Zoroastriërs verbinden fysieke zuiverheid sterk met geestelijke zuiverheid. Dit is een van de redenen waarom wassen zo'n centraal onderdeel is van zuiveringsrituelen. Omgekeerd nodigt fysieke corruptie uit tot spirituele corruptie. Decompositie wordt traditioneel gezien als het werk van een demon die bekend staat als Druj-I-Nasush, en de corrumperende invloed van dit proces wordt beschouwd als besmettelijk en spiritueel gevaarlijk. Als zodanig zijn de Zoroastrische begrafenisgebruiken vooral gericht op het weghouden van besmetting van de gemeenschap.
Voorbereiding en bezichtiging van het lichaam
Het lichaam van de onlangs overleden is gewassen in Gomez (niet-gewijde stier's urine) en water. Ondertussen worden de kleren die hij zal dragen en de kamer waarin hij zal liggen voordat hij definitief wordt weggegooid ook schoongewassen. De kleding wordt achteraf weggegooid omdat contact met een lijk ze permanent heeft verontreinigd. Het lichaam wordt vervolgens op een schoon wit laken geplaatst en bezoekers mogen hun respect betuigen, hoewel het hen verboden is om aan te raken. Een hond zal tweemaal in de aanwezigheid van het lijk worden gebracht om demonen weg te houden in een ritueel genaamd sagdid.
Hoewel juddins, of niet-Zoroastrians, in eerste instantie het lichaam mogen bekijken en respect betuigen, mogen ze over het algemeen geen getuige zijn van de feitelijke begrafenisrituelen.
Afdelingen tegen besmetting
Zodra het lichaam is voorbereid, wordt het overgedragen aan professionele lijkdragers, die nu de enige mensen zijn die het lijk mogen aanraken. Voordat ze naar het lijk gaan, wassen en dragen de dragers ritueel schone kleren in een poging het ergste van de corruptie te voorkomen. Het doek waarop het lichaam rust, wordt er als een lijkwade omheen gewikkeld en vervolgens wordt het lichaam op een stenen plaat op of in een ondiep uitgegraven ruimte op de grond geplaatst. Cirkels op de grond rond het lijk worden getekend als een spirituele barrière tegen corruptie en als een waarschuwing voor bezoekers om een veilige afstand te bewaren.
Vuur wordt ook de kamer binnengebracht en gevoed met geurige houtsoorten zoals wierook en sandelhout. Ook dit is bedoeld om corruptie en ziekte te verdrijven.
Final Rites at The Tower of Silence
Het lichaam wordt traditioneel binnen een dag verplaatst naar de dakhma of de Tower of Silence. De beweging wordt altijd overdag gedaan en er zijn altijd een even aantal dragers bij betrokken, zelfs als de doden een kind zijn dat door één persoon kan worden gedragen. Rouwenden die het lichaam volgen, reizen ook altijd in paren, waarbij elk paar een stuk stof vasthoudt tussen hen bekend als een paiwand.
Een paar priesters bidt en dan buigen alle aanwezigen uit respect voor het lichaam. Ze wassen met gomez en water voordat ze de site verlaten en nemen dan een regelmatig bad bij thuiskomst. Bij de dakhma worden de lijkwade en kleding verwijderd door het gebruik van gereedschap in plaats van blote handen en vervolgens vernietigd.
De dakhma is een brede toren met een platform dat open staat voor de hemel. Lijken worden achtergelaten op het platform om schoon te worden geplukt door gieren, een proces dat slechts enkele uren duurt. Hierdoor kan een lichaam worden geconsumeerd voordat gevaarlijke corruptie begint. De lichamen worden niet op de grond geplaatst omdat hun aanwezigheid de aarde zou bederven. Om dezelfde reden cremeren zoroastriërs hun doden niet, omdat dit het vuur zou bederven. De resterende botten worden afgezet in een put aan de basis van de dakhma . Traditioneel vermijden zoroastriërs zowel begrafenis als crematie als verwijderingsmethoden omdat het lichaam de aarde zal ontheiligen waarin het is begraven of het vuur dat wordt gebruikt om het te verbranden. Zoroastriërs in veel delen van de wereld hebben echter geen toegang tot dakhma's en hebben zich aangepast, waarbij ze begraven en soms cremeren accepteren als alternatieve verwijderingsmethode.
Rituele rouw en herdenking na de begrafenis
Voor de doden worden regelmatig gebeden voor de eerste drie dagen na de dood, want dit is de tijd waarvan wordt aangenomen dat de ziel op aarde blijft. Op de vierde dag stijgen de ziel en haar beschermer fravashi op naar Chinvat, de brug van oordeel. Tijdens deze driedaagse rouwperiode vermijden familie en vrienden over het algemeen vlees en wordt er geen voedsel gekookt in het huis waar het lichaam werd bereid. In plaats daarvan bereiden familieleden voedsel in hun eigen huis voor en brengen het naar de directe familie.
Thuis worden geurige bossen nog drie dagen verbrand. In de winter mag niemand de onmiddellijke omgeving betreden waar het lichaam tien dagen rustte en gedurende deze tijd een lamp brandde. In de zomer gebeurt dit dertig dagen.
