Net zoals de dagelijkse communie het ideaal zou moeten zijn voor katholieken, is frequente ontvangst van het sacrament van de confessie essentieel in onze strijd tegen zonde en onze groei in heiligheid.
Voor te veel katholieken is belijdenis echter iets wat we zo weinig mogelijk doen, en nadat het avondmaal is voltooid, voelen we ons misschien niet zoals we doen als we het Sacrament van de Heilige Communie waardig hebben ontvangen. Dat is niet vanwege een fout in het avondmaal, maar vanwege een fout in onze benadering van belijdenis. Op de juiste manier benaderd, met enige basisvoorbereiding, kunnen we net zo graag deelnemen aan het sacrament van belijdenis als het ontvangen van de eucharistie.
Hier zijn zeven stappen die je zullen helpen een betere bekentenis af te leggen en de genaden die dit sacrament biedt volledig te omarmen.
1. Ga vaker naar de bekentenis
Als je ervaring met bekentenis frustrerend of onbevredigend is geweest, lijkt dit misschien een vreemd advies. Het is net het tegenovergestelde van die oude grap:
"Dokter, het doet pijn als ik mezelf hier por. Wat moet ik doen?"
"Stop met jezelf daar te porren."
Aan de andere kant, zoals we allemaal hebben gehoord, "oefening baart kunst", en je zult nooit een betere bekentenis afleggen tenzij je daadwerkelijk naar bekentenis gaat. De redenen waarom we vaak belijdenis vermijden, zijn precies de redenen waarom we vaker zouden moeten gaan:
- Ik kan me niet al mijn zonden herinneren;
- Ik word nerveus als ik in de biechtstoel stap;
- Ik ben bang dat ik iets ga vergeten;
- Ik weet niet zeker wat ik wel of niet moet bekennen.
De kerk vereist dat we eenmaal per jaar naar de biecht gaan, ter voorbereiding op onze paasplicht; en we moeten natuurlijk naar de biecht gaan voordat we communie ontvangen wanneer we ons ervan bewust zijn dat we een ernstige of doodzonde hebben begaan.
Maar als we belijdenis als een instrument van spirituele groei willen behandelen, moeten we stoppen met het simpelweg in een negatief licht te bekijken - iets wat we alleen doen om onszelf te reinigen. Maandelijkse bekentenis, zelfs als we ons alleen bewust zijn van kleine of dagelijkse zonden, kan een geweldige bron van genaden zijn en ons kunnen helpen onze inspanningen te concentreren op verwaarloosde gebieden van ons spirituele leven.
En als we proberen een angst voor bekentenis te overwinnen, of worstelen met een bepaalde zonde (dood of dood), kan een tijdje wekelijks biechten een grote hulp zijn. In feite, tijdens de boetseizoenen van de kerk van de vastentijd en de advent, wanneer parochies vaak extra tijden bieden voor de biecht, kan wekelijkse biecht een grote hulp zijn bij onze geestelijke voorbereiding op Pasen en Kerstmis.
2. Neem je tijd
Ik heb te vaak het Sacrament van Biecht benaderd met alle voorbereidingen die ik zou kunnen treffen als ik fastfood zou bestellen via een drive-through. Omdat ik in de meeste fastfoodketens in de war raak en gefrustreerd raak, zorg ik er meestal voor dat ik ruim van tevoren weet wat ik wil bestellen.
Maar bekentenis? Ik huiver om te denken aan het aantal keren dat ik me haastte om de kerk te bereiken, slechts enkele minuten voordat de tijd voor de Biecht is geëindigd, een snel gebed tot de Heilige Geest uitgesproken om me te helpen al mijn zonden op te roepen, en dook toen in de biechtstoel voordat ik er zelfs achter kwam hoe lang het geleden was sinds mijn laatste biecht.
