Het verhaal van Izebel wordt verteld in 1 koningen en 2 koningen, waar ze wordt beschreven als een aanbidder van de god Ba'al en de godin Asherah om niet te vermelden als een vijand van Gods profeten.
Naam Betekenis en oorsprong
Izebel (, Izavel), en vertaalt uit het Hebreeuws als iets dat lijkt op "Waar is de prins?" Volgens de Oxford Guide to People & Places of the Bible werd "Izavel" door aanbidders uitgeroepen tijdens ceremonies ter ere van Ba'al.
Izebel leefde in de 9e eeuw v.Chr. En in 1 Koningen 16:31 wordt ze genoemd als de dochter van Ethba'al, de koning van Fenicië / Sidon (hedendaags Libanon), waardoor ze een Fenicische prinses wordt. Ze trouwde met koning Achab van Noord-Israël en het echtpaar werd gevestigd in de noordelijke hoofdstad van Samaria. Als buitenlander met buitenlandse vormen van aanbidding bouwde koning Achab een hart voor Ba'al in Samaria om Izebel te sussen.
Izebel en Gods profeten
Als koning Achab's vrouw, beval Izebel dat haar religie de nationale religie van Israël moest zijn en georganiseerde gilden van profeten van Ba'al (450) en Asherah (400).
Dientengevolge wordt Izebel beschreven als een vijand van God die 'de profeten van de Heer vermoordde' (1 Koningen 18: 4) . In antwoord beschuldigde de profeet Elia koning Achab van het verlaten van de Heer en daagde hij de profeten van Izebel uit tot een wedstrijd. Ze zouden hem ontmoeten op de top van Mt. Carmel. Dan zouden de profeten van Izebel een stier slachten, maar deze niet in brand steken, zoals vereist voor een dierenoffer. Elia zou dat hetzelfde doen op een ander altaar. Welke god de stier ook zou laten ontvlammen, dan zou de ware God worden uitgeroepen. De profeten van Izebel smeekten hun goden om hun stier te ontsteken, maar er gebeurde niets. Toen het Elia's beurt was, week hij zijn stier in water, bad en "toen viel het vuur van de Heer en verbrandde het offer" (1 Koningen 18:38).
Bij het zien van dit wonder, wierpen de mensen die toekeken zich neer en geloofden dat de god van Elia de ware God was. Elia beval het volk vervolgens de profeten van Izebel te doden, wat zij deden. Wanneer Izebel hiervan hoort, verklaart ze Elia een vijand en belooft ze hem te doden net zoals hij haar profeten heeft gedood.
Toen vluchtte Elia naar de woestijn, waar hij rouwde om de toewijding van Israël aan Ba'al
Izebel en de wijngaard van Naboth
Hoewel Izebel een van de vele vrouwen van koning Achab was, maken 1 en 2 koningen duidelijk dat ze een aanzienlijke hoeveelheid macht had. Het vroegste voorbeeld van haar invloed doet zich voor in 1 Koningen 21, toen haar man een wijngaard wilde die toebehoorde aan Naboth, de Jizreëliet. Naboth weigerde zijn land aan de koning te geven omdat het al generaties lang in zijn familie was. Als reactie daarop werd Achab nors en overstuur. Toen Izebel de stemming van haar man opmerkte, vroeg ze naar de oorzaak en besloot de wijngaard voor Achab te halen. Ze deed dit door brieven te schrijven in naam van de koning die de oudsten van Naboth's stad beval Naboth te beschuldigen van het vervloeken van zowel God als zijn Koning. De oudsten verplicht en Naboth werd veroordeeld voor verraad en vervolgens gestenigd. Na zijn dood keerde zijn eigendom terug naar de koning, dus uiteindelijk kreeg Achab de wijngaard die hij wilde.
Op bevel van God verscheen de profeet Elia vervolgens voor koning Achab en Izebel en verklaarde dat vanwege hun daden,
"Dit is wat de Heer zegt: op de plaats waar honden Naboth's bloed likten, zullen honden je bloed likken ja, die van jou!" (1 Koningen 21:17).
Hij profeteerde verder dat Achab's mannelijke nakomelingen zullen sterven, dat zijn dynastie zal eindigen, en dat honden "Izebel zullen verslinden door de muur van Jizreël" (1 Koningen 21:23).
Izebels dood
Elia's profetie aan het einde van het verhaal van de wijngaard van Naboth komt uit wanneer Achab sterft in Samaria en zijn zoon, Ahazia, sterft binnen twee jaar na het beklimmen van de troon. Hij wordt gedood door Jehu, die tevoorschijn komt als een andere mededinger voor de troon wanneer de profeet Elisa hem tot koning verklaart. Ook hier wordt de invloed van Izebel duidelijk. Hoewel Jehu de koning heeft gedood, moet hij Izebel doden om de macht op zich te nemen.
Volgens 2 Koningen 9: 30-34 ontmoeten Izebel en Jehu elkaar kort na de dood van haar zoon Ahazia. Wanneer ze van zijn ondergang hoort, doet ze make-up op, doet haar haar en kijkt uit een paleisraam om Jehu de stad binnen te zien gaan. Ze roept hem en hij reageert door haar bedienden te vragen of ze aan zijn zijde staan. "Wie staat aan mijn zijde? Wie?" hij vraagt: "Gooide haar neer!" (2 Koningen 9:32).
Izebels eunuchen verraden haar vervolgens door haar uit het raam te gooien. Ze sterft wanneer ze de straat raakt en wordt vertrapt door paarden. Na een pauze te hebben genomen om te eten en te drinken, beveelt Jehu dat ze wordt begraven "want zij was een koningsdochter" (2 Koningen 9:34), maar tegen de tijd dat zijn mannen haar begraven, hebben honden alles behalve haar schedel gegeten, voeten en handen.
"Izebel" als een cultureel symbool
In moderne tijden wordt de naam "Izebel" vaak geassocieerd met een moedwillige of slechte vrouw. Volgens sommige geleerden heeft ze zo'n negatieve reputatie gekregen, niet alleen omdat ze een buitenlandse prinses was die buitenlandse goden aanbad, maar omdat ze zoveel macht had als een vrouw.
Er zijn veel nummers gecomponeerd met de titel 'Izebel', waaronder die van
- Frankie Laine (1951)
- Sade (1985)
- 10000 Maniacs (1992)
- Chely Wright (2001)
- Iron & Wine (2005)
Er is ook een populaire Gawker-subsite genaamd Jezebel die aandacht besteedt aan belangen van feministen en vrouwen.
