Ondanks het feit dat het eerste vers van Laozi's Daode Jing stelt dat "de naam die gesproken kan worden niet de eeuwige naam is", is poëzie altijd een belangrijk aspect van de taoïstische praktijk geweest. In taoïstische gedichten vinden we uitingen van het onuitsprekelijke, lof over de schoonheid van de natuurlijke wereld en speelse paradoxale verwijzingen naar de mysterieuze Tao. De bloei van de Taoïstische poëzie vond plaats in de Tang-dynastie, met Li Po (Li Bai) en Tu Fu (Du Fu) als de meest gewaardeerde vertegenwoordigers.
Een uitstekende online bron voor een steekproef van Taoïstische poëzie, samen met inspirerende commentaren, is Poëzie-Chaikhana van Ivan Granger, waarvan de volgende twee biografieën en bijbehorende gedichten zijn herdrukt. De eerste dichter die hieronder wordt geïntroduceerd is Lu Dongbin (Lu Tong Pin) een van de acht onsterfelijken en de vader van Inner Alchemy. De tweede is de minder bekende Yuan Mei.
Lu Tung Pin (755-805)
Lu Tung Pin (Lu Dong Bin, ook wel onsterfelijke Lu genoemd) was een van de acht onsterfelijken van taoïstische volksverhalen. Het is moeilijk om legendarische verhalen die zich rondom hem hebben verzameld te scheiden van mogelijke historische feiten, of dat de gedichten die aan hem zijn toegeschreven door de historische persoon zijn geschreven of later aan hem zijn toegeschreven.
Lu Tung Pin zou in 755 in de Chinese provincie Shansi zijn geboren. Toen Lu opgroeide, trainde hij een geleerde aan het keizerlijke hof, maar hij slaagde niet voor het vereiste examen tot laat in het leven.
Hij ontmoette zijn leraar Chung-Li Chuan op een marktplaats waar de Taoïstische meester een gedicht op de muur tekende. Onder de indruk van het gedicht nodigde Lu Tung Pin de oude man uit naar zijn huis waar ze een gierst kookten. Terwijl de gierst aan het koken was, dommelde Lu in en droomde dat hij geslaagd was voor het onderzoek van het gerechtshof, een groot gezin had en uiteindelijk een prominente positie kreeg aan het hof - om het allemaal te verliezen in een politieke val. Toen hij wakker werd, zei Chung-Li Chuan:
"Voordat de gierst werd gekookt,
De droom heeft je naar de hoofdstad gebracht. "
Lu Tung Pin was verbluft dat de oude man zijn droom had gekend. Chung-Li Chuan antwoordde dat hij de aard van het leven had begrepen, we stijgen en we vallen, en het vervaagt allemaal in een moment, als een droom.
Lu vroeg om de student van de oude man te worden, maar Chung-Li Chuan zei dat Lu nog vele jaren te gaan had voordat hij klaar was om de Weg te bestuderen. Vastbesloten verliet Lu alles en leefde een eenvoudig leven om zich voor te bereiden op het bestuderen van de Grote Tao. Er worden veel verhalen verteld over hoe Chung-Li Chuan Lu Tung Pin testte totdat Lu alle wereldse verlangens had verlaten en klaar was voor instructie.
Hij leerde de kunst van het zwaardvechten, de uiterlijke en innerlijke alchemie en bereikte de onsterfelijkheid van verlichting.
Lu Tung Pin beschouwde compassie als het essentiële element voor het realiseren van de Tao. Hij wordt enorm vereerd als een arts die de armen diende.
Gedichten van Lu Tung Pin
Mensen kunnen blijven zitten tot het kussen doorgesleten is
Mensen kunnen zitten totdat het kussen erdoor is versleten,
Maar ken nooit de echte waarheid:
Laat me vertellen over de ultieme Tao:
Het is hier, verankerd in ons.
Wat is Tao?
Wat is Tao?
Het is precies dit.
Het kan niet in spraak worden omgezet.
Als je aandringt op een verklaring,
Dit betekent precies dit.
Yuan Mei (1716-1798)
Yuan Mei werd geboren in Hangchow, Chekiang tijdens de Qing-dynastie. Als jongen was hij een getalenteerde student die op zijn elfde zijn basisdiploma behaalde. Hij behaalde de hoogste academische graad op 23 en ging toen naar geavanceerde studies. Maar Yuan Mei faalde in zijn studies van de Manchu-taal, die zijn toekomstige carrière als overheid beperkte.
Zoals veel van de grote Chinese dichters, toonde Yuan Mei veel talenten, werkend als een overheidsfunctionaris, leraar, schrijver en schilder.
Hij verliet uiteindelijk het openbaar ambt en trok zich met zijn gezin terug op een privéterrein met de naam "The Garden of Contentment". Naast lesgeven, verdiende hij veel geld met het schrijven van funeraire inscripties. Hij verzamelde onder andere ook lokale spookverhalen en publiceerde ze. En hij was een voorstander van vrouweneducatie.
Hij reisde nogal wat en kreeg al snel de reputatie als de vooraanstaande dichter van zijn tijd. Zijn poëzie is nauw betrokken bij Chan (Zen) en Taoïstische thema's van aanwezigheid, meditatie en de natuurlijke wereld. Zoals biograaf Arthur Whaley opmerkt, had de poëzie van Yuan Mei "zelfs op zijn lichtst altijd een ondertoon van diep gevoel en op zijn meest trieste kan op elk moment een plotselinge vonk van plezier oplichten."
Gedichten van Yuan Mei
De berg beklimmen
Ik verbrandde wierook, veegde de aarde en wachtte
voor een gedicht te komen ...
Toen lachte ik en klom de berg op,
leunend op mijn staf.
Wat zou ik graag een meester willen zijn
van de kunst van de blauwe hemel:
zie hoeveel takjes sneeuwwitte wolk
hij is vandaag zover geborsteld.
Net gedaan
Een maand alleen achter gesloten deuren
vergeten boeken, herinnerd, weer opgeruimd.
Gedichten komen, zoals water naar het zwembad
Welling,
op en uit,
van perfecte stilte.
