Er is altijd veel discussie in de heidense gemeenschap over de zogenaamde Burning Times, de term die wordt gebruikt om de heksenjachten in het vroege moderne Europa te beschrijven. Vaak verschuift dat gesprek naar Salem, Massachusetts, en het beroemde proces in 1692 dat resulteerde in twintig executies. In de meer dan drie eeuwen sindsdien zijn de historische wateren echter een beetje modderig geworden en veel moderne heidenen voelen zich sympathiek tegenover de beschuldigde van Salem.
Hoewel sympathie, en zeker empathie, altijd goede dingen zijn om te hebben, is het ook belangrijk dat we emoties de feiten niet laten kleuren. Voeg de vele films en televisieseries toe die verwijzen naar Salem, en dingen worden nog meer vervormd. Laten we eens kijken naar een aantal belangrijke historische bewijzen dat mensen de Salem-heksenprocessen vaak vergeten.
Wist je dat?
- Het is onwaarschijnlijk dat iemand in Salem daadwerkelijk hekserij beoefende. Het grootste deel van de gemeenschap bestond uit vrome en vrome christenen.
- Niemand werd verbrand op de brandstapel in Salem, maar negentien mensen werden opgehangen en één werd onder zware stenen doodgedrukt.
- Een van de meest populaire theorieën over wat de massahysterie van Salem zou kunnen hebben veroorzaakt, is die van ergotvergiftiging, maar recente wetenschappers hebben dit idee in twijfel getrokken.
Niemand is verbrand tijdens de ring
Bettmann Archive / Getty Images Verbrand worden op de brandstapel was een incidentele manier van executie in Europa, toen iemand werd veroordeeld voor hekserij, maar in het algemeen voorbehouden was aan degenen die weigerden zich te bekeren van hun zonden. Niemand in Amerika is ooit op deze manier ter dood gebracht. In plaats daarvan was hangen in 1692 de geprefereerde vorm van straf. Twintig mensen werden in Salem ter dood gebracht voor de misdaad van hekserij. Negentien werden opgehangen, en één ly Giles Corey tot de dood ingedrukt. Nog zeven stierven in de gevangenis. Tussen 1692 en 1693 werden meer dan tweehonderd mensen beschuldigd.
02 van 05Het is onwaarschijnlijk dat iemand echt een heks was
Tussentijdse archieven / Getty-afbeeldingen Terwijl veel hedendaagse heidenen de Salem-processen aanhalen als een voorbeeld van religieuze intolerantie, werd hekserij destijds helemaal niet als een religie gezien. Het werd gezien als een zonde tegen God, de kerk en de Kroon, en werd dus behandeld als een misdaad. Het is ook belangrijk om te onthouden dat er geen ander bewijs is dan spectraal bewijs en gedwongen bekentenissen, dat een van de verdachten daadwerkelijk hekserij heeft beoefend.
In het zeventiende-eeuwse New England beoefende vrijwel iedereen een vorm van christendom. Betekent dit dat ze geen hekserij konden beoefenen? Nobecause zeker zijn er een aantal christenen die theres geen historisch bewijs dat iemand echt werkte elke vorm van magie in Salem dobut. In tegenstelling tot sommige van de meer beruchte zaken in Europa en Engeland, zoals die van de Pendle heksenzaak, was er niemand onder de beschuldigde van Salem die bekend stond als een lokale heks of genezer, op één uitzondering na.
Een van de bekendste van de beschuldigde is de focus van een vermoeden over de vraag of ze al dan niet volksmagie beoefende, omdat ze werd verondersteld een 'waarzegster' te zijn. De slaaf Tituba, vanwege haar achtergrond in het Caribisch gebied (of mogelijk West-Indië), had een vorm van volksmagie kunnen beoefenen, maar dat is nooit bevestigd. Het is heel goed mogelijk dat veel van de schuld die Tituba tijdens de proeven kreeg, was gebaseerd op haar raciale en sociale klasse. Ze werd vrijgelaten uit de gevangenis kort nadat de gordijnen begonnen, en werd nooit berecht of veroordeeld. Er is geen documentatie over waar ze na de proeven naartoe is gegaan.
In films en televisie en boeken worden de beschuldigers in de Salem-onderzoeken vaak afgeschilderd als angstige tienermeisjes, maar dat is niet helemaal waar. Veel van de beschuldigers waren volwassenen en meer dan enkelen van hen waren mensen die zelf werden beschuldigd. Door met de vinger naar anderen te wijzen, konden ze de schuld verleggen en hun eigen leven sparen.
