West-Europa. Hij wordt vaak afgebeeld met een baard en wild, ruig haar - hij is tenslotte de heer van het bos.
Flora (Romeins)
Deze godin van de lente en bloemen had haar eigen festival, Floralia, dat elk jaar tussen 28 april en 3 mei werd gevierd. Romeinen gekleed in heldere gewaden en bloemenkransen en woonden theateruitvoeringen en buitenshows bij. Offers van melk en honing werden aan de godin gebracht.
Hera (Grieks)
Deze godin van het huwelijk was het equivalent van de Romeinse Juno en nam het op zich om goede berichten te brengen aan nieuwe bruiden. Een meisje dat op het punt staat te trouwen, kan Hera offeren, in de hoop dat zij het huwelijk met vruchtbaarheid zal zegenen. In haar vroegste vormen lijkt ze een natuurgodin te zijn, die de natuur voorzit en de jonge dieren verzorgt die ze in haar armen houdt.
Kokopelli (Hopi)
Deze fluitspelende, dansende lentegod draagt ongeboren kinderen op zijn rug en geeft ze vervolgens uit aan vruchtbare vrouwen. In de Hopi-cultuur maakt hij deel uit van riten die betrekking hebben op het huwelijk en de vruchtbaarheid, evenals de reproductieve vaardigheden van dieren. Kokopelli wordt vaak afgebeeld met rammen en herten, symbolisch voor zijn vruchtbaarheid, en wordt soms gezien met zijn partner, Kokopelmana.
Pan (Grieks)
Deze agrarische god waakte over herders en hun kudden. Hij was een rustieke god, bracht veel tijd door het bos en de weiden door, jaagde en speelde muziek op zijn fluit. Pan wordt meestal afgebeeld als de achterhand en hoorns van een geit, vergelijkbaar met een faun. Vanwege zijn connectie met velden en het bos, wordt hij vaak vereerd als een god van de voorjaarsvruchtbaarheid.
Priapus (Grieks)
Deze vrij kleine plattelandsgod heeft één gigantische claim op roem - zijn permanent rechtopstaande en enorme fallus. De zoon van Aphrodite van Dionysus (of mogelijk Zeus, afhankelijk van de bron), Priapus werd meestal aanbeden in huizen in plaats van in een georganiseerde cultus. Ondanks zijn constante lust, portretteren de meeste verhalen hem als seksueel gefrustreerd, of zelfs impotent. In agrarische gebieden werd hij echter nog steeds beschouwd als een god van de vruchtbaarheid en op een gegeven moment werd hij beschouwd als een beschermende god, die seksueel geweld bedreigde tegen iedereen - mannelijk of vrouwelijk - die de grenzen overschreed die hij bewaakte.
Sheela-na-Gig (Celtic)
Hoewel de Sheela-na-Gig technisch de naam is die wordt toegepast op de gravures van vrouwen met overdreven vulva's die zijn gevonden in Ierland en Engeland, is er een theorie dat de gravures representatief zijn voor een verloren pre-christelijke godin. Typisch siert de Sheela-na-Gig gebouwen in gebieden van Ierland die deel uitmaakten van de Anglo-Normandische veroveringen in de 12e eeuw. Ze wordt getoond als een huiselijke vrouw met een gigantische yoni, die wijd verspreid is om het zaad van de man te accepteren. Folkloristisch bewijs geeft aan dat de figuren deel uitmaakten van een vruchtbaarheidsritueel, vergelijkbaar met "geboortestenen", die werden gebruikt om een conceptie te bewerkstelligen.
Xochiquetzal (Aztec)
Deze vruchtbaarheidsgodin werd geassocieerd met de lente en vertegenwoordigde niet alleen bloemen, maar de vruchten van het leven en overvloed. Ze was ook de beschermgodin van prostituees en ambachtslieden.
