Een cruciaal onderscheid gemaakt in de islamitische theologie is dat tussen Dar al-Harb en Dar al-Islam . Wat betekenen deze termen en hoe beïnvloeden en beïnvloeden ze moslimlanden en extremisten? Dit zijn belangrijke vragen om te stellen en te begrijpen gezien de turbulente wereld waarin we vandaag leven.
Wat betekenen Dar al-Harb en Dar al-Islam?
Simpel gezegd wordt Dar al-Harb opgevat als 'territorium van oorlog of chaos'. Dit is de naam voor de regio's waar de islam niet domineert en waar de goddelijke wil niet wordt nageleefd. Het is daarom waar voortdurende strijd de norm is.
Dar al-Islam is daarentegen een 'territorium van vrede'. Dit is de naam voor die gebieden waar de islam domineert en waar onderwerping aan God wordt waargenomen. Het is waar vrede en rust heersen.
De politieke en religieuze complicaties
Het onderscheid is niet zo eenvoudig als het op het eerste gezicht lijkt. Om te beginnen wordt de verdeling eerder als legaal dan als theologisch beschouwd. Dar al-Harb wordt niet gescheiden van Dar al-Islam door zaken als de populariteit van de islam of goddelijke genade. Het wordt eerder gescheiden door de aard van de regeringen die de controle hebben over een territorium.
Een moslim-meerderheid natie niet geregeerd door Islamitische wet is nog steeds Dar al-Harb. Een moslimminderheid natie geregeerd door de islamitische wet kan in aanmerking komen als onderdeel van Dar al-Islam.
Overal waar moslims de leiding hebben en de islamitische wet handhaven, is er ook Dar al-Islam. Het maakt niet zoveel uit waar mensen in geloven of waar ze in geloven, het gaat erom hoe mensen zich gedragen . Islam is een religie die meer gericht is op juist gedrag (orthopraxy) dan op juist geloof en geloof (orthodoxie).
Islam is ook een religie die nooit een ideologische of theoretische plaats heeft gehad voor een scheiding tussen het politieke en het religieuze domein. In de orthodoxe islam zijn de twee fundamenteel en noodzakelijkerwijs met elkaar verbonden. Daarom wordt deze scheiding tussen Dar al-Harb en Dar al-Islam bepaald door politieke controle in plaats van religieuze populariteit.
Wat is bedoeld door "Territory of War"?
De aard van Dar al-Harb, wat letterlijk 'oorlogsgebied' betekent, moet wat gedetailleerder worden uitgelegd. Ten eerste is de identificatie ervan als een regio van oorlog gebaseerd op de premisse dat strijd en conflict noodzakelijke consequenties zijn van mensen die de wil van God niet volgen. In theorie, tenminste, als iedereen consistent is in het naleven van de regels die door God zijn vastgelegd, zal vrede en harmonie het gevolg zijn.
Belangrijker misschien is het feit dat 'oorlog' ook de relatie tussen Dar al-Harb en Dar al-Islam beschrijft. Van moslims wordt verwacht dat zij Gods woord en wil aan de hele mensheid brengen en dit met geweld doen indien absoluut noodzakelijk. Verder moeten pogingen van de regio's in Dar al-Harb om zich te verzetten of terug te vechten met evenveel kracht worden opgedaan.
Hoewel de algemene toestand van conflict tussen de twee kan voortvloeien uit de islamitische missie om zich te bekeren, wordt aangenomen dat specifieke gevallen van oorlogvoering te wijten zijn aan de immorele en ongeordende aard van Dar al-Harb-regio's.
De regeringen die Dar al-Harb beheersen, zijn technisch gezien geen legitieme machten omdat ze hun autoriteit niet aan God ontlenen. Ongeacht wat het feitelijke politieke systeem in elk individueel geval is, wordt het als fundamenteel en noodzakelijkerwijs ongeldig beschouwd. Dat betekent echter niet dat islamitische regeringen geen tijdelijke vredesverdragen met hen kunnen sluiten om zaken als handel te vergemakkelijken of zelfs om Dar al-Islam te beschermen tegen aanvallen door andere Dar al-Harb-landen.
Dit vertegenwoordigt tenminste de fundamentele theologische positie van de islam als het gaat om de relaties tussen islamitische landen in Dar al-Islam en de ongelovigen in Dar al-Harb. Gelukkig handelen niet alle moslims daadwerkelijk op dergelijke premissen in hun normale relaties met niet-moslims - anders zou de wereld waarschijnlijk in een veel slechtere staat verkeren dan het is.
Tegelijkertijd zijn deze theorieën en ideeën zelf nooit afgekeurd en afgedaan als overblijfselen uit het verleden. Ze blijven net zo gezaghebbend en krachtig als ooit, zelfs wanneer er niet naar wordt gehandeld.
Moderne implicaties in moslimlanden
Dit is in feite een van de ernstigste problemen waarmee de islam wordt geconfronteerd en haar vermogen om vreedzaam samen te leven met andere culturen en religies. Er blijven teveel 'dood gewicht', ideeën en doctrines bestaan die echt niet zo verschillen van hoe andere religies in het verleden ook hebben gehandeld. Maar andere religies hebben deze grotendeels verworpen en opgegeven.
Islam heeft dat echter nog niet gedaan. Dit creëert niet alleen ernstige gevaren voor niet-moslims, maar ook voor moslims zelf.
Deze gevaren zijn een product van islamitische extremisten die die oude ideeën en doctrines veel letterlijker en serieuzer nemen dan de gemiddelde moslim. Voor hen zijn moderne seculiere regeringen in het Midden-Oosten niet voldoende islamitisch om te worden beschouwd als een onderdeel van Dar al-Islam (onthoud, het maakt niet uit wat de meeste mensen geloven, maar eerder het bestaan van de islam als de leidende kracht van de overheid en wet). Daarom is het aan hen om geweld te gebruiken om de ongelovigen uit de macht te verwijderen en het islamitische bestuur voor de bevolking te herstellen.
Deze houding wordt verergerd door de overtuiging dat als een gebied dat ooit deel uitmaakte van Dar al-Islam onder de controle van Dar al-Harb komt, dit een aanval op de Islam betekent. Het is daarom de verplichting van alle moslims om te vechten om het verloren land terug te winnen.
Dit idee motiveert het fanatisme niet alleen in de oppositie tegen seculiere Arabische regeringen maar ook het bestaan van de staat Israël. Voor extremisten is Israël een indringing van Dar al-Harb op territorium dat juist tot Dar al-Islam behoort. Als zodanig is niets minder dan het herstellen van de islamitische heerschappij in het land acceptabel.
De gevolgen
Ja, mensen zullen sterven - inclusief zelfs moslims, kinderen en verschillende niet-strijders. Maar de realiteit is dat moslimethiek een plichtethiek is, geen consequentie. Ethisch gedrag is dat wat in overeenstemming is met Gods regels en dat Gods wil gehoorzaamt. Onethisch gedrag is dat wat God negeert of ongehoorzaam is.
Vreselijke gevolgen kunnen jammer zijn, maar ze kunnen niet als criterium dienen om het gedrag zelf te evalueren. Alleen wanneer het gedrag expliciet door God wordt veroordeeld, moet een moslim dit niet doen. Natuurlijk, zelfs dan kan slimme herinterpretatie extremisten vaak een manier bieden om te krijgen wat ze willen uit de tekst van de koran.
