De zelfbeheerde persoon, bewegend tussen objecten, met zijn zintuigen vrij van gehechtheid en kwaadaardigheid en onder zijn eigen controle gebracht, bereikt rust.
~ Bhagavad Gita II.64
De wet van oorzaak en gevolg vormt een integraal onderdeel van de hindoe-filosofie. Deze wet wordt 'karma' genoemd, wat 'handelen' betekent. Het Concise Oxford Dictionary of Current English definieert het als de "som van iemands acties in een van zijn opeenvolgende staten van bestaan, gezien als het bepalen van zijn lot voor de volgende". In het Sanskriet betekent karma "vrijwillige actie die opzettelijk of bewust wordt ondernomen". Dit sluit ook aan bij zelfbeschikking en een sterke wilskracht om zich te onthouden van inactiviteit. Karma is de differentiatie die menselijke wezens kenmerkt en hem onderscheidt van andere wezens van de wereld.
De natuurlijke wet
De theorie van karma is gebaseerd op het Newtoniaanse principe dat elke actie een gelijke en tegengestelde reactie veroorzaakt. Elke keer dat we iets denken of doen, creëren we een oorzaak, die op termijn zijn overeenkomstige gevolgen zal hebben. En deze cyclische oorzaak en gevolg genereren de concepten samsara (of de wereld) en geboorte en reïncarnatie. Het is de persoonlijkheid van een mens of de jivatman met zijn positieve en negatieve acties die karma veroorzaakt.
Karma kan zowel de activiteit van het lichaam als van de geest zijn, ongeacht de overweging of de uitvoering onmiddellijk of in een later stadium tot bloei komt. De onvrijwillige of de reflexacties van het lichaam kunnen echter geen karma worden genoemd.
Je karma is je eigen doen
Elke persoon is verantwoordelijk voor zijn of haar daden en gedachten, dus het karma van elke persoon is volledig van hem of haar. Occidentals zien de werking van karma als fatalistisch. Maar dat is verre van waar, want het is in handen van een individu om zijn eigen toekomst vorm te geven door zijn heden te scholen.
Hindoe-filosofie, die in het leven na de dood gelooft, houdt de doctrine in dat als het karma van een individu goed genoeg is, de volgende geboorte lonend zal zijn, en als dat niet het geval is, kan de persoon feitelijk evolueren en ontaarden in een lagere levensvorm. Om goed karma te bereiken, is het belangrijk om het leven te leiden volgens dharma of wat juist is.
Drie soorten karma
Volgens de levenswijzen die een persoon kiest, kan zijn karma in drie soorten worden ingedeeld. Het satvik karma, dat zonder gehechtheid is, onbaatzuchtig en ten behoeve van anderen; het rajasik karma, dat egoïstisch is waarbij de nadruk ligt op winst voor zichzelf; en het tamasik karma, dat wordt ondernomen zonder acht te slaan op de gevolgen, en uiterst egoïstisch en primitief is.
In deze context citeert Dr. DN Singh in zijn A Study of Hinduism de heldere differentiatie van Mahatma Gandhi tussen de drie. Volgens Gandhi werkt de tamasik mechanisch, drijft de rajasik te veel paarden, is rusteloos en doet altijd iets of anders, en de satvik werkt met vrede in gedachten.
Swami Sivananda van de Divine Life Society, Rishikesh classificeert karma in drie soorten op basis van actie en reactie: Prarabdha (zoveel van eerdere acties die aanleiding hebben gegeven tot de huidige geboorte), Sanchita (het evenwicht van eerdere acties die zullen geven aanleiding tot toekomstige geboorten de opslagplaats van geaccumuleerde acties), Agami of Kriyamana (handelingen die in het huidige leven worden gedaan).
De discipline van niet-verbonden actie
Volgens de geschriften kan de discipline van niet- gehechte actie ( Nishk ma Karma ) leiden tot de redding van de ziel. Dus bevelen ze aan dat iemand onthecht blijft terwijl hij zijn plichten in het leven uitvoert. Zoals Heer Krishna zei in de Bhagavad Gita : "Aan de man die denkt over de objecten (van de zintuigen) ontstaat gehechtheid jegens hen; uit gehechtheid, ontstaat verlangen; en uit verlangen ontstaat woede. Uit woede komt waanvoorstelling; en uit waanideeën geheugenverlies ; door geheugenverlies, de ondergang van discriminatie; en door de ondergang van discriminatie, vergaat hij. "
