Confucius (551-479 v.Chr.), De grondlegger van de filosofie die bekend staat als het confucianisme, was een Chinese wijze en leraar die zijn leven doorbracht met praktische morele waarden. Hij werd bij de geboorte Kong Qiu genoemd en stond ook bekend als Kong Fuzi, Kong Zi, K'ung Ch'iu of Master Kong. De naam Confucius is een transliteratie van Kong Fuzi en werd voor het eerst gebruikt door jezuïetengeleerden die China bezochten en in de 16e eeuw na Christus over hem leerden.
Snelle feiten: Confucius
- Volledige naam: Kong Qiu (bij geboorte). Ook bekend als Kong Fuzi, Kong Zi, K'ung Ch'iu of Master Kong
- Bekend om: Filosoof, oprichter van het confucianisme
- Geboren: 551 v.Chr. In Qufu, China
- Overleden: 479 v.Chr. In Qufu, China
- Ouders: Shuliang He (vader); Lid van Yan clan (moeder)
- Partner: Qiguan
- Kinderen: Bo Yu (ook wel Kong Li genoemd)
Vroege leven
Hoewel Confucius in de 5e eeuw voor Christus leefde, werd zijn biografie niet vastgelegd tot de Han-dynastie, zo'n 400 jaar later, in de Records of the Grand Historian of Shiji van Sima Qian. Confucius werd in 551 voor Christus geboren in een eens aristocratische familie in een kleine staat genaamd Lu, in het noordoosten van China, net voor een periode van politieke chaos die bekend staat als de periode van de oorlogvoerende staten. Verschillende vertalingen van de Shiji geven aan dat zijn vader ouder was, bijna 70, terwijl zijn moeder slechts 15 was, en het is waarschijnlijk dat de unie buiten het huwelijk was.
De vader van Confucius stierf toen hij jong was en hij werd door zijn moeder in armoede opgevoed. Volgens The Analects, een verzameling leringen en uitspraken toegeschreven aan Confucius, verwierf hij vanwege zijn slechte opvoeding noodzakelijkerwijs vaardigheden, hoewel zijn positie als lid van een voorheen aristocratisch gezin hem de mogelijkheid bood om zijn wetenschappelijke belangen na te streven. Toen Confucius 19 was, trouwde hij met Qiguan, hoewel hij zich snel van haar scheidde. Records verschillen, maar het paar staat erom bekend slechts één zoon te hebben gehad, Bo Yu (ook Kong Li genoemd).
Latere jaren
Ergens rond de leeftijd van 30 begon Confucius zijn carrière te bevorderen door administratieve functies en later politieke functies voor de staat Lu en zijn heersende familie op zich te nemen. Tegen de tijd dat hij de 50 bereikte, was hij gedesillusioneerd door de corruptie en chaos van het politieke leven, en hij vertrok op een reis van 12 jaar door China, het verzamelen van discipelen en onderwijs.
Over het einde van het leven van Confucius is weinig bekend, hoewel wordt aangenomen dat hij deze jaren zijn praktijken en leringen heeft gedocumenteerd. Zijn favoriete discipel en zijn enige zoon stierven beiden in deze tijd, en de leer van Confucius had de staat van de regering niet verbeterd. Hij voorzag het begin van de Warring States Period en kon de chaos niet voorkomen. Confucius stierf in 479 voor Christus, hoewel zijn lessen en nalatenschap al eeuwen worden doorgegeven.
Confucius 'leer
Confucianisme, voortkomend uit de geschriften en leer van Confucius, is de traditie gericht op het bereiken en behouden van sociale harmonie. Deze harmonie kan worden bereikt en voortdurend worden bevorderd door naleving van riten en rituelen, en het is gebaseerd op het principe dat mensen fundamenteel goed, verbeterbaar en leerbaar zijn. De functie van het confucianisme berust op het algemene begrip en de implementatie van een strikte sociale hiërarchie tussen alle relaties. Het naleven van iemands voorgeschreven sociale status creëert een harmonieuze omgeving en voorkomt conflicten.
Het doel van het confucianisme is het bereiken van een staat van totale deugd of vriendelijkheid, bekend als ren. Iemand die bereikte ren heeft bereikt is een perfecte heer. Deze heren zouden strategisch in de structuur van de sociale hiërarchie passen, terwijl ze Confuciaanse waarden door woorden en daden emuleren. De zes kunsten waren de activiteiten die door heren werden beoefend om hen lessen buiten de academische wereld te leren.
