De beroemde lijst van het christendom met zeven hoofdzonden levert geen zeer nuttige gedragsrichtlijnen op, zowel in theorie als in de praktijk.
De zeven hoofdzonden in de praktijk
In de praktijk negeren de meeste kerken tegenwoordig de zeven hoofdzonden en elimineren zelfs het potentieel om ze toe te passen op de rijken en machtigen. Wanneer heb je voor het laatst gelezen of gehoord van conservatieve evangelische kerken - meestal zeer uitgesproken over hoe christendom nodig is voor moraliteit - iets zeggen tegen vraatzucht, hebzucht, afgunst of woede? De enige "dodelijke zonde" die de meeste hebben behouden is lust, wat zou kunnen verklaren waarom het in zoveel richtingen is uitgebreid.
De zeven hoofdzonden in theorie
De theorie is echter niet veel beter, omdat deze zonden zich richten op de innerlijke, spirituele staat van mensen met uitsluiting van hun uiterlijke gedrag - om nog maar te zwijgen over hun impact op anderen. Woede is dus slecht, maar niet noodzakelijk wreed en barbaars gedrag dat lijden en dood veroorzaakt.
Als je kunt beweren dat je anderen hebt gemarteld en gedood uit "liefde" in plaats van woede, dan is dat niet zo erg. Evenzo, als je kunt beweren dat je uitgebreide materiële goederen en tijdelijke macht bezit, niet vanwege trots of hebzucht, maar omdat God wil dat je dat doet, dan is dat geen zonde en hoef je niet te veranderen.
In theorie zouden sommigen een meer egalitaire samenleving kunnen bevorderen. Gulzigheid pleit bijvoorbeeld tegen iemand die zoveel consumeert dat anderen beroofd worden. In de praktijk passen religieuze autoriteiten deze normen zelden toe tegen het gedrag van de rijken en machtigen.
In plaats daarvan zijn de zeven hoofdzonden nuttiger geweest om de armen op hun plaats te houden en dus de status quo te handhaven. Religie wordt vaak gebruikt om ideologieën te promoten die mensen helpen hun lot in het leven te accepteren in plaats van te strijden voor iets anders en beters.
Bovendien zijn er geen intellectuele zonden van welke aard dan ook. Het aannemen of bevorderen van overtuigingen op basis van irrationele gevoelens en zonder empirisch bewijs is geen probleem. Zelfs liegen is hier geen dodelijke zonde - liegen uit liefde of in dienst van God is bijvoorbeeld minder zondig dan boos zijn over onrecht en de leugens van anderen. Wat voor soort systeem is dit? Dit is de reden waarom seculiere, atheïstische filosofieën deze "zonden" op geen enkele manier hebben behouden of in stand gehouden.
Oorsprong van de zeven hoofdzonden
In de christelijke traditie werden zonden met de ernstigste impact op spirituele ontwikkeling geclassificeerd als 'dodelijke zonden'. Christelijke theologen ontwikkelden verschillende lijsten van de ernstigste zonden. John Cassian bood een van de eerste lijsten met acht: vraatzucht, ontucht, gierigheid, woede, neerslachtigheid ( tristitia ), luiaard ( accedia ), ijdelheid en trots. Gregorius de Grote maakte de definitieve lijst van zeven: trots, afgunst, woede, neerslachtigheid, gierigheid, gulzigheid en lust. Elk van de dodelijke (hoofd) zonde komt met verwante, kleine zonden en staat in contrast met zeven kardinale en tegengestelde deugden.
Zeven hoofdzonden in detail
- Trots : Trots (ijdelheid), is het buitensporige geloof in iemands capaciteiten, zodat je geen eer aan God geeft. Aquinas beweerde dat alle andere zonden voortkomen uit trots, dus kritiek op de christelijke notie van zonde moet hier meestal beginnen: "buitensporige zelfliefde is de oorzaak van elke zonde ... de wortel van trots blijkt te bestaan in de mens niet zijn, op een bepaalde manier, onderworpen aan God en Zijn heerschappij. " Een van de problemen met christelijk onderwijs tegen trots is dat het mensen aanmoedigt om zich aan religieuze autoriteiten te onderwerpen om zich aan God te onderwerpen, waardoor de institutionele kerkmacht wordt versterkt. We kunnen dit contrasteren met Aristoteles 'beschrijving van trots, of respect voor zichzelf, als de grootste van alle deugden. Rationele trots maakt het moeilijker om te regeren en te domineren.
- Afgunst : Afgunst is een verlangen om te bezitten wat anderen hebben, of het nu gaat om materiële objecten (zoals auto's) of karaktereigenschappen, zoals een positieve kijk of geduld. Jaloezie tot zonde maken, moedigt christenen aan tevreden te zijn met wat ze hebben in plaats van bezwaar te maken tegen de onrechtvaardige macht van anderen of te proberen te krijgen wat anderen hebben.
- Vraatzucht : Vraatzucht wordt meestal geassocieerd met te veel eten, maar het heeft een bredere connotatie van proberen meer te consumeren van alles wat je echt nodig hebt, inclusief eten. Onderwijzen dat vraatzucht een zonde is, is een goede manier om mensen met heel weinig aan te moedigen niet meer te willen en tevreden te zijn met hoe weinig ze kunnen consumeren, omdat meer zondig zou zijn.
- Lust : Lust is het verlangen om fysieke, sensuele genoegens (niet alleen seksuele) te ervaren, waardoor we meer belangrijke spirituele behoeften of geboden negeren. De populariteit van deze zonde wordt onthuld door hoe meer wordt geschreven ter veroordeling ervan dan voor zowat elke andere zonde. Het veroordelen van lust en lichamelijk genot maakt deel uit van de algemene inspanning van het christendom om het hiernamaals te promoten en wat het te bieden heeft.
- Woede : Woede (Wrath) is de zonde van het afwijzen van de liefde en het geduld dat we voor anderen moeten voelen en in plaats daarvan kiezen voor gewelddadige of hatelijke interactie. Veel christelijke daden door de eeuwen heen (zoals de inquisitie en kruistochten) lijken misschien gemotiveerd te zijn door woede, niet door liefde, maar werden verontschuldigd door te zeggen dat de motivatie de liefde van God was, of liefde van iemands ziel - zoveel liefde dat het was nodig om anderen fysiek te schaden. Veroordeling van woede als zonde is nuttig om pogingen om onrecht te corrigeren, in het bijzonder onrechtvaardigheden van religieuze autoriteiten, te onderdrukken.
- Hebzucht : Hebzucht (Avarice) is een verlangen naar materieel gewin. Net als gulzigheid en afgunst is winst eerder dan consumptie of bezit de sleutel. Religieuze autoriteiten veroordelen te zelden hoe de rijken veel bezitten, terwijl de armen weinig grote rijkdom bezitten, vaak gerechtvaardigd is door te beweren dat dit is wat God voor een persoon wil. Hebzucht veroordelen houdt de armen echter op hun plaats en voorkomt dat ze meer willen hebben.
- Sloth : Sloth is het meest onbegrepen van de zeven hoofdzonden. Vaak beschouwd als luiheid, wordt het nauwkeuriger vertaald als apathie: wanneer een persoon apathisch is, geven ze niet langer om hun plicht jegens God en negeren ze hun spirituele welzijn. Luiheid veroordelen is een manier om mensen actief in de kerk te houden voor het geval ze beginnen te beseffen hoe nutteloos religie en theïsme echt zijn.
