Hoewel de meeste westerlingen van karma hebben gehoord, is er nog steeds veel verwarring over wat het betekent. Velen lijken bijvoorbeeld te denken dat karma alleen gaat over beloond of gestraft worden in het volgende leven. En het kan op die manier worden begrepen in andere Aziatische spirituele tradities, maar dat is niet precies hoe het in het boeddhisme wordt begrepen
Zeker, je kunt boeddhistische leraren vinden die je vertellen dat karma (of kamma in Pali) draait om goede of slechte wedergeboorte. Maar als je dieper graaft, ontstaat er een ander beeld.
Karma
Het Sanskrietwoord karma betekent "vrijwillige handeling" of "daad". De wet van karma is een wet van oorzaak en gevolg of een begrip dat elke daad vrucht voortbrengt.
In het boeddhisme is karma geen kosmisch strafrechtssysteem. Er zit geen intelligentie achter die loont of straft. Het is meer als een natuurlijke wet
Karma wordt gecreëerd door de opzettelijke handelingen van lichaam, spraak en geest. Alleen handelingen die puur hebzucht, haat en waan zijn, hebben geen karmische effecten. Merk op dat de intentie onderbewust kan zijn.
In de meeste scholen van het boeddhisme wordt begrepen dat de effecten van karma onmiddellijk beginnen; oorzaak en gevolg zijn één. Het is ook het geval dat, eenmaal in gang gezet, karma de neiging heeft om in vele richtingen door te gaan, zoals rimpelingen op een vijver. Dus, of je nu in wedergeboorte gelooft of niet, karma is nog steeds belangrijk. Wat je nu doet, heeft invloed op het leven dat je nu leeft
Karma is niet mysterieus of verborgen. Als je eenmaal begrijpt wat het is, kun je het overal om je heen observeren. Laten we bijvoorbeeld zeggen dat een man op het werk ruzie krijgt. Hij rijdt boos naar huis en snijdt iemand af op een kruispunt. De bestuurder die is afgesneden, is nu boos en wanneer ze thuiskomt, schreeuwt ze naar haar dochter. Dit is karma in actie - een boze daad heeft nog veel meer bereikt. Als de man die argumenteerde de mentale discipline had om zijn woede los te laten, zou het karma bij hem zijn gestopt.
Wedergeboorte
Heel fundamenteel, wanneer de effecten van karma gedurende levens voortduren, veroorzaakt het wedergeboorte. Maar in het licht van de doctrine van het niet-zelf, wie wordt precies herboren?
Het klassieke hindoe-begrip van reïncarnatie is dat een ziel, of atman, vele malen opnieuw wordt geboren. Maar de Boeddha onderwees de leer van anatman - geen ziel of geen zelf. Dit betekent dat er geen permanente essentie is van het individuele 'zelf' dat een lichaam bewoont, en dit is iets wat de historische Boeddha vele malen heeft uitgelegd.
Dus nogmaals, als er een wedergeboorte is, wie is het dan die herboren wordt? De verschillende scholen van het boeddhisme benaderen deze vraag op enigszins verschillende manieren, maar het volledig beseffen van de betekenis van wedergeboorte ligt dicht bij de verlichting zelf.
Karma en wedergeboorte
Wat hebben karma en wedergeboorte met elkaar te maken gezien de bovenstaande definities?
We hebben gezegd dat geen enkele ziel of subtiele essentie van het individuele zelf van het ene lichaam naar het andere overgaat om een ander leven te leiden. De Boeddha leerde echter dat er een oorzakelijk verband is tussen het ene leven en het andere. Dit causale verband is karma, dat een nieuwe geboorte bepaalt. De pasgeboren persoon is niet dezelfde persoon, noch een andere persoon dan iemand die stierf.
In het Theravada-boeddhisme wordt geleerd dat drie factoren nodig zijn voor wedergeboorte: het ei van de moeder, het sperma van de vader en de energie van karma ( kamma-vega in Pali). Met andere woorden, de energie van het karma dat we creëren, overleeft ons en veroorzaakt wedergeboorte. Dit proces is gelijkgesteld met de manier waarop een trilling wanneer het het oor bereikt, als geluid wordt ervaren .
In sommige scholen van het Mahayana-boeddhisme wordt gedacht dat een subtiel bewustzijn blijft bestaan nadat de tekenen van het leven zijn verdwenen. In het Tibetaans boeddhisme wordt de voortgang van dit subtiele bewustzijn door de tijd tussen geboorte en dood - de bardo - in detail beschreven in de Bardo Thodol, bekend als het Tibetaanse Dodenboek.
