Discordianisme werd opgericht in de late jaren 1950 met de publicatie van de " Principia Discordia ." Het begroet Eris, de Griekse godin van tweedracht, als de centrale mythologische figuur. Discordianen worden vaak ook wel 'Erisians' genoemd
De religie benadrukt de waarde van willekeur, chaos en onenigheid. De eerste regel van het discordianisme is onder andere dat er geen regels zijn.
Parodie religie
Velen beschouwen Discordianisme als een parodie-religie (een die de overtuigingen van anderen bespot). Twee kerels die zichzelf 'Malaclype the Younger' en 'Omar Khayyam Ravenhurst' noemden, schreven immers ' Principia Discordia ' nadat ze geïnspireerd waren - beweren ze - door hallucinaties in een bowlingbaan.
Discordianen kunnen echter beweren dat het labelen van Discordianisme als parodie de boodschap van Discordianisme alleen maar versterkt. Alleen omdat iets onwaar en absurd is, maakt het het niet zonder betekenis. Zelfs als een religie humoristisch is en haar geschriften vol belachelijkheid, betekent dit niet dat haar volgelingen het niet serieus nemen.
Discordianen zelf zijn het daar niet mee eens. Sommigen omarmen het grotendeels als een grap, terwijl anderen Discordianisme omarmen als een filosofie. Sommigen aanbidden Eris letterlijk als een godin, terwijl anderen haar slechts een symbool van de boodschappen van de religie beschouwen.
De heilige Chao of de Hodge-Podge
Het symbool van het discordianisme is de heilige Chao, ook bekend als de Hodge-Podge. Het lijkt op een Taoïstisch yin-yang-symbool, dat de vereniging van polaire tegengestelden vertegenwoordigt om een geheel te maken; een spoor van elk element bestaat in het andere. In plaats van kleine cirkels die bestaan binnen de twee krommen van de yin-yang, is er een vijfhoek en een gouden appel, die orde en chaos vertegenwoordigen.
De gouden appel is ingeschreven met Griekse letters die " kallisti " spellen, wat betekent "voor de mooiste". Dit is de appel die een vete begon tussen drie godinnen die werd geregeld door Parijs, die Helen van Troje kreeg vanwege zijn problemen. De Trojaanse oorlog vond plaats na dat incident.
Volgens Discordians gooide Eris de appel in de strijd als beloning tegen Zeus omdat hij haar niet had uitgenodigd voor een feestje.
Orde en chaos
Religies (en cultuur in het algemeen) richten zich meestal op het brengen van orde in de wereld. Chaos en bij uitbreiding onenigheid en andere oorzaken van chaos wordt over het algemeen gezien als iets gevaarlijks en het beste om te vermijden.
Discordianen omarmen de waarde van chaos en afwijkende meningen. Ze beschouwen het als een integraal onderdeel van het bestaan en dus niet als iets dat moet worden verdisconteerd.
Niet-dogmatische religie
Omdat Discordianisme een chaosreligie is het tegenovergestelde van orde Discordianisme is een volledig niet-dogmatische religie. Terwijl de " o Principia Discordia " een breed scala aan verhalen biedt, zijn interpretatie en waarde van die verhalen volledig aan de Discordiaan. Een Discordiaan is vrij om uit zoveel andere invloeden te kiezen als gewenst en om naast Discordianisme elke andere religie te volgen.
Bovendien heeft geen enkele Discordiaan gezag over een andere Discordiaan. Sommigen dragen kaarten die hun status als paus aankondigen, wat betekent dat iemand geen gezag over hem heeft. Discordianen delen dergelijke kaarten vaak vrijelijk uit, omdat de term niet beperkt is tot Discordianen.
Discordiaanse gezegden
Discordianen gebruiken vaak de uitdrukking "Gegroet Eris! Alle Gegroet Discordia!" vooral in gedrukte en elektronische documenten.
Discordianen hebben ook een bijzondere liefde voor het woord 'fnord', dat grotendeels willekeurig wordt gebruikt. Op internet betekent het vaak iets onzinnigs.
In de " Illuminatus! " -Trilogie van romans, die verschillende Discordiaanse ideeën lenen, zijn de massa's geconditioneerd om angstig op het woord "fnord" te reageren. Daarom wordt het woord soms voor de grap gebruikt om te verwijzen naar complottheorieën.
