De basisdefinitie van bodhicitta is "het verlangen om verlichting te realiseren in het belang van anderen." Het wordt ook beschreven als de gemoedstoestand van een bodhisattva, meestal een verlicht wezen dat heeft gezworen in de wereld te blijven totdat alle wezens verlicht zijn.
Leringen over bodhicitta (soms gespeld bodhicitta) lijken zich in het Mahayana-boeddhisme rond de 2e eeuw CE te hebben ontwikkeld, geven of nemen, of ongeveer tegelijkertijd dat de Prajnaparamita Sutra's waarschijnlijk werden geschreven . De Prajnaparamita (perfectie van wijsheid) soetra's, waaronder het Hart en de Diamant Soetra, worden in de eerste plaats erkend voor hun leer van sunyata of leegte.
Wat is geen zelf?
Oudere scholen van het boeddhisme beschouwden de doctrine van anatman - geen zelf - om te betekenen dat het ego of de persoonlijkheid van een individu een keten en waanidee is. Eenmaal bevrijd van deze waan, kan het individu genieten van de zaligheid van Nirvana. Maar in Mahayana zijn alle wezens leeg van zelfessentie maar bestaan ze in plaats daarvan in een enorme samenhang van het bestaan. De Prajnaparamita Sutra stellen voor dat alle wezens samen moeten worden verlicht, niet alleen uit een gevoel van compassie, maar omdat we niet echt van elkaar gescheiden zijn.
Bodhicitta is een essentieel onderdeel van Mahayana-beoefening geworden en een voorwaarde voor verlichting. Door bodhicitta overstijgt het verlangen om verlichting te bereiken de nauwe belangen van het individuele zelf en omhelst alle wezens in compassie. Zijne Heiligheid de 14e Dalai Lama zei:
"De kostbare ontwakende geest van bodhicitta, die andere bewuste wezens meer koestert dan zichzelf, is de pijler van de praktijk van de bodhisattva op het pad van het grote voertuig.
"Er is geen deugdzamere geest dan bodhicitta. Er is geen krachtigere geest dan bodhicitta, er is geen vreugdevollere geest dan bodhicitta." Om het doel van alle andere levende wezens te bereiken, is er niets superieur aan bodhicitta. De ontwakende geest is de onovertroffen manier om verdienste te verzamelen. Om obstakels te zuiveren is bodhicitta oppermachtig. Bescherming tegen interferenties bodhicitta is oppermachtig Het is de unieke en allesomvattende methode. Elke gewone en bovenmenselijke kracht kan worden bereikt door bodhicitta. Het is dus absoluut kostbaar. "
Bodhicitta cultiveren
Je herkent misschien dat bodhi 'ontwaken' betekent of wat we 'verlichting' noemen. Citta is een woord voor "geest" dat soms wordt vertaald met "hart-geest" omdat het een emotioneel bewustzijn in plaats van intellect impliceert. Het woord kan verschillende tinten betekenis hebben, afhankelijk van de context. Soms kan het verwijzen naar gemoedstoestanden of gemoedstoestanden. Op andere momenten is het de geest van subjectieve ervaring of het fundament van alle psychologische functies. Sommige commentaren zeggen dat de fundamentele aard van citta pure verlichting is, en een gezuiverde citta is een realisatie van verlichting.
Toegepast op bodhicitta, kunnen we concluderen dat deze citta niet alleen een intentie, vastberadenheid of idee is om anderen te helpen, maar een diep gevoeld gevoel of motivatie die doordringt in de praktijk. Bodhicitta moet dus van binnenuit worden gekweekt
Er zijn oceanen van boeken en commentaren op de teelt van bodhicitta, en de verschillende scholen van Mahayana benaderen het op verschillende manieren. Op de een of andere manier komt bodhicitta echter op natuurlijke wijze voort uit oprechte beoefening
Er wordt gezegd dat het bodhisattva-pad begint wanneer het oprechte streven om alle wezens te bevrijden eerst opwelt in het hart ( bodhicittopada, "het ontstaan van de gedachte aan ontwaken"). Boeddhistische geleerde Damien Keown vergeleek dit met een "soort bekeringservaring die leidt tot een getransformeerde kijk op de wereld."
Relatieve en absolute Bodhicitta
Het Tibetaanse boeddhisme verdeelt Bodhicitta in twee soorten, relatief en absoluut. Absolute bodhicitta is een direct inzicht in de werkelijkheid, of pure verlichting, of verlichting. Relatieve of conventionele bodhicitta is de bodhicitta die tot nu toe in dit essay is besproken. Het is de wens om verlichting te bereiken ten behoeve van alle wezens. Relatieve bodhicitta is verder onderverdeeld in twee soorten, bodhicitta in aspiratie en bodhicitta in actie. Bodhicitta in aspiratie is het verlangen om het bodhisattva-pad na te streven in het belang van anderen, en bodhicitta in actie of toepassing is de feitelijke betrokkenheid van het pad.
Uiteindelijk gaat bodhicitta in al zijn vormen over het toestaan van compassie voor anderen om ons allemaal naar wijsheid te leiden, door ons te bevrijden van de boeien van zelfkleven. "Op dit punt kunnen we ons afvragen waarom bodhicitta zoveel macht heeft", schreef Pema Chodron in haar boek No Time to Lose . "Misschien is het eenvoudigste antwoord dat het ons uit egocentrisme opheft en ons de kans geeft om disfunctionele gewoonten achter te laten. Bovendien wordt alles wat we tegenkomen een kans om de schandalige moed van het bodhi-hart te ontwikkelen."
