In de Bijbel wordt een zegen afgeschilderd als een teken van Gods relatie met een persoon of natie. Wanneer een persoon of groep gezegend wordt, is dit een teken van Gods genade voor hen en misschien zelfs aanwezigheid onder hen. Gezegend worden betekent dat een persoon of mensen deelnemen aan Gods plannen voor de wereld en de mensheid.
Als een gebed
Hoewel het gebruikelijk is om na te denken dat God mensen zegende, komt het ook voor dat mensen zegeningen aan God aanbieden. Dit is niet om God het beste te wensen, maar als onderdeel van gebeden in lof en aanbidding van God. Net als bij het zegenen van God door mensen, dient dit echter ook om mensen opnieuw te verbinden met het goddelijke.
Als een spraakact
Een zegen communiceert informatie, bijvoorbeeld over de sociale of religieuze status van een persoon, maar nog belangrijker, het is een 'speech act', wat betekent dat het een functie vervult. Wanneer een minister tegen een paar zegt: "Ik spreek u nu man en vrouw", dan communiceert hij niet alleen maar iets, hij verandert de sociale status van de personen vóór hem. Evenzo is een zegen een daad die een gezaghebbende figuur vereist die de akte uitvoert en deze autoriteit aanvaardt door degenen die deze horen.
Zegen en ritueel
Een daad van zegen verbindt theologie, liturgie en ritueel. Theologie is erbij betrokken omdat een zegen de bedoelingen van God omvat. Liturgie is erbij betrokken omdat een zegen optreedt in de context van liturgische lezingen. Ritueel is erbij betrokken omdat belangrijke rituelen optreden wanneer een "gezegend" volk zichzelf herinnert aan hun relatie met God, misschien door gebeurtenissen rond de zegen weer op te nemen.
Zegeningen en Jezus
Enkele van de beroemdste woorden van Jezus staan in Preek op de berg, waar hij beschrijft hoe en waarom verschillende groepen mensen, de armen, 'gezegend' zijn. Het vertalen en begrijpen van dit concept is moeilijk gebleken; moet het bijvoorbeeld als 'gelukkig' of 'gelukkig' worden weergegeven?
