Volksreligie is elke etnische of culturele religieuze praktijk die buiten de doctrine van georganiseerde religie valt. Gebaseerd op populaire overtuigingen en soms ook populaire of volkstaal genoemd, verwijst de term naar de manier waarop mensen religie in hun dagelijks leven ervaren en beoefenen.
Belangrijkste afhaalrestaurants
- Folk religie omvat religieuze praktijken en overtuigingen gedeeld door een etnische of culturele groep.
- Hoewel de praktijk ervan kan worden beïnvloed door georganiseerde religieuze doctrines, volgt het geen extern voorgeschreven axioma's. De volksreligie mist ook de organisatiestructuur van reguliere religies en de praktijk ervan is vaak geografisch beperkt.
- Volksreligie heeft geen heilige tekst of theologische leer. Het gaat meer om het dagelijkse begrip van spiritualiteit dan om rituelen en rituelen.
- Folklore is, in tegenstelling tot volksreligie, een verzameling culturele overtuigingen die door generaties heen zijn doorgegeven.
Folk religie wordt meestal gevolgd door degenen die geen enkele religieuze doctrine claimen via doop, belijdenis, dagelijks gebed, eerbied of kerkbezoek. Folk religies kunnen elementen van liturgisch voorgeschreven religies absorberen, zoals het geval is voor het folk christendom, de folk islam en folk hindoe, maar ze kunnen ook volledig onafhankelijk bestaan, zoals Vietnamese Dao Mau en vele inheemse religies.
Oorsprong en belangrijkste kenmerken
De term folk religie is relatief nieuw en dateert pas van 1901, toen een Lutherse theoloog en pastoor, Paul Drews, de Duitse religie of volksreligie schreef. Drew probeerde de ervaring van de gewone folk te definiëren om voorgangers te informeren over het soort christelijk geloof dat ze zouden ervaren als ze het seminarie zouden verlaten.
Het concept van volksreligie gaat echter vooraf aan de definitie van Drew . In de 18e eeuw kwamen christelijke zendelingen mensen tegen in plattelandsgebieden die zich bezighielden met het christendom, bijgeladen met bijgeloof, inclusief preken van geestelijken. Deze ontdekking leidde tot verontwaardiging binnen de kerkelijke gemeenschap, die tot uitdrukking kwam in het schriftelijke verslag dat nu de geschiedenis van de volksreligie illustreert.
Dit geheel van literatuur bereikte zijn hoogtepunt in het begin van de 20e eeuw en schetste abnormale religieuze praktijken en merkte vooral de prevalentie van volksreligie in katholieke gemeenschappen op. Er was bijvoorbeeld een dunne scheidslijn tussen de verering en de aanbidding van heiligen. De etnisch Yoruba-mensen, die als slaven uit Cuba naar Cuba werden gebracht, beschermden traditionele goden, Orich s, door ze te hernoemen als rooms-katholieke heiligen. Na verloop van tijd combineerde de aanbidding van Orich s en heiligen in de volksgodsdienst Santer a.
De opkomst van de Pinksterkerk in de 20e eeuw verweeft traditionele religieuze praktijken, zoals gebed en kerkbezoek, met religieuze volkstradities, zoals spirituele genezing door gebed. Pentecostalism is nu de snelst groeiende religie in de Verenigde Staten.
Folk religie is de verzameling van religieuze praktijken die buiten de doctrine van georganiseerde religie vallen, en deze praktijken kunnen cultureel of etnisch zijn gebaseerd. Meer dan 30 procent van de Han-Chinezen volgt bijvoorbeeld het shenisme of de Chinese volksreligie. Shenisme is het nauwst verwant met het taoïsme, maar bevat ook gemengde elementen van het confucianisme, Chinese mythologische goden en boeddhistische overtuigingen over karma.
Anders dan voorgeschreven liturgische praktijk, heeft volksreligie geen heilige tekst of theologische doctrine. Het gaat meer om het dagelijkse begrip van spiritualiteit dan om riten en rituelen. Het is echter moeilijk, zo niet onmogelijk om precies te bepalen wat georganiseerde religieuze praktijken zijn in tegenstelling tot volksreligie. Sommigen, bijvoorbeeld, waaronder het Vaticaan vanaf 2017, beweren dat de heilige aard van heilige lichaamsdelen het resultaat is van volksreligie, terwijl anderen het zouden definiëren als een nauwere relatie met God.
Folklore versus volksreligie
Terwijl volksreligie dagelijkse transcendente ervaring en praktijk omvat, is folklore een verzameling culturele overtuigingen die wordt verteld door mythen, legendes en voorouderlijke geschiedenissen en die generaties wordt doorgegeven.
Bijvoorbeeld, de pre-christelijke heidense overtuigingen van het Keltische volk (die bewoonden in wat nu Ierland en het Verenigd Koninkrijk is) werden gevormd door mythen en legendes over de Fae (of feeën) die de bovennatuurlijke wereld bewoonden naast de natuurlijke wereld. Er ontstond een eerbied voor mystieke plaatsen zoals feeënheuvels en feeënringen, evenals een angst en ontzag voor het vermogen van feeën om met de natuurlijke wereld om te gaan.
Changelings, bijvoorbeeld, werden beschouwd als feeën die stiekem de plaats innamen van kinderen tijdens de kindertijd. Het feeënkind zou ziek lijken en zou niet in hetzelfde tempo groeien als een mensenkind, dus ouders lieten het kind vaak op zijn plaats voor de feeën om 's nachts te vinden. Als het kind de volgende ochtend leefde, zou de fee het menselijke kind naar zijn rechtmatige lichaam hebben teruggebracht, maar als het kind was gestorven, was het alleen de fee die werkelijk was omgekomen.
Feeën zouden 1500 jaar geleden door St. Patrick uit Ierland zijn uitgeroeid, maar het geloof in changelings en feeën bleef in het algemeen doorgaan in de 19e en 20e eeuw. Hoewel meer dan de helft van de bevolking van het Verenigd Koninkrijk en Ierland zich als christen identificeert, vinden mythen en legendes nog steeds hun toevlucht in hedendaagse kunst en literatuur, en worden feeënheuvels algemeen beschouwd als mystieke plaatsen.
Moderne Engelse sprekers brengen onbewust hulde aan mythologische folklore, aangezien de dagen van de week verwijzen naar Romeinse en Noorse goden. Woensdag is bijvoorbeeld de dag van Wodin s (of Odin s), terwijl donderdag de dag van Thor s is en vrijdag is gewijd aan de vrouw van Odin Freyr. Zaterdag is een verwijzing naar de Romeinse god Saturnus en dinsdag is vernoemd naar de Romeinse Mars of de Scandinavische Tyr.
Zowel volksreligie als folklore beïnvloeden het dagelijkse spirituele leven en gebruiken in de moderne wereld.
bronnen
- H g in D ith . Het heilige eiland: geloof en religie in het pre-christelijke Ierland . Boydell, 2001.
- Olmos Margarite Fern ndez en Lizabeth Paravisini-Gebert. Cr eole Religies van het Caribisch gebied: een inleiding van Vodou en Santer a tot Obeah en Espiritismo . New York UP, 2011.
- Yoder, Don. Naar een definitie van volksreligie . Western Folklore, vol. 33, nee. 1, 1974, pp. 2 14.
