In het hindoeïsme wordt aangenomen dat het menselijk leven uit vier fasen bestaat. Deze worden "ashrama's" genoemd en elke persoon zou idealiter door elk van deze fasen moeten gaan:
- De eerste Ashrama: "Brahmacharya" of het studentenstadium
- De tweede Ashrama: "Grihastha" of het stadium van het gezinshoofd
- De Derde Ashrama: "Vanaprastha" of de Hermit Stage
- De vierde Ashrama: "Sannyasa" of het dwalende Ascetische stadium
Een cruciaal onderdeel van de ashrama-levenscyclus is de focus op dharma, het hindoe-concept van morele juistheid. Dharma ligt ten grondslag aan vele thema's in het hindoe-leven en in de vier ashrama's wordt dharma geleerd, beoefend, onderwezen en gerealiseerd.
Geschiedenis van Ashramas
Aangenomen wordt dat dit systeem van ashramas al sinds de 5e eeuw v.Chr. In de hindoeïstische samenleving heerst en wordt beschreven in de klassieke Sanskrietteksten genaamd de Asrama Upanishad, de Vaikhanasa Dharmasutra en de latere Dharmashastra.
Historici melden dat deze levensfasen altijd meer als 'idealen' werden gezien dan als een gangbare praktijk. Volgens een geleerde kon een jonge volwassene, zelfs in het begin, na de eerste ashrama kiezen welke van de andere ashrama's hij de rest van zijn leven zou willen nastreven. Tegenwoordig wordt niet verwacht dat een hindoe de vier fasen doorloopt, maar het concept staat nog steeds als een belangrijke "pijler" van de hindoe-sociaal-religieuze traditie.
Brahmacharya: The Celibate Student
Brahmacharya is een periode van formeel onderwijs die duurt tot ongeveer 25 jaar, waarin de student het huis verlaat om bij een goeroe te verblijven en zowel spirituele als praktische kennis te verwerven. De student heeft twee taken: de vaardigheden van zijn leven leren en onwrikbare toewijding aan zijn leraren oefenen. Tijdens deze periode wordt hij een Brahmachari genoemd terwijl hij zich voorbereidt op zijn toekomstige beroep, evenals op zijn gezin en het sociale en religieuze leven dat voor hem ligt.
Grihastha: The Householder
Deze tweede Ashrama begint bij het huwelijk wanneer iemand de verantwoordelijkheid moet nemen om de kost te verdienen en een gezin te onderhouden. In dit stadium oefenen hindoes eerst dharma uit, maar streven ook naar rijkdom of materiële bevrediging ( artha) als een noodzaak en genieten van seksueel genot (kama), onder bepaalde gedefinieerde sociale en kosmische normen.
Deze ashrama duurt tot ongeveer de leeftijd van 50. Volgens de Wetten van Manu, wanneer de huid van een persoon rimpelt en zijn haar grijs wordt, moet hij zijn huis verlaten en het bos in gaan. De meeste hindoes zijn echter zo verliefd op deze tweede ashrama dat de Grihastha-fase een leven lang duurt!
Vanaprastha: The Hermit in Retreat
De Vanaprastha-fase is er een van geleidelijke terugtrekking. Aan de plicht van de persoon als huishouder komt een einde: hij is grootvader geworden, zijn kinderen zijn volwassen en hebben een eigen leven opgebouwd. Op deze leeftijd moet hij afstand doen van alle fysieke, materiële en seksuele genoegens, zich terugtrekken uit zijn sociale en professionele leven en zijn huis verlaten voor een boshut waar hij zijn tijd kan doorbrengen met bidden.
De kluizenaar mag zijn echtgenoot meenemen, maar onderhoudt weinig contact met de rest van het gezin. De rol van de derde ashrama moet door de hele gemeenschap als ouderlingen worden geraadpleegd en diegenen die bezoeken bezoeken dharma onderwijzen. Dit soort leven is inderdaad erg hard en wreed voor een bejaarde persoon. Geen wonder, deze derde ashrama is nu bijna verouderd.
Sannyasa: The Wandering Recluse
Ashrama 4 is er een van verzaking en de realisatie van dharma. In dit stadium wordt verondersteld dat een persoon volledig aan God is toegewijd. Hij is een sannyasi, hij heeft geen huis, geen andere gehechtheid; hij heeft afstand gedaan van alle verlangens, angsten, verwachtingen, plichten en verantwoordelijkheden. Hij is vrijwel versmolten met God, al zijn wereldse banden zijn verbroken, en zijn enige zorg wordt het bereiken van moksha of bevrijding uit de cirkel van geboorte en dood. (Het volstaat te zeggen dat maar heel weinig Hindoes dit stadium van volledige ascese kunnen bereiken.) Wanneer hij sterft, worden de begrafenisplechtigheden (Pretakarma) uitgevoerd door zijn erfgenaam.
bronnen
Kakar, Sudhir. "The Human Life Cycle: The Traditional Hindu View and the Psychology of Erik Erikson." Filosofie Oost en West 18.3 (1968): 127-36. Afdrukken.
Miller, David. "Moderniteit in het Hindoe kloosterwezen: Swami Vivekananda en de Ramakrishna-beweging." Ascetische cultuur: verzaking en wereldse betrokkenheid . Ed. Ishwaran, K. London: Brill, 1999. 111-26. Afdrukken.
Oommen, TK "Religie en ontwikkeling in de hindoe-samenleving." Social Compass 39.1 (1992): 67-75. Afdrukken.
