Vaak overschaduwd door de twee dagen die eraan voorafgaan, Halloween (31 oktober) en Allerheiligen (1 november), is Allerzielen een plechtige viering in de rooms-katholieke kerk ter herdenking van allen die zijn gestorven en Nu in het vagevuur, gereinigd van hun dagelijkse zonden en de tijdelijke straffen voor de doodzonden die ze hadden beleden, en zuiver worden gemaakt voordat ze de aanwezigheid van God in de hemel binnengaan.
Snelle feiten over Allerzielen
- Datum: 2 november
- Soort feest: Herdenking
- Lezingen: Wijsheid 3: 1-9; Psalm 23: 1-3a, 3b-4, 5, 6; Romeinen 5: 5-11 of Romeinen 6: 3-9; Johannes 6: 37-40
- Gebeden: Eeuwige rust, Eeuwige herinnering, Wekelijkse gebeden voor de gelovigen vertrokken
- Andere namen voor het feest: Allerzielen, Feest van alle zielen
De geschiedenis van Allerzielen
Het belang van Allerzielen werd duidelijk gemaakt door paus Benedictus XV (1914-22) toen hij alle priesters het voorrecht verleende om drie mises op Allerzielen te vieren: één voor de gelovigen vertrokken; één voor de bedoelingen van de priester; en één voor de bedoelingen van de Heilige Vader. Op slechts een handvol andere zeer belangrijke feestdagen mogen priesters meer dan twee missen vieren.
Paus Benedictus XV. Imagno / Contributor / Getty Images Hoewel Allerzielen nu gepaard gaat met Allerheiligen (1 november), die alle gelovigen viert die in de hemel zijn, werd het oorspronkelijk gevierd in de paasperiode, rond Pinksterenzondag (en is het nog steeds in de oosterse katholieke kerken). Tegen de tiende eeuw was het feest verplaatst naar oktober; en ergens tussen 998 en 1030 besloot St. Odilo van Cluny dat het op 2 november in alle kloosters van zijn Benedictijnse gemeente moest worden gevierd. In de loop van de volgende twee eeuwen begonnen andere benedictijnen en de kartuizers het ook in hun kloosters te vieren, en al snel verspreidde de herdenking van alle heilige zielen in het vagevuur zich over de hele kerk.
Onze inspanningen aanbieden ten behoeve van de heilige zielen
Op Allerzielen herinneren we ons niet alleen de doden, maar passen we onze inspanningen, door gebed, aalmoes en de Mis, toe op hun vrijlating uit het vagevuur. Er zijn twee plenaire aflaten verbonden aan Allerzielen, één voor het bezoeken van een kerk en één voor het bezoeken van een begraafplaats. (De plenaire verwennerij voor het bezoeken van een begraafplaats kan ook elke dag worden verkregen van 1-8 november, en, als gedeeltelijke verwennerij, op elke dag van het jaar.) Terwijl de acties worden uitgevoerd door de levenden, zijn de verdiensten van de aflaten alleen van toepassing op de zielen in het vagevuur. Omdat een plenaire aflaat alle tijdelijke bestraffing voor zonde verwijdert, wat de reden is waarom zielen zich in de eerste plaats in het vagevuur bevinden, een plenaire verwennerij toepassen op een van de heilige zielen in het vagevuur dat de heilige ziel uit het vagevuur wordt bevrijd en de hemel binnengaat
Bidden voor de doden is een christelijke verplichting. In de moderne wereld, wanneer velen zijn gaan twijfelen aan de leer van de kerk over het vagevuur, is de behoefte aan dergelijke gebeden alleen maar toegenomen. De kerk wijdt de maand november aan gebed voor de heilige zielen in het vagevuur, en deelname aan de Mis van Allerzielen is een goede manier om de maand te beginnen.
