Tathata, wat 'suchness' of'nessness 'betekent, is een woord dat in de eerste plaats in het Mahayana-boeddhisme wordt gebruikt om' realiteit 'te betekenen, of de manier waarop dingen echt zijn. Het is duidelijk dat de ware aard van de werkelijkheid onuitsprekelijk is, voorbij beschrijving en conceptualisatie. 'Suchness' is dus opzettelijk vaag om ons ervan te weerhouden het te conceptualiseren.
Je herkent misschien dat tathata de wortel is van Tathagata, wat een alternatieve term is voor 'Boeddha'. Tathagata was de term die de historische Boeddha het meest gebruikte om naar zichzelf te verwijzen. Tathagata kan betekenen "iemand die zo is gekomen" of "iemand die zo is gegaan". Het wordt soms vertaald met "iemand die zo is."
Soms wordt begrepen dat tathata ten grondslag ligt aan de realiteit, en het verschijnen van dingen in de fenomenale wereld zijn manifestaties van tathata. Het woord tathata wordt soms door elkaar gebruikt met sunyata of leegte. Hoewel alle fenomenen leeg zijn (sunyata) van zelfessentie, zijn ze ook vol (tathata). Ze zijn "vol" van de realiteit zelf, van alles.
Oorsprong van Tathata
Hoewel de term wordt geassocieerd met Mahayana, is tathata niet onbekend in het Theravada-boeddhisme. "Suchness" duikt af en toe op in de Pali Canon.
In het vroege Mahayana werd tathata een term voor dharma's . In deze context is een dharma een manifestatie van de werkelijkheid, wat een manier is om 'zijn' te zeggen. De Heart Sutra vertelt ons dat alle dharma's, alle wezens, vormen van leegte (sunyata) zijn. Dit is hetzelfde als zeggen dat alle dharma's vormen van suchness zijn. Als zodanig zijn alle dharma's, alle wezens, hetzelfde. Maar tegelijkertijd zijn dharma's niet alleen identiek aan suchness, omdat hun verschijningsvorm en functies in gemanifesteerde vorm verschillen.
Dit is een uitdrukking van de Madhyamika-filosofie, in hoge mate een hoeksteen van Mahayana. De filosoof Nagarjuna verklaarde Madhyamika als een tussenweg tussen bevestiging en ontkenning; tussen zeggen dat dingen bestaan en zeggen dat ze niet bestaan. En de talloze dingen, zei hij, zijn noch één, noch vele. Zie ook "De twee waarheden".
Suchness in Zen
Dongshan Liangjie (807-869; in het Japans, Tozan Ryokai) was een oprichter van de Caodong-school in China die in Japan Soto Zen zou worden genoemd. Er is een gedicht toegeschreven aan Dongshan genaamd "Song of the Precious Mirror Samadhi" dat nog steeds wordt onthouden en gezongen door Soto Zen-beoefenaars. Het begint:
De leer van rechtvaardigheid is nauw gecommuniceerd door Boeddha's en voorouders.
Nu heb je het, dus houd het goed.
Een zilveren schaal vullen met sneeuw,
een reiger verbergen in het maanlicht
Als gelijk genomen zijn ze niet hetzelfde;
wanneer je ze mengt, weet je waar ze zijn. [San Francisco Zen Center vertaling]
"Nu heb je het, dus houd het goed" vertelt ons dat de zachtheid of suchness al aanwezig is. "Intiem gecommuniceerd" verwijst naar de Zen-traditie van het direct overbrengen van de dharma, buiten de soetra's, van student naar leraar. "Genomen als vergelijkbaar zijn ze niet hetzelfde" dharma's zijn beide niet hetzelfde als suchness. "Als je ze mengt, weet je waar ze zijn." Ze zijn bekend door functie en positie.
Later in het gedicht zei Dongshan: "Jij bent het niet, in werkelijkheid ben jij het." In Zen Masters, uitgegeven door Steven Heine en Dale Wright (Oxford University Press, 2010), schrijft zenleraar Taigen Dan Leighton dat "het" een "totaalinclusieve ervaring is, waarin alles is opgenomen". "Het" is de totaliteit van het zijn, maar als individuen kunnen we er niet persoonlijk aanspraak op maken het allemaal te omvatten. " aard, waarvan elk 'ik' gewoon een bepaalde gedeeltelijke uitdrukking is, "zei Taigen Leighton.
Dongshan staat bekend om een meer geavanceerde lering, de Five Ranks, die de manieren verklaart waarop absolute en relatieve realiteit met elkaar in verband staan, en wordt beschouwd als een belangrijke lering over suchness.