Dat is een recept om de biechtstoel te verlaten en vervolgens een vergeten zonde te herinneren, of zelfs te vergeten welke boete de priester voorschreef, omdat je te gefocust was op het krijgen van de biecht, en niet gefocust op wat je eigenlijk deed.
Als u een betere conferentie wilt doen, neem dan de tijd om het goed te doen. Begin thuis met je voorbereiding (daar zullen we het hieronder over hebben) en kom dan vroeg genoeg aan zodat je niet gehaast zult zijn. Besteed een beetje tijd aan gebed voor het Heilig Sacrament voordat je je gedachten richt op wat je in Belijdenis zult zeggen.
Neem de tijd als je ook in de biechtstoel stapt. U hoeft zich niet te haasten; als je in de rij staat te wachten op Biecht, lijkt het misschien alsof de mensen voor je een lange tijd nemen, maar meestal doen ze dat niet, en jij ook niet. Als je probeert te haasten, vergeet je eerder dingen die je van plan was te zeggen, en dan ben je eerder ongelukkig als je ze herinnert.
Als je bekentenis voorbij is, haast je dan niet om de kerk te verlaten. Als de priester u voor uw boete gebeden heeft, zeg ze daar dan, in aanwezigheid van het Heilig Sacrament. Als hij je vroeg om na te denken over je acties of te mediteren over een bepaalde passage van de Bijbel, doe dat dan zo en daar. Je hebt niet alleen veel meer kans om je boete af te maken - een belangrijke stap in de ontvangst van het avondmaal - maar je zult ook eerder het verband zien tussen de berouw die je in de biechtstoel hebt uitgesproken, de absolutie die de priester biedt, en de boetedoening die je hebt uitgevoerd.
3. Voer een grondig onderzoek van het geweten uit
Zoals ik hierboven al zei, moet je voorbereiding op de biecht thuis beginnen. Je moet je (in elk geval ongeveer) herinneren aan je laatste bekentenis, evenals aan de zonden die je sindsdien hebt begaan.
Voor de meesten van ons ziet die herinnering aan zonden er waarschijnlijk zo uit: "Oké - wat heb ik de vorige keer beleden, en hoe vaak heb ik die dingen sinds mijn laatste bekentenis gedaan?"
Daar is, voor zover het gaat, niets mis mee. Het is zelfs een redelijk goed uitgangspunt. Maar als we het sacrament van de belijdenis volledig willen omarmen, moeten we onze oude gewoontes doorbreken en kritisch naar ons leven kijken. En dat is waar een grondig gewetensonderzoek komt.
De eerbiedwaardige Baltate Catechismus biedt in zijn les over het Sacrament of Penance een goede, korte gids voor het maken van een gewetensonderzoek. Denk aan elk van de volgende dingen en overweeg de manieren waarop u hebt gedaan wat u niet had moeten doen of wat u niet had moeten doen:
- De tien Geboden
- De voorschriften van de kerk
- De zeven dodelijke zonden
- De plichten van uw levensstaat
De eerste drie spreken voor zichzelf; de laatste vereist dat je nadenkt over die aspecten van je leven die je van alle anderen onderscheiden. In mijn geval heb ik bijvoorbeeld bepaalde plichten die voortvloeien uit het feit dat ik een zoon, een echtgenoot, een vader, een tijdschriftredacteur en een schrijver over katholieke zaken ben. Hoe goed heb ik die taken uitgevoerd? Zijn er dingen die ik had moeten doen voor mijn ouders, vrouw of kinderen die ik niet had gedaan? Zijn er dingen die ik ze niet had moeten doen die ik wel had gedaan? Ben ik ijverig geweest in mijn werk en eerlijk in mijn omgang met mijn superieuren en ondergeschikten? Heb ik mensen met wie ik in contact ben gekomen vanwege mijn levensstaat met waardigheid en liefde behandeld?
