Oorsprong: Het woord 'Farizeeër' is een Engelse vertaling van het Aramese woord per sh, wat 'gescheiden' betekent. Dit is toepasselijk, omdat de Farizeeën van de oude wereld vaak het Joodse volk beschouwden als afgescheiden van de rest van de wereld - en de Farizeeën zelf als gescheiden van de meer "gewone" leden van het Joodse volk.
Uitspraak: FEHR-ih-see (rijmt op "there is he").
Wie waren de Farizeeën?
De Farizeeën waren een specifieke groep religieuze leiders onder het Joodse volk in de antieke wereld. Ze waren hoog opgeleid, vooral in verband met de schriftuurlijke wetten van het Oude Testament. De Farizeeën worden in het Nieuwe Testament vaak 'leraren van de wet' genoemd. Ze waren het meest actief tijdens de Tweede Tempelperiode van de Joodse geschiedenis.
De eerste vermelding van de term 'Farizeeër' komt voor in het evangelie van Mattheüs, in verband met de openbare bediening van Johannes de Doper:
4 De kleding van John was gemaakt van kameelhaar en hij had een leren riem om zijn middel. Zijn eten was sprinkhanen en wilde honing. 5 Mensen gingen naar hem uit Jeruzalem en heel Judea en de hele regio van de Jordaan. 6 Terwijl ze hun zonden belijden, werden ze door hem gedoopt in de Jordaan.
7 Maar toen hij vele Farizeeën en Sadduceeën zag komen waar hij doopte, zei hij tegen hen: Broed van adders! Wie waarschuwde je om te vluchten voor de komende toorn? 8 Produceer fruit in overeenstemming met berouw. 9 En denk niet dat u tegen uzelf kunt zeggen: We hebben Abraham als onze vader. Ik zeg u dat God uit deze stenen kinderen voor Abraham kan opvoeden. 10 De bijl bevindt zich al aan de wortel van de bomen en elke boom die geen goede vruchten voortbrengt, wordt omgehakt en in het vuur gegooid.
Mattheüs 3: 4-10 (nadruk toegevoegd)
De Farizeeën worden in de evangeliën en de rest van het Nieuwe Testament nog een paar keer genoemd, omdat ze een van de primaire groepen waren die zich verzetten tegen de bediening en boodschap van Jezus.
