https://religiousopinions.com
Slider Image

Karl Marx over religie als het opium van het volk

Karl Marx is beroemd of misschien berucht voor het schrijven dat "religie het opium van het volk is" (wat meestal wordt vertaald als "religie is het opiaat van de massa"). Mensen die niets anders over hem weten, weten waarschijnlijk dat hij dat heeft geschreven, maar helaas begrijpen weinigen wat hij bedoelde, omdat zo weinig mensen die bekend zijn met dat citaat enig begrip hebben van de context. Dit betekent dat zovelen een aanzienlijk vertekend beeld hebben van wat Marx dacht over religie en religieus geloof.

De waarheid is dat, hoewel Marx zeer kritisch was over religie, hij ook in sommige opzichten sympathiek was.

Religie en onderdrukking

Karl Marx schrijft in Critique of Hegel's Right Philosophy:

Religieus leed is tegelijkertijd de uitdrukking van echt leed en het protest tegen echt leed. Religie is de zucht van het onderdrukte wezen, het hart van een harteloze wereld, net zoals het de geest is van een geesteloze situatie. Het is de opium van de mensen. De afschaffing van religie als het illusoire geluk van de mensen is vereist voor hun echte geluk. De eis om de illusie over zijn toestand op te geven is de eis om een ​​toestand op te geven die illusies behoeft.

Gewoonlijk is het enige dat je uit bovenstaande passage krijgt: "Religie is de opium van de mensen" (zonder ellipsen om aan te geven dat er iets is verwijderd). Soms is "Religie de zucht van het onderdrukte wezen" inbegrepen. Als je deze vergelijkt met het volledige citaat, is het duidelijk dat er veel meer wordt gezegd dan wat de meeste mensen weten.

In het bovenstaande citaat zegt Marx dat het doel van religie is om illusoire fantasieën voor de armen te creëren. Economische realiteit verhindert hen om echt geluk in dit leven te vinden, dus religie vertelt hen dat dit OK is omdat ze echt geluk zullen vinden in het volgende leven. Hoewel dit een kritiek op religie is, is Marx niet zonder sympathie: mensen zijn in nood en religie biedt troost, net zoals mensen die lichamelijk gewond zijn geraakt, verlichting krijgen van opiaatdrugs.

Het citaat is dus niet zo negatief als de meeste uitbeelden (althans over religie). In sommige opzichten is zelfs het enigszins uitgebreide citaat dat mensen zouden kunnen zien een beetje oneerlijk, omdat het zeggen van "religie is de zucht van het onderdrukte wezen ..." opzettelijk de extra verklaring weglaat dat het ook het "hart van een harteloze wereld is. "

Wat we hebben is een kritiek op de samenleving die harteloos is geworden in plaats van op religie die een beetje troost probeert te bieden. Je kunt stellen dat Marx een gedeeltelijke validatie van religie biedt, omdat het probeert het hart van een harteloze wereld te worden. Voor al zijn problemen doet religie er niet zoveel toe. Het is niet het echte probleem. Religie is een verzameling ideeën en ideeën zijn uitingen van materiële realiteiten. Religie en geloof in goden zijn een symptoom van een ziekte, niet de ziekte zelf.

Toch zou het een vergissing zijn om te denken dat Marx niet kritisch is tegenover religie het kan proberen hart te geven, maar het faalt. Voor Marx ligt het probleem in het voor de hand liggende feit dat een opiaatmedicijn geen lichamelijk letsel kan verhelpen het helpt u alleen pijn en lijden te vergeten. Verlichting van pijn kan tot op zekere hoogte prima zijn, maar alleen zolang je ook probeert de onderliggende problemen op te lossen die de pijn veroorzaken. Evenzo lost religie de onderliggende oorzaken van de pijn en het lijden van mensen niet op, maar helpt het hen vergeten waarom ze lijden en zorgt het ervoor dat ze uitkijken naar een denkbeeldige toekomst wanneer de pijn ophoudt.

Erger nog, dit "medicijn" wordt toegediend door dezelfde onderdrukkers die in de eerste plaats verantwoordelijk zijn voor de pijn en het lijden. Religie is een uitdrukking van meer fundamenteel ongeluk en symptoom van meer fundamentele en onderdrukkende economische realiteit. Hopelijk zullen mensen een samenleving creëren waarin de economische omstandigheden die zoveel pijn en lijden veroorzaken, worden weggenomen en daarom zal de behoefte aan kalmerende medicijnen zoals religie verdwijnen. Voor Marx is natuurlijk een dergelijke ommekeer niet te "hopen", omdat de menselijke geschiedenis daar onvermijdelijk naartoe leidde.

Marx en religie

Dus ondanks zijn overduidelijke afkeer van en boosheid op religie, heeft Marx religie niet tot de primaire vijand van arbeiders en communisten gemaakt, ongeacht wat de communisten uit de 20e eeuw hadden kunnen doen. Als Marx religie als een meer serieuze vijand had beschouwd, zou hij er meer tijd aan hebben besteed in zijn geschriften. In plaats daarvan concentreerde hij zich op economische en politieke structuren die in zijn gedachten dienden om mensen te onderdrukken.

Om deze reden kunnen sommige marxisten sympathie hebben voor religie. Karl Kautsky schreef in zijn boek Foundations of Christianity dat het vroege christendom in sommige opzichten een proletarische revolutie was tegen geprivilegieerde Romeinse onderdrukkers. In Latijns-Amerika hebben sommige katholieke theologen marxistische categorieën gebruikt om hun kritiek op economische onrechtvaardigheid te kaderen, resulterend in 'bevrijdingstheologie'.

Marx 'relatie met en ideeën over religie zijn dus veel complexer dan de meeste mensen zich realiseren. Marx 'analyse van religie heeft gebreken, maar ondanks hen is zijn perspectief de moeite waard om serieus te nemen. In het bijzonder stelt hij dat religie niet zozeer een onafhankelijk 'ding' in de samenleving is, maar eerder een weerspiegeling of creatie van andere, meer fundamentele 'dingen' zoals economische relaties. Dat is niet de enige manier om naar religie te kijken, maar het kan een interessante verlichting bieden van de sociale rollen die religie speelt.

Zoals hierboven Zo onder occulte zin en oorsprong

Zoals hierboven Zo onder occulte zin en oorsprong

Ontmoet Absalom: Rebellious Son of King David

Ontmoet Absalom: Rebellious Son of King David

De magie van alchemie

De magie van alchemie