Een grondig gewetensonderzoek kan de gewoonten van zonde aan het licht brengen die zo diepgeworteld zijn geraakt dat we er bijna nooit iets van merken of erover nadenken. Misschien leggen we onnodige lasten op onze echtgenoot of kinderen of brengen we onze koffiepauzes of lunchuren door met onze collega's over onze baas te roddelen. Misschien bellen we onze ouders niet zo vaak als nodig, of moedigen we onze kinderen aan om te bidden. Deze dingen komen voort uit onze specifieke toestand in het leven, en hoewel ze veel mensen gemeen hebben, is de enige manier waarop we ons ervan bewust kunnen worden in ons eigen leven, wat tijd door te brengen in reflectie op onze eigen specifieke omstandigheden.
4. Houd niet terug
Alle redenen die ik heb genoemd waarom we niet naar de biecht gaan, komen voort uit een soort angst. Hoewel vaker gaan ons kan helpen sommige van die angsten te overwinnen, kunnen andere angsten hun lelijke kop opheffen terwijl we in de biechtstoel zitten.
Het ergste, omdat het ons ertoe kan brengen een onvolledige bekentenis af te leggen, is een angst voor wat de priester denkt als we onze zonden belijden. Dit is echter waarschijnlijk de meest irrationele angst die we kunnen hebben want tenzij de priester die onze bekentenis hoort, gloednieuw is, is de kans heel groot dat elke zonde die we kunnen noemen er een is die hij vele, vele malen eerder heeft gehoord. En zelfs als hij het niet in een biechtstoel heeft gehoord, is hij tijdens zijn seminarietraining voorbereid om vrijwel alles aan te pakken wat je maar naar hem zou kunnen gooien.
Ga je gang; probeer hem te shockeren. Het gaat niet gebeuren. En dat is een goede zaak Omdat je bekentenis compleet is en je absolutie geldig is, moet je alle aardse zonden belijden naar soort (wat je deed) en aantal (hoe vaak je het deed). Je zou dat ook moeten doen met dagelijkse zonden, maar als je een dagelijkse zonde of drie vergeet, zul je ze aan het einde van de belijdenis nog steeds kwijt zijn.
Maar als je terughoudt om een ernstige zonde te belijden, doe je jezelf alleen maar pijn. God weet wat je hebt gedaan en de priester wil niets liever dan de breuk tussen jou en God helen.
5. Ga naar je eigen priester
Ik weet; Ik weet het: je gaat altijd naar de volgende parochie en kiest de bezoekende priester als er een beschikbaar is. Voor velen van ons is er niets angstaanjagender dan de gedachte om met onze eigen priester te biechten. Natuurlijk, we doen altijd een persoonlijke bekentenis in plaats van persoonlijk; maar als we de stem van Vader kunnen herkennen, moet hij onze stem kunnen herkennen, toch?
Ik ga je niet voor de gek houden; tenzij je tot een zeer grote parochie behoort en zelden enige interactie hebt met je voorganger, waarschijnlijk wel. Maar onthoud wat ik hierboven schreef: Niets dat je kunt zeggen zal hem shockeren. En hoewel dit niet jouw zorg zou moeten zijn, zal hij niet erger aan je denken vanwege alles wat je zegt in Biecht.
Denk er eens over na: in plaats van weg te blijven van het avondmaal, ben je tot hem gekomen en heb je je zonden beleden. U hebt om vergeving van God gevraagd en uw voorganger, handelend in de persoon van Christus, heeft u van die zonden vrijgesproken. Maar nu maak je je zorgen dat hij je gaat ontkennen wat God je heeft verleend? Als dat inderdaad het geval zou zijn, zou je priester grotere problemen hebben dan jij.
In plaats van je eigen priester te vermijden, gebruik je bekentenis met hem tot je spirituele voordeel. Als je je schaamt om bepaalde zonden aan hem te bekennen, heb je een stimulans om die zonden te vermijden. Hoewel we uiteindelijk op het punt willen komen dat we zonde vermijden omdat we van God houden, kunnen schaamte over zonde het begin zijn van echte berouw en een vastberaden besluit om je leven te wijzigen, terwijl de anonieme bekentenis bij de volgende parochie voorbij is, terwijl ze geldig en effectief, kan het gemakkelijker maken om terug te vallen in dezelfde zonde.