03 van 05Spectraal bewijs werd als legitief beschouwd
Corbis / VCG via Getty Images / Getty Images Het is vrij moeilijk om enig concreet, tastbaar bewijs te tonen dat iemand in competitie is met de duivel of aan het prutsen is met geesten. Dat is waar spectraal bewijs binnenkomt, en het speelde een belangrijke rol in de Salem-proeven. Volgens USLegal.com verwijst Spectraal bewijs naar een getuigenverklaring dat de geest of de spectrale vorm van de beschuldigde hem / haar in een droom verscheen op het moment dat het fysieke lichaam van de beschuldigde zich op een andere locatie bevond. [State v. Dustin, 122 NH 544, 551 (NH 1982)]. "
Wat betekent dat in termen van leken? Het betekent dat, hoewel bovennatuurlijk bewijsmateriaal ons tegenwoordig misschien vaag lijkt, voor mensen zoals Cotton Mather en de rest van Salem, het in geval van nood volkomen acceptabel was. Mather zag de oorlog tegen Satan net zo belangrijk als de oorlog tegen de Franse en de lokale indianenstammen. Dat brengt ons bij
04 van 05Economie en politiek van belang
Salem Custom House. Walter Bibikow / AWL Images / Getty Terwijl de Salem van vandaag een bloeiend grootstedelijk gebied is, was het in 1692 een afgelegen nederzetting aan de rand van de grens. Het was verdeeld in twee verschillende en zeer verschillende sociaal-economische delen. Salem Village werd vooral bevolkt door arme boeren, en Salem Town was een welvarende haven vol met middenklasse en rijke kooplieden. De twee gemeenschappen lagen te voet drie uur uit elkaar, wat destijds de meest gebruikelijke manier van transport was. Jarenlang probeerde Salem Village zich politiek te scheiden van Salem Town.
Om het nog ingewikkelder te maken, waren er in Salem Village zelf twee afzonderlijke sociale groepen. Degenen die dichter bij Salem Town woonden, hielden zich bezig met handel en werden als een beetje meer werelds beschouwd. Ondertussen hielden degenen die verder weg woonden vast aan hun starre puriteinse waarden. Toen de nieuwe pastoor van Salem Village, eerwaarde Samuel Parris, naar de stad kwam, hekelde hij het seculiere gedrag van de herbergiers en smeden en anderen. Hierdoor ontstond er een kloof tussen de twee groepen in Salem Village.
Welke invloed had dit conflict op de processen? Welnu, de meeste beschuldigden woonden in het deel van Salem Village dat vol zat met bedrijven en winkels. De meeste beschuldigers waren puriteinen die op de boerderijen woonden.
Alsof de klasse en religieuze verschillen niet erg genoeg waren, bevond Salem zich in een gebied dat regelmatig werd aangevallen door Indiaanse stammen. Veel mensen leefden in een constante staat van angst, spanning en paranoia.
05 van 05De Ergotism-theorie
Collector / Getty-afbeeldingen afdrukken Een van de meest populaire theorieën over wat de massahysterie van Salem in 1692 had kunnen veroorzaken, is die van ergotvergiftiging. Ergot is een schimmel die voorkomt in brood en heeft hetzelfde effect als hallucinogene geneesmiddelen. De theorie kwam voor het eerst op de voorgrond in de jaren 1970, toen Linnda R. Caporael Ergotism schreef : The Satan Loosed in Salem?
Dr. John Lienhard van de Universiteit van Houston schrijft in Rye, Ergot en Witches over het onderzoek van Mary Matossian uit 1982 dat de bevindingen van Caporael ondersteunt. Lienhard zegt:
Matossian vertelt een verhaal over rogge ergot dat ver voorbij Salem reikt. Ze bestudeert zeven eeuwen demografische gegevens, weer, literatuur en gewasrecords uit Europa en Amerika. Door de geschiedenis heen, beweert Matossian, hebben dalingen van de bevolking een dieet gevolgd met veel roggebrood en weer dat ergot begunstigt. Tijdens de enorme ontvolking in de vroege jaren van de Zwarte Dood, direct na 1347, waren de omstandigheden ideaal voor ergot In de 1500s en 1600s werden de symptomen van ergot toegeschreven aan heksen overal in Europa, en uiteindelijk in Massachusetts . Heksenjachten vonden nauwelijks plaats waar mensen geen rogge aten
De laatste jaren is de ergot-theorie echter in twijfel getrokken. DHowlett1692, die regelmatig over alle dingen Salem blogt, citeert een artikel uit 1977 van Nicholas P. Spanos en Jack Gottlieb dat de ergotismestudie van Caporael betwist. Spanos en Gottlieb maken ruzie
Dat de algemene kenmerken van de crisis niet leken op een ergotisme-epidemie, dat de symptomen van de getroffen meisjes en van de andere getuigen niet die waren van convulsief ergotisme, en dat het abrupte einde van de crisis, en het spijt en gedachten van degenen die oordeelden en getuigden tegen de beschuldigde, kunnen worden verklaard zonder een beroep te doen op de ergotisme-hypothese.
Kortom, Spanos en Gottlieb zijn van mening dat de ergotismentheorie om verschillende redenen niet op zijn plaats is. Ten eerste zijn er een aantal ergotvergiftigingssymptomen die niet zijn gemeld door degenen die beweerden door hekserij te zijn getroffen. Ten tweede, iedereen kreeg zijn eten van dezelfde plek, dus symptomen zouden in elk huishouden zijn opgetreden, niet alleen een select aantal. Ten slotte stopten veel van de symptomen die door getuigen werden beschreven en begonnen opnieuw op basis van externe omstandigheden, en dat gebeurt eenvoudigweg niet bij fysiologische aandoeningen.
Voor verder lezen
- Een gids voor de Salem Witchcraft Hysteria van 1692, door David C. Brown
- In the Devil's Snare, door Mary Beth Norton
- The Salem Witch Trials - A Day by Day Chronicle of a Community Under Siege, door Marilynne K. Roach
- The Witches: Salem, 1692, door Stacy Schiff
