Bernadette, een boer van Lourdes, meldde 18 visioenen van de Lady die aanvankelijk sceptisch werden ontvangen door familie en de plaatselijke priester, voordat hij uiteindelijk als authentiek werd aanvaard. Ze werd een non en werd zalig verklaard en vervolgens gekanaliseerd als een kalme na haar dood. De locatie van de visioenen is een zeer populaire bestemming voor religieuze pelgrims en mensen die op zoek zijn naar een wondermiddel.
De oorsprong van Bernadette en de kindertijd
Bernadette van Lourdes, geboren op 7 januari 1844, was een boerenmeisje geboren in Lourdes, Frankrijk als Marie Bernarde Soubirous. Ze was de oudste van zes overlevende kinderen van Francois en Louise Cast rot Soubirous. Ze heette Bernadette, een verkleinwoord van haar naam Bernarde, vanwege haar kleine omvang. Het gezin was arm en ze groeide ondervoed en ziek op.
Haar moeder had in Lourdes een molen meegebracht als onderdeel van haar bruidsschat, maar Louis Soubirous lukte het niet met succes. Met veel kinderen en falende financiën gaf de familie Bernadette vaak de voorkeur aan maaltijden om haar gezondheid te verbeteren. Ze had weinig opleiding.
Toen Bernadette ongeveer twaalf jaar oud was, stuurde het gezin haar naar een ander gezin om te huren, werkend als herderin, alleen met de schapen en, zoals ze later vertelde, haar rozenkrans. Ze stond bekend om haar opgewektheid en goedheid, evenals haar kwetsbaarheid.
Toen ze veertien was, keerde Bernadette terug naar haar familie, niet in staat haar werk voort te zetten. Ze vond troost bij het voordragen van de rozenkrans. Ze begon een late studie voor haar eerste communie.
Visions
Op 11 februari 1858 zaten Bernadette en twee vrienden bij koud weer in het bos om aanmaakhout te verzamelen. Ze kwamen bij de Grot van Massabielle, waar Bernadette volgens het verhaal van de kinderen een geluid hoorde. zag een wit gekleed jong meisje met een blauwe sjerp, gele rozen aan haar voeten en een rozenkrans op haar arm. Ze begreep de vrouw als de Maagd Maria. Bernadette begon te bidden en verwarde haar vrienden, die niets zagen.
Toen ze thuiskwam, vertelde Bernadette haar ouders wat ze had gezien, en zij verbieden haar om terug te keren naar de grot. Ze vertelde het verhaal aan een priester tijdens de biecht en hij kreeg haar toestemming om dit met de pastoor te bespreken.
Drie dagen na het eerste visioen keerde ze terug, ondanks het bevel van haar ouders. Ze zag een ander visioen van De Dame, zoals ze het noemde . Op 18 februari, vier dagen later, keerde ze terug en zag een derde visioen. Deze keer zei de Vrouwe van het visioen volgens Bernadette haar om elke 15 dagen terug te keren. Bernadette citeerde haar tegen haar te zeggen: 'Ik beloof niet dat ik je gelukkig zal maken in deze wereld, maar in de volgende.'
Reacties en meer visies
Verhalen over Bernadette's visioenen verspreidden zich en al snel begonnen grote menigten naar de grot te gaan om haar te bekijken. Anderen konden niet zien wat ze zag, maar ze meldden wel dat ze er tijdens de visioenen anders uitzag. Vrouwe van het visioen gaf haar boodschappen en begon wonderen te verrichten. Een belangrijke boodschap was Bid en doe boete voor de bekering van de wereld.
Op 25 februari, voor Bernadette's negende visioen, zei de Vrouwe Bernadette om water te drinken dat uit de grond borrelde en toen Bernadette hieraan voldeed, was het water, dat modderig was geweest, helder en stroomde naar de menigte. Degenen die het water gebruikten, rapporteerden ook wonderen.
Op 2 maart vroeg de Vrouwe Bernadette om de priesters te vertellen een kapel bij de grot te bouwen. En op 25 maart kondigde de Vrouwe aan Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis Ze zei dat ze niet begreep wat dat betekende en vroeg de priesters het haar uit te leggen. Paus Pius IX had de leer van de 'Ongelooflijke Conceptie' in december 1854 afgekondigd. De 'Vrouwe' maakte haar achttiende en laatste verschijning op 16 juli.
Sommigen geloofden in de verhalen van Bernadette over haar visioenen, anderen niet. Bernadette was, met haar slechte gezondheid, niet blij met de aandacht en de mensen die haar zochten. De zusters op de kloosterschool en de lokale ambtenaren besloten dat ze zou instappen op school, en ze begon bij de zusters van Nevers. Als haar gezondheid het toeliet, hielp ze de zusters in hun werk voor de zieken.
De bisschop van Tarbes erkende de visioenen formeel als authentiek.
Non worden
De zusters waren niet enthousiast dat Bernadette een van hen zou worden, maar nadat de bisschop van Nevers ermee instemde, werd ze opgenomen. Ze kreeg haar gewoonte en trad in juli 1866 toe tot de Congregatie van de Zusters van Liefde van Nevers, onder de naam Zuster Marie-Bernarde. Ze maakte haar beroep in oktober 1867.
Ze woonde tot 1879 in het klooster van Saint Gildard en leed vaak aan haar astmatische toestand en bottuberculose. Ze had niet de beste relatie met veel van de nonnen in het klooster.
Ze weigerde aanbiedingen om haar naar het genezende water in Lourdes te brengen dat ze in haar visioenen had ontdekt en beweerde dat ze niet voor haar waren . Zij stierf op 16 april 1879 in Nevers.
Heiligheid
Toen het lichaam van Bernadette werd opgegraven en onderzocht in 1909, 1919 en 1925, werd gemeld dat het perfect werd bewaard of gemummificeerd. Ze werd zalig verklaard in 1925 en heilig verklaard onder paus Pius XI op 8 december 1933.
nalatenschap
De locatie van de visioenen, Lourdes, blijft een populaire bestemming voor katholieke zoekers en voor diegenen die van ziekte willen genezen. Tegen het einde van de 20e eeuw trok de site elk jaar maar liefst vier miljoen bezoekers.
In 1943 werd de Academy Award gewonnen door een film gebaseerd op het leven van Bernadette, het lied van Bernadette.
In 2008 reisde Paus Benedictus XVI naar de Basiliek van de Rozenkrans in Lourdes, Frankrijk, om de mis te vieren op de locatie op de 150e verjaardag van de verschijning van de Maagd Maria aan Bernadette.
