Vier boeddhistische raden markeerden belangrijke keerpunten in het verhaal van het vroege boeddhisme. Dit verhaal overspant de tijd van onmiddellijk na de dood en het parinirvana van de historische Boeddha in de 5e eeuw v.Chr. Tot ergens vroeg in het eerste millennium CE. Dit is ook het verhaal van sektarische botsingen en het uiteindelijke Grote Schisma dat resulteerde in de twee grote scholen, Theravada en Mahayana.
Zoals met veel over de vroege boeddhistische geschiedenis, is er weinig onafhankelijk of archeologisch bewijs om te bevestigen hoeveel van de vroege schriftelijke verslagen van de vier boeddhistische raden waar zijn. Om zaken te verwarren, beschrijven verschillende tradities twee volledig verschillende Derde Raden, en een daarvan wordt op zeer verschillende manieren vastgelegd.
Men zou echter kunnen beweren dat zelfs als deze raden niet hebben plaatsgevonden, of als de verhalen over hen meer mythe zijn dan feiten, de verhalen nog steeds belangrijk zijn. Ze kunnen ons veel vertellen over hoe vroege boeddhisten zichzelf begrepen en de veranderingen die plaatsvinden in hun traditie.
De eerste boeddhistische raad
De Eerste Boeddhistische Raad, soms de Council van Rajagrha genoemd, zou drie maanden na de dood van de Boeddha zijn gehouden, mogelijk rond 486 v.Chr. Het werd genoemd door een oudere discipel van de Boeddha genaamd Mahakasyapa nadat hij een jongere monnik hoorde suggereren dat de regels van de kloosterorde konden worden versoepeld.
De betekenis van de Eerste Raad is dat 500 senior monniken de Vinaya-Pitaka en Sutta-Pitaka hebben aangenomen als de nauwkeurige leer van de Boeddha, om te worden onthouden en bewaard door toekomstige generaties van nonnen en monniken.
Geleerden zeggen dat de uiteindelijke versies van de Vinaya-Pitaka en Sutta-Pitaka die we vandaag hebben pas op een later tijdstip zouden worden afgerond. Het is echter heel goed mogelijk dat oudere discipelen elkaar op dit moment ontmoeten en instemmen met een canon van basisregels en doctrines.
De tweede boeddhistische raad
De Tweede Raad heeft iets meer historische bevestiging dan de andere en wordt over het algemeen als een echte historische gebeurtenis beschouwd. Toch kun je er een aantal tegenstrijdige verhalen over vinden. In sommige kringen bestaat er ook verwarring over de vraag of een van de alternatieve Derde Raden daadwerkelijk de Tweede Raad was.
De Tweede Boeddhistische Raad werd gehouden in Vaishali (of Vaishali), een oude stad in wat nu de staat Bihar is in het noorden van India, grenzend aan Nepal. Deze raad werd waarschijnlijk ongeveer een eeuw na de eerste gehouden, of rond 386 v.Chr. Het werd opgeroepen om in het bijzonder over monastieke praktijken te praten, of monniken toestemming konden krijgen om met geld om te gaan.
De originele Vinaya verbood nonnen en monniken om goud en zilver te hanteren. Maar een factie van monniken had besloten dat deze regel onpraktisch was en had deze opgeschort. Deze monniken werden ook beschuldigd van het overtreden van een aantal andere regels, zoals middageten eten en alcohol drinken. De verzamelde 700 senior monniken, die verschillende facties van de sangha vertegenwoordigen, oordeelden tegen de monniken die geld hanteerden en verklaarden dat de oorspronkelijke regels zouden worden gehandhaafd. Het is onduidelijk of de geldverwerkende monniken hieraan hebben voldaan.
Een paar tradities vermelden een van de alternatieve Derde Boeddhistische Raden, die ik Pataliputra I noem, als de Tweede Raad. De historici die ik heb geraadpleegd, zijn het hier echter niet mee eens.
De Derde Boeddhistische Raad: Pataliputra I
We zouden dit de Eerste Derde Boeddhistische Raad of de Tweede Tweede Boeddhistische Raad kunnen noemen, en er zijn twee versies ervan. Als het überhaupt gebeurde, is het misschien in de 4e of 3e eeuw v.Chr. Gebeurd; sommige bronnen dateren van dichter bij de tijd van de Tweede Raad, en sommige dateren van dichter bij de tijd van de andere Derde Raad. Houd er rekening mee dat historici meestal praten over de Derde Boeddhistische Raad over de andere, Pataliputra II.
Het verhaal dat vaak wordt verward met de Tweede Raad gaat over Mahadeva, een monnik met een slechte reputatie die vrijwel zeker een mythe is. Er wordt gezegd dat Mahadeva vijf leerpunten heeft voorgesteld waarover de vergadering het niet eens kon worden, en dit veroorzaakte een schisma tussen twee facties, Mahasanghika en Sthavira, wat uiteindelijk resulteerde in de splitsing tussen de scholen Theravada en Mahayana.
Historici geloven echter niet dat dit verhaal water bevat. Merk ook op dat het in de feitelijke Tweede Boeddhistische Raad waarschijnlijk is dat Mahasanghika- en Sthavira-monniken aan dezelfde kant zaten.
Het tweede en meer plausibele verhaal is dat er een geschil was ontstaan omdat Sthavira-monniken meer regels aan de Vinaya toevoegden en Mahasanghika-monniken bezwaar maakten. Dit geschil is niet opgelost.
De Derde Boeddhistische Raad: Pataliputra II
Deze raad is waarschijnlijker voor de vastgelegde gebeurtenissen die als de derde boeddhistische raad worden beschouwd. Dit concilie zou door keizer Ashoka de Grote zijn geroepen om ketterijen uit de weg te ruimen die zich onder de monniken hadden voorgedaan.
De vierde boeddhistische raad
Een andere raad die werd beschouwd als 'dubieuze historiciteit', zou de vierde raad hebben plaatsgevonden onder het beschermheerschap van koning Kanishka de Grote, die het zou hebben gezegd in de late eerste of vroege tweede eeuw. Kanishka regeerde het oude Kushan-rijk, dat ten westen van Gandhara lag en een deel van het hedendaagse Afghanistan omvatte.
Als het überhaupt gebeurde, had deze raad misschien alleen betrekking op monniken van een nu uitgestorven maar invloedrijke sekte genaamd Sarvastivada. De Raad lijkt te zijn bijeengekomen om commentaren op de Tipitika samen te stellen.