6. Vraag om advies
Als een deel van de reden dat je bekentenis frustrerend of onbevredigend vindt, is dat je merkt dat je steeds dezelfde zonden belijdt, aarzel dan niet om je biechtvader om advies te vragen. Soms biedt hij het aan zonder dat je erom vraagt, vooral als de zonden die je hebt bekend, vaak voorkomende zijn.
Maar als hij dat niet doet, is er niets mis met te zeggen: "Vader, ik heb geworsteld met [uw specifieke zonde]. Wat kan ik doen om het te voorkomen?"
En als hij reageert, luister dan aandachtig en wijs zijn advies niet uit de hand. Je denkt bijvoorbeeld dat je gebedsleven prima is, dus als je biechtvader suggereert dat je meer tijd in gebed doorbrengt, ben je misschien geneigd zijn advies als zinvol maar nutteloos te beschouwen.
Denk niet zo. Wat hij ook voorstelt, doe het. Alleen al het proberen om het advies van je biechtvader te volgen kan een samenwerking met gratie zijn. U zult verrast zijn over de resultaten.
7. Wijzig je leven
De twee meest populaire vormen van de Act of Contrition eindigen met deze lijnen:
Ik ben vastbesloten om met de hulp van Uw genade mijn zonden te belijden, boete te doen en mijn leven te wijzigen.
En:
Ik ben vastbesloten om met de hulp van Uw genade niet meer te zondigen en de nabije gelegenheid van zonde te vermijden.
Het reciteren van de daad van bekering is het laatste wat we doen in de biechtstoel voordat we absolutie van de priester ontvangen. En toch verdwijnen die laatste woorden te vaak uit onze gedachten zodra we een stap terug doen door de biechtdeur.
Maar een essentieel onderdeel van belijdenis is oprechte berouw, en dat omvat niet alleen medelijden met de zonden die we in het verleden hebben begaan, maar ook besluiten om alles te doen wat we kunnen om te voorkomen dat we die en andere zonden in de toekomst begaan. Wanneer we het sacrament van belijdenis behandelen als louter medicinaal - het genezen van de schade die we hebben aangericht - en niet als een bron van genade en kracht om ons op het juiste pad te houden, zullen we onszelf waarschijnlijk terug vinden in de biechtstoel, die dezelfde zonden nogmaals reciteren.
Een betere bekentenis eindigt niet wanneer we de biecht verlaten; in zekere zin begint dan een nieuwe fase van bekentenis. Zich bewust zijn van de genade die we in het avondmaal hebben ontvangen, en ons best doen om met die genade samen te werken door niet alleen de zonden die we hebben beleden te vermijden, maar alle zonden, en zelfs zelfs gelegenheden van zonde, is de beste manier om ervoor te zorgen dat we ' heb een goede bekentenis afgelegd.
Laatste gedachten
Hoewel al deze stappen je kunnen helpen een betere bekentenis af te leggen, moet je geen van hen excuses laten worden om niet van het avondmaal te profiteren. Als je weet dat je naar de biecht moet gaan, maar je hebt niet de tijd om je zo goed voor te bereiden of een grondig gewetensonderzoek te doen, of als je priester niet beschikbaar is en je naar de volgende moet gaan parochie voorbij, wacht niet. Ga naar de bekentenis en neem de volgende keer een betere bekentenis.
Hoewel het sacrament van belijdenis, goed begrepen, meer is dan het genezen van de schade van het verleden, moeten we soms de wond stacken voordat we verder kunnen. Laat nooit je verlangen om een betere bekentenis af te leggen je weerhouden om die te maken die je vandaag moet doen.