The Six Arts zijn ritueel, muziek, boogschieten, wagen rijden, kalligrafie en wiskunde. Deze zes kunsten vormden uiteindelijk de basis voor het Chinese onderwijs, dat, net als veel anders in China en Zuidoost-Azië, sterk wordt beïnvloed door Confuciaanse waarden.
Deze principes van het confucianisme kwamen voort uit het conflict in het eigen leven van Confucius. Hij werd geboren in een wereld die op de rand van chaos stond. In feite zou China, kort na zijn dood, een periode ingaan die bekend staat als de oorlogvoerende staten, waarin China gedurende bijna 200 jaar verdeeld en chaotisch was. Confucius zag deze brouwende chaos en probeerde zijn leer te gebruiken om het te voorkomen door de harmonie te herstellen.
Confucianisme is een ethiek die menselijke relaties regeert, en het centrale doel is om te weten hoe zich te gedragen in relatie tot anderen. Een eervolle persoon bereikt een relationele identiteit en wordt een relationeel zelf, iemand die zich intens bewust is van de aanwezigheid van andere mensen. Confucianisme was geen nieuw concept, maar eerder een soort rationeel secularisme ontwikkeld uit ru ("de leer van geleerden"), ook bekend als ru jia, ru jiao of ru xue. De versie van Confucius stond bekend als Kong jiao (de cultus van Confucius).
In zijn vroegste formaties (Shang en vroege Zhou-dynastieën [1600-770 v.Chr.]) Verwees ru naar dansers en muzikanten die in rituelen optraden. Na verloop van tijd groeide de term niet alleen uit de individuen die rituelen uitvoerden, maar ook uit de rituelen zelf; uiteindelijk omvatte ru sjamanen en leraren wiskunde, geschiedenis, astrologie. Confucius en zijn studenten hebben het opnieuw gedefinieerd als professionele leraren van oude cultuur en teksten in ritueel, geschiedenis, poëzie en muziek. Met de Han-dynastie bedoelde ru een school en haar leraren in de filosofie van het bestuderen en beoefenen van de rituelen, regels en riten van het confucianisme.
Drie klassen van ru studenten en leraren zijn te vinden in het confucianisme (Zhang Binlin):
- ru intellectuelen die de staat dienden
- ru leraren die les gaven in de vakken van de zes kunsten
- ruige volgers van Confucius die de Confuciaanse klassiekers bestudeerden en propageerden
Op zoek naar het verloren hart
De leer van de ru jiao was "het verloren hart zoeken": een levenslang proces van persoonlijke transformatie en karakterverbetering. Beoefenaars observeerden li (een stel regels van fatsoen, riten, ritueel en decorum), en bestudeerden de werken van de wijzen, altijd volgens de regel dat leren nooit mag ophouden.
De confuciaanse filosofie verweeft ethische, politieke, religieuze, filosofische en educatieve basis. Het is gericht op de relatie tussen mensen, zoals uitgedrukt door de stukken van het Confuciaanse universum; hemel (Tian) boven, aarde (di) beneden en mensen (eren) in het midden.
Drie delen van de Confuciaanse wereld
Voor Confucianen stelt de hemel de morele deugden voor de mens op en oefent krachtige morele invloeden uit op menselijk gedrag. Als de natuur vertegenwoordigt de hemel alle niet-menselijke fenomenen mensen spelen een positieve rol bij het behouden van de harmonie tussen hemel en aarde. Wat er in de hemel bestaat, kan worden bestudeerd, waargenomen en begrepen door mensen die natuurlijke fenomenen, sociale zaken en de klassieke oude teksten onderzoeken; of door zelfreflectie van eigen hart en geest.
De ethische waarden van het confucianisme omvatten het ontwikkelen van zelfwaardigheid om iemands potentieel te realiseren, door:
- ren (menselijkheid)
- yi (rechtvaardigheid)
- li (ritueel en fatsoen)
- cheng (oprechtheid)
- xin (waarachtigheid en persoonlijke integriteit)
- Zheng (loyaliteit voor sociale samenhang)
- xiao (de basis van het gezin en de staat)
- zhong yong (de "gulden middenweg" in de algemene praktijk)
Is het confucianisme een religie?
