LaVeyan Satanisten aanvaarden geen geloof in een hiernamaals. Elke persoon ontstaat bij de geboorte en verdwijnt bij de dood. De tussenliggende periode - één levensduur - is de som van het bestaan. Daarom is het leven iets om ten volle van te genieten.
Satanisten worden aangemoedigd om te omarmen wat het ook is dat zij genieten van een vol, sensueel, zelfgenoegzaam leven. Omdat er geen god is die een oordeel velt en geen beloning of straf in een volgend leven, is er niets te winnen door ascese, acceptatie van culturele taboes of andere dingen die grenzen stellen aan persoonlijk gedrag.
"Het leven is één grote verwennerij; de dood is één grote onthouding." ( The Satanic Bible, p. 92)
Dood is geen beloning
Satanisch geloof druist in tegen dat van veel religies die suggereren dat er een beloning of een beter leven op ons wacht na de dood. In plaats van de dood te omarmen, moeten we met tand en spijker vechten om te blijven leven, net zoals dieren dat doen. Alleen als de dood onvermijdelijk is, moeten we deze rustig aanvaarden.
Overtuigingen betreffende zelfmoord
Als algemene regel fronst de Kerk van Satan zowel zelfopoffering als zelfmoord, omdat het de ultieme ontkenning is van de vervulling van het eigen leven.
Satanisten accepteren zelfmoord als een redelijke optie voor degenen die lijden
"Extreme omstandigheden die de beëindiging van het leven een welkome verlichting van een ondraaglijk aards bestaan maken." (p. 94.)
Kortom, zelfmoord is acceptabel wanneer het een ware verwennerij wordt.
Het leven van anderen verbeteren
Hoewel satanisme aanmoediging en ego-vervulling aanmoedigt, suggereert dit geenszins dat mensen geen vriendelijkheid tegenover anderen moeten tonen of gunsten voor hen moeten doen. Integendeel, zoals LaVey betoogt:
Alleen als het eigen ego van een persoon voldoende wordt vervuld, kan hij het zich veroorloven vriendelijk en complementair te zijn voor anderen, zonder zichzelf te beroven van zijn zelfrespect. We denken over het algemeen aan een opschepper als een persoon met een groot ego; in werkelijkheid komt zijn opscheppen voort uit de behoefte om zijn verarmde ego te bevredigen. (p. 94)
De ego-vervulde man kan vriendelijkheid tonen uit eerlijke emotie, terwijl de ego-ontkende man een oneerlijke show van vriendelijkheid toont uit nood of angst. De Negen Satanische verklaringen bevatten zelfs de regel: "Satan vertegenwoordigt vriendelijkheid voor degenen die het verdienen, in plaats van liefde verspild aan ingewanden!"
