De Huayan of Flower Garland school van het Mahayana-boeddhisme wordt tot op de dag van vandaag gerespecteerd vanwege de kwaliteit van zijn studiebeurs en onderwijs. Huayan bloeide in de Tang-dynastie China en beïnvloedde diep andere scholen van Mahayana, waaronder Zen, het Chan-boeddhisme in China. Huayan werd in de 9e eeuw vrijwel uitgeroeid in China, hoewel het in Korea voortleefde als Hwaeom-boeddhisme en in Japan als Kegon.
Huayan, ook wel Hua-yen genoemd, wordt vooral geassocieerd met de Avatamsaka Sutra en de beroemde gelijkenis van Indra's Net. Huayan-leraren ontwikkelden een robuuste classificatie van de leer en legden de interpenetratie van alle fenomenen uit.
Geschiedenis van Huayan: The Five Patriarchs
Hoewel een latere geleerde zou worden gecrediteerd met veel van Huayans ontwikkeling, was de eerste patriarch van Huayan Dushun (of Tu-shun; 557-640). Dushun en zijn studenten ontwikkelden een diepe interesse in de Avatamsaka Sutra, die voor het eerst in 420 in het Chinees was vertaald. Huayan kwam onder leiding van Dushun voor het eerst naar voren als een onderscheidende school, hoewel het nog niet Huayan heette.
Dushun's discipel Zhiyan (of Chih-yen, 602-668), de tweede patriarch, gaf deze interesse in de Avatamsaka door aan zijn student Fazang (of Fa-tsang, 643-712), de derde patriarch, die soms wordt gecrediteerd als zijnde de echte oprichter van Huayan. Fazang's bekendheid als geleerde en zijn vaardigheid in het uitleggen van de Avatamsaka's leer verdiende patronage en erkenning voor Huayan.
Vierde Patriarch Chengguan (of Ch'eng-kuan, 738-839), ook een gerespecteerd geleerde, versterkte de invloed van Huayan in het keizerlijke hof. De Vijfde Patriarch, Guifeng Zongmi (of Tsung-mi, 780-841) werd ook erkend als een meester of afstammingshouder van de Chan (Zen) school. In de Japanse Zen wordt hij herinnerd als Keiho Shumitsu. Zongmi genoot ook de bescherming en het respect van het Hof.
Vier jaar na de dood van Zongmi beval de Tang-keizer Wuzong (r. 840-846) dat alle buitenlandse religies uit China moesten worden verwijderd, wat destijds het zoroastrisme en het Nestoriaanse christendom was, evenals het boeddhisme. De keizer had verschillende redenen voor de zuivering, maar onder deze waren om de schulden van zijn rijk te betalen door de rijkdom in beslag te nemen die zich in veel boeddhistische tempels en kloosters had verzameld. De keizer was ook een vrome taoïst geworden.
De zuivering trof de Huayan-school vooral hard en beëindigde effectief het Huayan-boeddhisme in China. Tegen die tijd was Huayan in Korea opgericht door een student van Zhiyan's Uisang (625-702), met hulp van zijn vriend Wonhyo. In de 14e eeuw fuseerde de Koreaanse Huayan, Hwaeom genaamd, met Koreaanse Seon (Zen), maar de leer ervan blijft sterk in het Koreaanse boeddhisme.
In de 8e eeuw bracht een Koreaanse monnik genaamd Shinjo Hwaeom over naar Japan, waar het bekend staat als Kegon. Kegon was nooit een grote school, maar het leeft vandaag nog.
Huayan Leringen
Meer dan elke andere Huayan-patriarch verduidelijkte en vestigde Fazang de unieke plaats van Huayan in de boeddhistische geschiedenis. Eerst heeft hij het doctrine-classificatiesysteem van de Tiantai-patriarch Zhiyi (538-597) bijgewerkt. Fazang stelde deze vijfvoudige classificatie voor:
- Hinayana, of de leer van de Theravada-traditie.
- Mahayana, leringen gebaseerd op Madhyamika en Yogacara-filosofie.
- Geavanceerde Mahayana, gebaseerd op Tathagatagarbha en de leer van de Boeddha-natuur.
- The Sudden Teachings, gebaseerd op de Vimalakirti Sutra en de Chan-school.
- De perfecte (of ronde) leringen gevonden in de Avatamsaka Sutra en geïllustreerd door Huayan.
Voor de goede orde, de Chan-school had bezwaar tegen plaatsing onder Huayan.
De belangrijkste bijdrage van Huayan aan de boeddhistische filosofie is de leer over de interpenetratie van alle fenomenen. Dit wordt geïllustreerd door de gelijkenis van Indra's Net. Dit grote net doordringt overal, en in elke knoop van het net zit een juweel. Verder reflecteert elk facet van de juwelen alle andere juwelen, waardoor één groot licht ontstaat. Op deze manier is het absolute één, perfect doordrongen door alle verschijnselen, en alle verschijnselen doordringen perfect alle andere verschijnselen. (Zie ook "De twee waarheden.")