Een onderwerp van discussie onder moderne geleerden is of het confucianisme in aanmerking komt als een religie. Sommigen zeggen dat het nooit een religie was, anderen dat het altijd een religie van wijsheid of harmonie was, een seculiere religie met een focus op humanistische aspecten van het leven. Mensen kunnen perfectie bereiken en hemelse principes naleven, maar mensen moeten hun best doen om hun ethische en morele plichten te vervullen, zonder de hulp van goden.
Het confucianisme houdt wel rekening met voorouderverering en stelt dat mensen uit twee delen bestaan: de hun (een geest uit de hemel) en de po (ziel uit de aarde). Wanneer een persoon wordt geboren, verenigen de twee helften zich, en wanneer die persoon sterft, scheiden ze zich en verlaten de aarde. Opoffering wordt gedaan aan de voorouders die ooit op aarde leefden door muziek te spelen (om de geest uit de hemel te herinneren) en het morsen en drinken van wijn (om de ziel van de aarde te halen).
De geschriften van Confucius
Deze plaquette uit de Volksrepubliek China maakt deel uit van een Tang-dynastie-manuscript van de Analects of Confucius met annotaties van Cheng Hsuan, opgegraven in 1967 in Turfan, Sinkiang. The Analects of Confucius was een essentieel leerboek voor leerlingen in het oude China. Dit manuscript geeft de gelijkenis aan van de onderwijssystemen tussen Turfan en andere delen van China. Bettmann / Getty Images Confucius wordt gecrediteerd voor het schrijven of bewerken van verschillende werken tijdens zijn leven, gecategoriseerd als de vijf klassiekers en de vier boeken. Deze geschriften variëren van historische verslagen tot poëzie tot autobiografische sentimenten tot riten en rituelen. Ze hebben gediend als de ruggengraat voor burgerlijke reflectie en bestuur in China sinds het einde van de periode van de strijdende staten in 221 v.Chr
De vijf klassiekers zijn:
- The Book of Odes (een verzameling poëzie)
- The Book of Documents (historische gebeurtenissen in het oude China)
- The Book of Changes (een boek over waarzeggerij, gericht op Yin en Yang)
- The Book of Rites (rituelen en bestuurspraktijken tijdens de Zhou-dynastie)
- De lente en herfst annalen (chronologisch record van de staat Lu)
De vier boeken omvatten:
- Analects (Confucius 'leringen en gesprekken)
- The Great Learning (gids voor zelfverbetering door de wereld te onderzoeken)
- De doctrine van het gemiddelde (gids voor het behoud van harmonie in het leven)
- Mencius (verzameling discussies tussen Confucius en Mencius)
bronnen
- Ho DYF. 1995. Zelfzijn en identiteit in confucianisme, taoïsme, boeddhisme en hindoeïsme: contrasten met het westen. Journal for the Theory of Social Behaviour 25 (2): 115-139.
- Hwang KK. 1999. Filial Piety and Loyalty: Two Types of Social Identification in Confucianism. Asian Journal of Social Psychology 2 (1): 163-183.
- Johnson, Spencer. De waarde van eerlijkheid: het verhaal van Confucius . Danbury Press, 1979.
- Kaizuka, Shigeki en Geoffrey Bownas. Confucius: zijn leven en gedachte . Dover Publications, 2002.
- Li J en Yongqiang L. 2007. Filosofische opbouw en opbouwende filosofie: over de basiskenmerken van de Confuciaanse geest. Frontiers of Philosophy in China 2 (2): 151-171.
- Taylor R en Arbuckle G. 1995. Confucianisme. The Journal of Asian Studies 54 (2): 347-354.
- Yao X. 2000. Confucianisme, Confucius en Confuciaanse klassiekers. Een inleiding tot het confucianisme. Cambridge: Cambridge University Press. p 16-63.
- Yao X. 2015. Introductie. Encylopedia of Confucianism. Cambridge: Cambridge University Press.
- Zhang X en Taisu Z. 2009. Het filosofische kenmerk van het confucianisme en zijn positie in de interculturele dialoog: universalisme of niet-universalisme? Frontiers of Philosophy in China 4 (4): 483-492.
