Jezus Christus, de centrale figuur van het christendom, stierf aan een Romeins kruis, zoals opgetekend in Mattheüs 27: 32-56, Markus 15: 21-38, Luke 23: 26-49 en Johannes 19: 16-37. De kruisiging van Jezus in de Bijbel is een van de bepalende momenten in de menselijke geschiedenis. De christelijke theologie leert dat de dood van Christus het perfecte verzoenende offer voor de zonden van de hele mensheid bood.
Vraag voor reflectie
Toen de religieuze leiders tot de beslissing kwamen om Jezus Christus ter dood te brengen, zouden ze niet eens overwegen dat hij de waarheid zou kunnen vertellen dat hij inderdaad hun Messias was. Toen de overpriesters Jezus ter dood veroordeelden en weigerden hem te geloven, verzegelden ze hun eigen lot. Heb jij ook geweigerd te geloven wat Jezus over zichzelf zei? Je beslissing over Jezus zou ook je eigen lot voor eeuwig kunnen bezegelen.
Jesus 'Crucifixion Story in the Bible
De Joodse hogepriesters en oudsten van het Sanhedrin beschuldigden Jezus van godslastering en kwamen tot de beslissing om hem ter dood te brengen. Maar eerst hadden ze Rome nodig om hun doodvonnis goed te keuren, dus werd Jezus overgebracht naar Pontius Pilatus, de Romeinse gouverneur in Judea. Hoewel Pilatus hem onschuldig vond, niet in staat om een reden te vinden of zelfs te verzinnen om Jezus te veroordelen, vreesde hij de menigte en liet hen het lot van Jezus bepalen. Geroerd door de Joodse overpriesters verklaarde de menigte: "Kruisig hem!"
Zoals gebruikelijk was, werd Jezus publiekelijk gegeseld of geslagen met een zweep met leren riem voor zijn kruisiging. Kleine stukjes ijzer en botschilfers werden aan de uiteinden van elke leren riem gebonden, wat diepe sneden en pijnlijke kneuzingen veroorzaakte. Hij werd bespot, met een staf in het hoofd geslagen en gespuugd. Een stekelige doornenkroon werd op zijn hoofd geplaatst en hij werd naakt uitgekleed. Simon van Cyrene was te zwak om zijn kruis te dragen en moest het voor hem dragen.
Hij werd naar Golgotha geleid waar hij zou worden gekruisigd. Zoals gebruikelijk werd, voordat ze hem aan het kruis spijkerden, een mengsel van azijn, gal en mirre aangeboden. Men zei dat deze drank het lijden verlichtte, maar Jezus weigerde het te drinken. Staakachtige nagels werden door zijn polsen en enkels gedreven en hem aan het kruis vastgemaakt waar hij werd gekruisigd tussen twee veroordeelde criminelen.
Op de inscriptie boven zijn hoofd stond treurig: 'De koning der joden'. Jezus hing aan het kruis voor zijn laatste pijnlijke ademhalingen, een periode die ongeveer zes uur duurde. In die tijd wierpen soldaten loten voor de kleding van Jezus, terwijl mensen langskwamen en schelden. Vanaf het kruis sprak Jezus tot zijn moeder Maria en de discipel Johannes. Hij riep ook tegen zijn vader: "Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?"
Op dat moment bedekte de duisternis het land. Even later, toen Jezus zijn geest opgaf, schudde een aardbeving de grond en scheurde de tempelsluier in tweeën van boven naar beneden. Het evangelie van Matthew vermeldt: "De aarde schudde en de rotsen splitsten. De graven braken open en de lichamen van vele gestorven heilige mensen werden tot leven gewekt."
Het was typisch voor Romeinse soldaten om genade te tonen door de benen van de misdadiger te breken, waardoor de dood sneller kwam. Maar deze nacht hadden alleen de dieven hun benen gebroken, want toen de soldaten tot Jezus kwamen, vonden ze hem al dood. In plaats daarvan doorboorden ze zijn zijde. Voor zonsondergang werd Jezus neergehaald door Nicodemus en Jozef van Arimathea en volgens de Joodse traditie in het graf van Jozef gelegd.
Nuttige punten uit het verhaal
Hoewel zowel Romeinse als Joodse leiders betrokken zouden kunnen zijn bij de veroordeling en dood van Jezus Christus, zei hij zelf over zijn leven: "Niemand neemt het van mij over, maar ik leg het uit eigen beweging vast. Ik heb de bevoegdheid om het neer te leggen en autoriteit om het opnieuw op te nemen. Dit bevel ontving ik van mijn Vader. " (Johannes 10:18 NBV).
Het gordijn of de sluier van de tempel scheidde het heilige der heiligen (bewoond door de aanwezigheid van God) van de rest van de tempel. Alleen de hogepriester kon daar eenmaal per jaar binnengaan, met het offer voor de zonden van alle mensen. Toen Christus stierf en het gordijn van boven naar beneden werd gescheurd, symboliseerde dit de vernietiging van de barrière tussen God en de mens. De weg werd geopend door het offer van Christus aan het kruis. Zijn dood voorzag in het complete offer voor de zonde, zodat nu alle mensen, door Christus, de troon van genade kunnen benaderen.
