3 En als hij in Betanië was in het huis van Simon de melaatse, terwijl hij aan het vlees zat, kwam er een vrouw met een albasten doos met zalf van zeer kostbare; en zij remde de doos en schonk hem op zijn hoofd. 4 En er waren sommigen die verontwaardiging in zich hadden en zeiden: Waarom werd deze zalf van de zalf gemaakt? 5 Want het is mogelijk verkocht voor meer dan driehonderd pence en is aan de armen gegeven. En ze mompelden tegen haar.
6 En Jezus zeide: Laat haar met rust; waarom problemen haar? zij heeft mij goed gewerkt. 7 Want gij hebt de armen altijd bij u, en waar u ook wilt, zult u hen goed doen; maar Mij hebt u niet altijd. 8 Ze heeft gedaan wat ze kon: ze is van tevoren gekomen om mijn lichaam te zalven om te begraven. 9 Voorwaar, ik zeg u, waar dit evangelie over de hele wereld zal worden gepredikt, dit zal ook ter herdenking van haar worden gezegd.
Jezus, de Gezalfde
Jezus wordt gezalfd met olie door een niet nader genoemde vrouw is een van de interessantere passages tijdens Marks passieverhaal. Waarom kiest ze ervoor het te doen? Wat zeggen Jezus 'opmerkingen over zijn ultieme gevoelens over de armen en behoeftigen?
De identiteit van deze vrouw is onbekend, maar andere evangeliën zeggen dat ze Mary is, de zus van Simon (wat logisch zou zijn als ze in zijn huis waren). Waar kreeg ze een doos met kostbare olie en wat was er oorspronkelijk mee gepland? De zalving van Jezus wordt uitgevoerd in overeenstemming met de traditionele zalving van koningen - passend als iemand gelooft dat Jezus de koning van de Joden was. Jezus kwam Jeruzalem binnen op koninklijke wijze en zou later voor zijn kruisiging als koning worden bespot.
Een alternatieve interpretatie wordt door Jezus zelf aangeboden aan het einde van de passage, echter, wanneer hij constateert dat zij zijn lichaam zalft voor "het begraven". Dit zou zijn gelezen als een voorafschaduwing van Jezus 'executie, althans door Marks publiek .
Geleerden denken dat de waarde van deze olie, 300 denarii, de waarde van een goedbetaalde arbeider in de loop van een heel jaar zou hebben bedragen. In het begin lijkt het erop dat de volgelingen van Jezus (waren daar alleen de apostelen of waren er anderen?) Zijn lessen over de armen heel goed hebben geleerd: ze klagen dat de olie was verspild toen het had kunnen worden verkocht en de opbrengst gebruikt om de behoeftigen te helpen, zoals de weduwe uit hoofdstuk 12 die de laatste eigen middelen aan de tempel leek te schenken.
Wat deze mensen zich niet realiseren, is dat het niet om de armen gaat, maar om Jezus: hij is het middelpunt van de aandacht, de ster van de show en het hele punt van hun aanwezigheid. Als het allemaal om Jezus gaat, dan is een anderszins frivole uitgave niet uit de orde. De houding ten opzichte van de armen is echter volkomen afschuwelijk - en is door verschillende christelijke leiders gebruikt om hun eigen afschuwelijke gedrag te rechtvaardigen.
Toegegeven, het is waarschijnlijk onmogelijk om de armen in de samenleving volledig uit te roeien, maar wat voor reden is dat om hen op zo'n instrumentele manier te behandelen? Toegegeven, Jezus verwacht misschien maar een korte tijd in de buurt te zijn, maar welke reden is dat om te weigeren hulpbehoevende mensen te helpen wier leven ellendig is buiten hun schuld?
